19. júní - 19.06.1976, Qupperneq 41

tímabili, sem Ragnhildur Smith
starfaði hjá Alþingi, var ekkert
starfsmannafélag meðal starfs-
manna Alþingis. Starfsmanna-
félag Alþingis var ekki stofnað
fyrr en 14. febrúar 1974.
Samkvæmt aðiljaskýrslu
Ragnhildar, þá var endanlegur
samningur um launakjör gerður
milli Starfsmannafélags ríkis-
stofnana og Alþingis 25. október
1974, en þá höfðu allir stefnendur
hætt störfum hjá Alþingi vegna
óánægju.
Ragnhildur: „Það kom illa við mig að
vera án lífeyrissjóðsréttinda“.
„Hverjar eru ástœðurnar fyrir því,
að [>ið standið íþessu máli?“
„Þegar við skynjuðum, að launa-
misrétti viðgekkst, hljóþ okkur kaþþ í
kinn. Þarna fengum við samanburð við
mann, sem Ijóst var, að vann sömu störf
og við. Það var okkur mikils virði, að
áhugi okkar fyrir misrétli á vinnu-
markaðinum fann hljómgrunn hjá lög-
manni, og við lögðum út í að hefja mál
á hendur A Iþingi. “
Og um þetta snúast deilurnar.
Vann þessi maður önnur störf en
stefnendur? í skýrslu Jafnlauna-
ráðs kemur fram, að það telur sér
ekki fært að hrekja, að hann hafi
unnið ýmis mikilvæg störf auk
vélritunarstarfa, og má ætla, að
meðal þeirra hafi verið það starf
hans að vera staðgengill deildar-
stjóra þess, sem hafði umsjón með
þingskriftum, enda þótt trúnað-
armaður Starfsmannafélags Al-
þingis sé sammála stefnendum
um, að um enga verkstjórn hafi
verið að ræða af hálfu þessa
þingskrifara. Samkvæmt fram-
burði trúnaðarmanns hefur sér-
verkefni þessa þingskrifara verið
á síðustu árum að taka sýnishorn
og sjá um varðveizlu á segul-
bandsspólum, sem geyma ræður
þingmanna. í vitnaleiðslum
hefur komið fram bæði hjá
stefnda og stefnendum, að stefn-
endum hafi ekki verið tilkynnt
um, að þessi þingskrifari væri að-
stoðareftirlitsmaður, það er að
segja staðgengill deildarstjóra.
„Hver var kveikjan að aðgerðum
ykkar?“
„Einn þingskrifari, sem vann sömu
störf og við, var hœrra launaður. Við
tókum laun samkvœmt 11.—13.
launaflokki, en hann samkvæmt 18.
launaflokki. Ein ástœðan fyrir því, að
við komumst að raun um, að þessi
þingskrifan var hærra launaður en við,
var sú, að við vildum berjast fyrir
bœttum hag okkar. Aðstaða var léleg á
vinnustað, starfsfólkið var ekki í neinu
stéllarfélagi og naut ekki lögboðinna
réttinda, svo sem lífeyrissjóðsréttinda.
Þetta sést meðal annars af því, að úr-
skurður dómsins er sá, að málið heyri
ekki undir félagsdóm, en hlutverk hans
er að fjalla um deilur, sem rísa út af
vinnusamningum.
Hvað lífeyrissjóðsréttindi áhrœrir,
þá kom það illa við mig að vera án
þeirra, þar sem ég stóð í húsbyggingu og
þurfti mjög á láni að halda. “
Um starfsaðstöðu segir svo í
skýrslu Jafnlaunaráðs: „Vélrit-
unarstörfin fóru fram í húsinu
„Líkn“, og voru allir vélritararnir
í sama sal. Þegar „Líkn“ var rifið
fyrir tveim árum fluttist vél-
ritunin yfir í Skjaldbreið.“ 1
þessum sal var einnig þingskrif-
arinn, sem samanburðurinn er
gerður við. Sjálfri vinnutilhög-
uninni er lýst þannig í vitna-
leiðslum, að deildarstjórinn hafi
oft látið þingskrifara skipta um
ritvél. Einnig halda stefnendur
því fram, að þau afspólunartæki,
sem þeir unnu við, hafi verið
handstýrð, hins vegar hafi þing-
skrifarinn, sem var hærra
launaður og vann með þeim, haft
afspólunartæki með fóthemli,
jafnframt hafði hann nýlegustu
ritvélina og alltaf sömu vél.
„Hvað viltu segja okkur um út-
búnaðinn hjá þingskrifurum?“
„Ein ástœðan fyrir því, að við
hreyfðum kjaramálum, var sú, að sumir
þingskrifaranna höfðu kynnzt góðum
útbúnaði á skrifstofum annars staðar og
töldu sig ekki ná fullum afköstum við
þœr aðstœður, sem voru á vinnustað
okkar, með þeim vélakosti og tækja-
búnaði, sem þar var. “
1 niðurstöðum sínum segir
Jafnlaunaráð, að það sé ekki
hlutverk þess að leggja til, að
þessi eini þingskrifari verði lækk-
aður í launum.
I vitnaleiðslum hefur komið
fram, að fulltrúar Starfsmanna-
félags ríkisstofnana stungu upp á,
að þingskrifarinn, sem stefnendur
bera sig saman við, væri settur í
19. launaflokk, en tillaga kom frá
fulltrúum Alþingis um 21.
launaflokk, og sagði fulltrúi
Starfsmannafélags ríkisstofnana
það ekki venju, að þeir höfnuðu
hærra launaflokki fyrir starfs-
mann en þeir sjálfir legðu til í
samningaviðræðum.
Eins og fram hefur komið hér á
undan, þá taldi Jafnlaunaráð sér
ekki fært að hrekja, að þessi
þingskrifari, sem núna ber starfs-
heitið fulltrúi, ynni ýmis veiga-
Framhald á bls. 55.
39