Sólskin - 01.07.1967, Blaðsíða 39

Pési (þrífur í öxlina ó Fúsa. — Reiðilega): Það
skalt þú víst segja.
Fúsi: Fólk segir, að það séu engir silungar í
Þórðarvatninu.
Pési: Hu. Ég held að það viti skolli lítið um
það.
Fúsi: Svo hef ég héldur ekkert gaman af að
fara með ykkur í veiðiför, þegar mamma er
veik.
Pési: Heldurðu að henni batni nokkuð, þó að
þú húkir hér eins og fuglahrœða?
Fúsi: Já, ég vona það.
Jonni (fjólgur): Vesalings Fúsi, hann er óreið-
anlega orðinn galinn.
Pési (hóðslega): Hann er að lœkna mömmu
sína. Sér er nú hver lœknisaðgerðin. — Fúsi
lœknir, ha-ha-ha. Komdu Jonni. (Þeir halda
af stað).
Pési (snýr sér við ólengdar): Verið þér sœlir,
herra lœknir. — (Hneigir sig). Ég vitja þín
kannske seinna, ef að, til dœmis, tíkin okk-
ar skyldi reka sig upp í tunglið og horn-
brotna. (Þeir fara út til hœgri. Þögn).
Fúsi (grúfir sig yfir spjaldið um stund. Hryllir
sig): En só kuldi.
37