Sólskin - 01.07.1967, Page 45

Fúsi (kallar til þeirra): Þið hafið ekkert veitt?
Pési (ólundarlega): Hvað kemur það þér við?
Fúsi: Ég sagði ykkur, að það vœru engir sil-
ungar í vatninu.
Pési: Hvernig óttum við að vita það? Ekki er-
um við neinir silungar.
Rustikus (aðvífandi, á hœla strókanna): Nei,
það vœri hrópleg móðgun við silungagrey-
in, að bera ykkur saman við þó, bjólfarnir
ykkar, í það minnsta þar til ég er búinn að
taka ykkur tak, lubbarnir ykkar, og það geri
ég heldur fyrr en seinna, skammirnar ykkar,
svo framarlega sem ég heiti Rustikus. —
(Þeir fara allir út til vinstri).
Rustikus (fyrir utan): Velkomin á fœtur, frú mín
góð, og til hamingju með strókinn.
Hlíf (kemur inn fró vinstri. Flýtir sér til Fúsa):
Elsku drengurinn minn. (Kyssir hann ó vang-
ann). Nú er mér alveg batnað.
Fúsi (hrifinn): Guði sé lof. (Þau taka saman
höndum). Og mér líka, mamma.
Hlíf: Þú varst ekki veikur?
Fúsi: Nei. En ég var vondur, og þó fyrst og
fremst heimskur. En nú held ég, að ég sé
43