19. júní - 19.06.1976, Blaðsíða 56

—BROSTNIR
ANNA RÓSA ÞORVALDSDÓTTIR
var fædd á Flugumýri í Skagafirði 21.
mai 1886, dáin í Reykjavík 21. apríl
1976. Foreldrar hennar voru hjónin
Anna Vigdís Steingrímsdóttir og
Þorvaldur Ari Arason, bóndi á Flugu-
mýri, og síðar bóndi og póstafgreiðslu-
maður á Víðimýri. Anna ólst upp ásamt
systkinum sínum á heimili foreldra sinna
og hlaut ágæta menntun. Flún stundaði
nám við Kvennaskólann á Blönduósi og
Flensborgarskólann og tók kennarapróf
þaðan. Árin 1909—1911 nam hún við
kennaraháskólann í Kaupmannahöfn.
Hún var um skeið kennari við barna- og
unglingaskóla á Sauðárkróki og kennari,
og síðar skólastjóri, við Kvennaskólann á
Blönduósi 1911—1923, en lét þar af
kennslu þegar skólanum var breytt i
húsmæðraskóla. Hún þótti afbragðs
kennari, ekki hvað síst i móðurmálinu og
geyma gamlir nemendur hennar góðar
minningar frá þeim kennslustundum í
þakklátum huga. Skömmu eftir að Anna
hætti skólastjórn á Blönduósi fluttist hún
til Reykjavíkur, og átti þar siðan heima
til dauðadags. Hún var þar við kennslu
fyrstu árin, en 1928 réðst hún til skrif-
stofustarfa hjá Rafmagnsveitu Reykja-
vikur og gegndi þvi starfi þar til hún
hætti fyrir aldurs sakir. Anna hafði
mikinn áhuga á íslenskum bókmenntum,
bæði fornum og nýjum, einkum þó
ljóðum, og kunni óhemju mikið eftir
uppáhalds höfunda sina. Anna var ógift
og barnlaus.
EVA JÓHANNESSON var fædd 10.
júni 1905 i Kaupmannahöfn, dáin i
Reykjavik 6. desember 1974. Foreldrar
hennar voru hjónin Charlotte Marie og
Niels Fridrik Hansen, kaupmaður, bæði
dönsk að þjóðerni. Ung að árum kemur
Eva til Reykjavikur, haldin ævintýraþrá
æskunnar að kanna ókunna stigu. Hún
var þá ráðin til starfa hjá þeim Rósen-
berg-hjónunum á Hótel Island. Eftir
nokkurra ára dvöl þar, giftist hún Elíasi
Jóhannessyni, rakara 1928, og stofnuðu
þau heimili sitt i Reykjavik, þar sem
hann starfrækti rakarastofu. Hjónaband
þeirra varð eigi langt, þvi Elias lést árið
1936. Þá fór hún að vinna i danska
sendiráðinu og starfaði þar um nokkurra
ára skeið, en réðst þá til starfa við póst-
húsið í Reykjavik og vann þar síðan þar
til hún varð að láta af störfum vegna
HLEKKIR
veikinda skömmu fyrir andlátið. Eva var
ein af stofnendum Dansk kvindeklub 3.
maí 1951. Hún var fyrsti formaður og
lengi i stjórn. Til marks um ötult starf
hennar i þessum félagsskap má nefna, að
þegar Margrét Danadrottning kom
hingað í opinbera heimsókn árið 1973
sæmdi hún hana heiðursmerki fyrir störf
hennar i þágu danskra kvenna, búsettra
á Islandi. Þótt Eva væri þannig trú upp-
runa sinum, var hún jafnframt sannur og
góður íslenskur þegn. Hún hafði t.d.
mikinn áhuga á handritamálinu og
skrifaði greinar í dönsk blöð, málstað
Islendinga til framdráttar. Eva var um
árabil félagi í Kvenréttindafélagi Islands
og alltaf fús til starfa, þegar til hennar
var leitað. Þau Eva og Elias áttu þrjú
börn.
HALLA LOVÍSA LOFTSDÓTTIR var
fædd 12. júní 1886 i Stóra-Kollabæ í
Fljótshlið, dáin í Reykjavík 15.
nóvember 1975. Foreldrar hennar voru
hjónin Sigríður Bárðardóttir og Loftur
Loftsson bóndi. Halla ólst upp með for-
eldrum sínum og systkinum fyrst í
Fljótshliðinni, en fluttist um fermingar-
aldur með þeim út i Hrunamannahrepp.
Haustið 1911 giftist hún Ámunda Guð-
mundssyni og hófu þau búskap á
Sandlæk í Gnúpverjahreppi. Haustið
1918 andaðist Ámundi, úr spönsku veik-
inni svonefndu, frá eiginkonunni og
fimm ungum börnum þeirra. Loftur,
bróðir Höllu, sem þá hafði nýlega lokið
búfræðinámi, gerðist þá ráðsmaður hjá
henni og varð henni þvi fært að halda
áfram búskap og hafa öll börnin hjá sér.
Þau systkinin bjuggu saman á Sandlæk
þar til Halla fluttist til Reykjavíkur árið
1931 með yngsta son sinn þá fimmtán
ára gamlan. Hann var alla ævi haldinn
alvarlegum hjartasjúkdómi og lést á
æskuskeiði. Eftir að Halla flutti til
Reykjavíkur stundaði hún ýmissa
heimavinnu, einkum vélprjón. Hún var
mjög áhugasöm um ýmis félags- og
menningarmál og var lengi starfandi í
Kvenréttindafélagi Islands, einnig
Mæðrafélaginu og Kvenfélagi Óháða
safnaðarins, og átti sæti í stjórn þeirra
beggja. Halla var mikill bókaunnandi og
las mikið, en einkum hafði hún mikið
yndi af ljóðum, enda sjálf ágætlega
skáldmælt, og munu margir minnast
þess hversu vel hún flutti ljóð, bæði eftir
sjálfa sig og aðra. Seint á s.l. ári kom út
ljóðabók eftir hana. Sigríður, elsta barn
Höllu, bjó með móður sinni mestalla ævi
hennar.
JÓRUNN LOFTSDÓTTIR var fædd
26. október 1897 á Miðhóli í Sléttuhlið í
Skagafirði, dáin 26. maí 1975 í Reykja-
vík. Foreldrar hennar voru hjónin Ingi-
björg Þóroddsdóttir og Loftur Jónsson
bóndi. Jórunn ólst upp í Sléttuhliðinni
hjá foreldrum sínum, ásamt mörgum
systkinum, á Miðhóli og síðar Mýrum.
Þegar hún var innan við fermingu missti
hún móður sína og fór þá til móðurbróð-
ur síns, séra Pálma Þóroddssonar á
Hofsósi og var þar síðan, það sem eftir
var uppvaxtaráranna. Hún stundaði
nám við Kvennaskólann á Blönduósi.
Jórunn giftist Guðmundi Andréssyni
bónda, en þau slitu samvistum eftir
stutta sambúð. Þau eignuðust tvö börn.
Árið 1929 fluttist Jórunn með börn sín til
Reykjavíkur og átti heima þar upp frá
því. Eftir að Jórunn kom til Reykjavíkur
stundaði hún ýmsa vinnu, en lengst vann
hún við saumaskap. Jórunn var félags-
lynd kona. Hún var árum saman í
Kvenréttindafélagi Islands, en var auk
þess starfandi í ýmsum öðrum félögum
og má þar t.d. nefna Húsmæðrafélag
Reykjavíkur og Slysavarnardeild kvenna
í Reykjavík.
SIGRlÐUR BJÖRNSDÓTTIR var
fædd 5. júni 1891 í Miklabæ i Skagafirði,
dáin 31. maí 1975 í Reykjavík. Foreldrar
hcnnar voru hjónin Guðfinna Jensdóttir
og Björn Jónsson prófastur. Sigríður ólst
upp á mannmörgu myndarheimili for-
eldra sinna i stórum systkinahóp, og naut
góðrar menntunar. Hún tók kennarapróf
við Flensborgarskóla og sótti siðar
kennaranámskeið. Hún stundaði barna-
kennslu mikinn hluta ævinnar, fyrst sem
ung stúlka í heimabyggð sinni í Skaga-
firði, siðan í Borgarfirði meðan hún var
þar prestskona, og loks eftir að hún
fluttist til Reykjavikur hafði hún árum
saman á hendi barnakennslu við Land-
spítalann. Rúmlega tvítug giftist Sig-
ríður sveitunga sínum, Eiríki Alberts-
syni, sem þá var að hefja nám í guðfræöi
við Háskóla Islands. Að loknu námi árið
1917 gerðist hann prestur að Hesti i
Borgarfirði. Þar var síðan starfsvett-