Sólskin - 01.07.1967, Page 46

það ekki lengur. Að minnsta kosti skal ég
aldrei framar vera vondur við þig.
Hlíf (strýkur honum um kollinn): Elsku drengur-
inn minn. —
(Allir ólfarnir, konungshjónin, hirðmeyjarn-
ar, Blókópa og Grœnkápa koma inn. Hljóð-
fœrasláttur á meðan. Álfarnir skipa sér
beggja vegna á sviðinu. Hirðmeyjarnar öðr-
um megin, en konungshjónin og álfkonurnar
hinum megin. Mikil birta).
Hlíf (hálf hrœdd): Hvaða fólk er þetta?
Álfakóngurinn-. Sem stendur erum við þjónar
sonar þíns. Ég bý yfir efndum hins ókomna.
Og þess vegna er ég herra þeirra, sem ekki
kunna fótum sínum forráð, en aftur á móti
þjónn hinna forsjálu. Sonur þinn hefur stað-
izt mikið próf. Hann hefur ráðið sín eigin
örlög. Allt það, sem hann hafnaði í nótt,
mun hann síðar öðlast með eðlilegum hœtti,
einmitt vegna þess, að hann hafnaði boð-
um, sem annars hefðu firrt hann ráði og
rœnu, af því að þau voru í ótíma fram borin.
Guðbjörg (kemur inn að baki leikendum, hjúp-
uð björtum Ijósgeisla, og staðnœmist hjá
44