Sólskin - 01.07.1967, Page 24

Allt í einu virtist Sam, að hann sœi stóran
hóp hreindýra niðri ó jörðinni. Hver skyldi eiga
svona marga hreina?, hugsaði Sam.
Hann laut niður til þess að horfa ó dýrin.
En hann missti jafnvœgið, og féll af baki Austra
í mjúkan mosa.
Nú só hann, að þetta voru ekki hreinar, eins
og honum virtist úr lofti. Þarna voru birnir, úlf-
ar, gaupur o. fl. dýr. Þau komu til Sam og
lyktuðu af honum.
En allt í einu þutu þau burtu. Þó stóð Dýra-
tröllið fyrir framan Sam.
— Þetta er laglegur snóði, sem kemur svíf-
andi úr loftinu, — sagði Dýratröllið. — Þú get-
ur gefið dýrunum mínum að éta. —
Og nú varð Sam litli að hlaupa milli dýr-
anna og gefa þeim að éta. En hvað hann var
þreyttur.
Hann varð mjög glaður, þegar kvöldið kom.
Hann skreið í hellisskúta og sofnaði.
Strax nœsta morgun lœddist hann úr hell-
inum og blés í silfurpípuna.
Það þaut í loftinu, og Vestri kom svífandi.
Hann tók Sam ó bak sér og sveif í burtu.
22