19. júní - 19.06.1966, Blaðsíða 19

gefið sig að þeim eingöngu. Sú, sem getur biiið til
vel gerða handunna muni eða hefur komizt upp á
að nota saumavél, mun geta gert enn betur, ef hún
getur varið mestum hluta tíma síns til slíkrar
vinnu. Stúlkur, sem hafa hæfileika til að hjúkra,
annast börn eða kenna, geta sótt skóla og æfinga-
kennslu, og þegar viðskipti þróast og peninga-
tekjurnar aukast, geta þær tekizt á hendur laun-
uð störf fyrir byggðarlag sitt. Það er slík verka-
skipting, en ekki áskoranir um að taka að sér —
án sérþekkingar — ólaunuð störf í þágu almenn-
ings, sem að lokum mun bæta lífskjör fólksins.
Indverskir rithöfundar, sem skrifa um áætlanir á
sviði félagslegra framfara, leggja síendurtekna
áherzlu á þetta atriði. Hinn gáfaði forseti Tanz-
aníu hefur hugsað sér starfsæfingastöðvar fyrir
landbúnaðinn fremur í formi fjöltækniskóla, þar
sem fólk getur fullkomnað kunnáttu sína í ýms-
um starfsgreinum, heldur en sem stofnanir, þar
sem aðal-áherzla sé lögð á aukin afköst við al-
menn landbúnaðarstörf.
Það er auðvelt að lýsa á bjartsýnan hátt sögu
efnahagslegra framfara, sem þróast stig af stigi og
leiða örugglega til betri lifskjara. Hitt er miklu
erfiðara, að finna úrræði til að hraða þeirri þró-
un. Áfangar, sem þegar er náð og miklar vonir
um framfarir eru við tengdar, eru kvennasamtök-
in og tækifærin til gagnkvæmrar aðstoðar við nám,
kaup og sölu, sem þau veita, æfingarstöðvar land-
búnaðarins, þar sem konur geta (stundum með
styrk frá Barnahjálparsjóði Sameinuðu þjóðanna,
UNICEF) stundað nám í framleiðslustörfum, nær-
ingarefnafræði, kaupum og sölu, heimilishjúkrun
o. s. frv. (Námsgreinarnar miðast oft við það,
hvern unnt er að fá til kennslunnar). Ennfremur
í heimilishagfræði, sem oft stefnir að endurbótum
á heimilishaldi, en einnig getur orðið sérhæfing
til að gegna launuðu starfi.
Tækifæri til að ferðast til annarra landa með
námsstyrkjum, sækja skóla eða námskeið, eru
mjög mikilvæg, ef það leiðir til raunverulegs skiln-
ings á aðkallandi viðfangsefnum. Yfirborðslegur
áhugi kemur að litlu gagni. I skóla einum var
kennt, með afburðagóðri sýnikennslu, að matreiða
holla, hæfilega samsetta rétti úr innlendum fæðu-
tegundum — réttirnir voru til sýnis, næringar-
efnainnihald þeirra var útskýrt og máltíðirnar
voru meira að segja ókeypis. Þessi námsgrein var
látin ónefnd í frásögn nemanda um kennslu í skól-
anum, eins og það væri fyrir neðan virðingu hans
Sigríftur Einars:
Sofa blóm
Sofa blóm á engi,
sofa blóm í túni
og út viS lœkinn
lokar bláin auga.
Sefur lindadúnurt
lækjasteinbrjótur
og bráföl draumsóley
drúpir þungu höfði.
Sefur ung bláklukka
og ilmrík brönugrös
blunda viS atlot
blœvar um óttu.
(hennar) að minnast á slíkt. En líklega hefur ein-
mitt þetta verið markverðasti þáttur námsskrár-
innar. Það er raunverulegur skilningur á höfuð-
atriðum næringarefnafræði, hreinlætis og bama-
gæzlu, sem einn getur orðið til þess að vekja al-
mennan og virkan áhuga á þeim. Konur, sem hafa
sótt, þótt ekki sé nema stutt námskeið erlendis,
en hai'a þó öðlazt skilning á þessum málum, eru
óþreytandi að kenna öðrum, þegar þær koma hehn
aftur og taka að sér leiðbeiningastörf. I vanþróuðu
löndunum er enginn hörgull á mannlegum dyggð-
um, óeigingirni og brennandi áhuga. Það sem
vantar er vísindaleg og tæknileg þekking og það
er það, sem þarf að láta þeim i té.
R. J. þýddi.
Frú Judd hefur starfað í ])jónustu Alþjóða-Kvenréttinda-
sambandsins (IAW) í fjöldamörg ár. Hún var forstöðukona
Aþenu-námskeiðsins 1958 og forseti Afrikumáladeildar (The
African ,.Bara/.a“) ráðstefnunnar i Dýflinni 1961. Hún er
ritstjóri „Social Administration“ (Félagsleg skipulagning),
ásamt Dr. Robert Gardner, framkvœmdastjóra Efnahags-
nefndar Sameinuðu þjóðanna fyrir Afriku, sem bauð henni
að ferðast um Afriku til að kynna sér hagi afrískra kvenna
og leggja siðan á ráðin um það, á hvern hátt vænlegast
væri að koma þeim til hjálpar.
19. JÚNI
17