Sólskin - 01.07.1967, Page 56

var oss brœðrum að því að vera sjónarvottar
að dauða hinnar fögru kóngsdóttur? Og hvað
gat það annað en vakið hryggð vora og sökn-
uð? Eplinu er það einu að þakka, að kóngs-
dóttir er enn á lífi, og þykist ég því makleg-
astur að njóta hennar. — Var nú rœtt um þetta
ó þinginu, og kom mönnum ósamt, að allir
gripirnir hefðu unnið jafnt að því að bjarga
lífi kóngsdóttur, því að ef nokkurn þeirra hefði
vantað, þó hefðu hinir ekki getað komið að
liði. var því dœmt, að allir gripirnir vœru jafn-
ir, svo að enginn endir gat enn fengizt ó um
það, hver brœðranna skyldi eignast kóngs-
dóttur.
Konungur tók það því enn til róðs, að hann
segir, að þeir brœður skuli þreyta skot um
kóngsdóttur, og að só þeirra, er reynist fœr-
astur skotmaður, skuli fó hennar. Er nú mark
upp reist, og gengur elzti bróðirinn fyrst fram
með boga og örvamal. Skýtur hann og vantar
allmikið til, að hann nói markinu. Því nœst
gengur fram miðbróðirinn, og nœr hans skeyti
því nœr markinu. Og að síðustu gengur til
þriðji og yngsti bróðirinn, og sýndist sem hans
skeyti fœri langlengst, en til allrar ógœfu gat
54