Sólskin - 01.07.1967, Page 37

lokkandi sem það er. Svara móttu því, sem
ó þig kann að verða yrt, og þér þykir svara
vert. En ekki móttu þiggja mat né drykk eða
nokkuð annað, sem þér kann að bjóðast,
hversu sórt sem þú þarfnast þess, og hversu
girnilegt sem það er. Loks, þegar bjart er
orðið, stendur þú upp og segir: Guði sé lof.
Nú er dagur um allt loft. Bregðir þú í engu
út af þessu, verður móðir þín alheil ó morg-
un. Annars deyr hún í nótt. (Leggur bóðar
hendur ó höfuð Fúsa). Hugfest þú orð mín,
og efastu ekki um að þau eru sönn. — Og
nú spyr ég þig í síðasta sinn: Treystir þú þér
til að leysa þetta af hendi?
Fúsi (einbeittur): Jó, með Guðs hjólp skal ég
gera það, ó hverju sem gengur.
Lagið: „Á hendur fel þú honum“ leikið ó
orgel bak við tjöldin).
Guðbjörg (samtímis): Þó er vel. Ég mun vaka
og biðja fyrir óformi þínu. — Vertu sœll,
og Guð styrki þig.
(Tjaldið).