Sólskin - 01.07.1967, Page 58

ur hann með sér það fémœtasta, er hann átti,
og veit enginn þessa ráðagerð, og ekki kon-
ungurinn, faðir hans. Leggur hann út á skóg
einn mikinn og heldur áfram marga daga, svo
að hann veit ekki, hvert hann fer. Sœkir á
hann bœði hungur og þreyta, og þar kemur
loks, að hann treystist ekki að halda áfram
lengur, sezt hann að undir steini einum mikl-
um og hyggur, að hér muni enda sitt auma og
mœðusama líf. En er hann hefur setið og hvílt
sig um stund, sér hann, hvar 10 menn koma,
allir vel búnir að vopnum og klœðum. Þeir
eru allir ríðandi. Stefna þeir beint á steininn.
Og er þeir koma að honum, stíga þeir af baki
og varpa kveðju á kóngsson. Þeir bjóða hon-
um með sér að fara og hafa haft meðferðis
lausan hest handa honum, með tígulegum reið-
tygjum. Hann þekkist boð þeirra og stígur á
bak hestinum. Fara þeir svo sem leið liggur,
til þess er þeir koma að stórri og skrautlegri
borg. Stíga riddarar af baki hestum sínum og
leiða kóngsson inn í hana. Fyrir henni réð ung-
ur og ágœtur meykonungur. Leiða riddararnir
kóngsson tafarlaust inn fyrir meykónginn, og
tekur hún kóngssyni með hinni mestu blíðu.
56