Sameiningin

Árgangur

Sameiningin - 01.11.1889, Blaðsíða 9

Sameiningin - 01.11.1889, Blaðsíða 9
—137— á tind frægðarinnar, en því hafði þó verið seinna útskúfa'S. Sú hugsun hlaut nauðsynlega aS vakna hjá DavíS, aS lík örlög mundu, ef til vill, bráðlega koma yfir hans eigin ætt, ef hún einnig syndgaSi gegn hinum stranga yfirkonungi Isra- elsmanna. En þaS skal eigi verSa, segir guS. Hann ætlar aS vera konungsætt þessari faSir, og hún skal vera honum sonur. Ef hún breytir illa, þá mun guð refsa henni meS „manna vendi og mannsins barna höggutn“ (meS endan- legri og skammvinnri hegningu). En guðs miskunsemi skal ekki snúa frá ættinni, eins og hann hafði tekið miskun- semi sína frá Sál og hans húsi, er hann hafSi afmáð fyr- ir augum DavíSs. En Davíðs hús og Davíðs ríki skyldi vera staðfest til eilífSar fyrir augliti guSs, og niSji DavíSs skyldi byggja hús handa Jehóva. þaS gefur aS skilja, aS þessi orS Natans hlutu aS hafa mikil áhrif á huga Davíðs. Hver sem leggur grundvöll til stórrar konungs- ættar, hlýtur aS vera áhyggjufullur um framtíS hennar. Og þó þetta væri skoðaS aS eins frá þeirri hliS, þá hlutu þessi orS frá guði að vera honum til mikillar huggunar. I fyrstu hefur hann víst ekki sjeS neitt annaS eða meira í þeim. Bæn hans, er þegar í stað svarar guðs gæSskuríka fj'rirheiti, og þakkarorS hans (2. Sam. 7, 18 o. s. frv.) benda ekki á neitt annaS. En Davíð gat aldrei gleymt því fyrir- heiti, sem guS hafði gefið „húsi þjóns síns og sem á sjer langan aldur“. Alla æfi hans hugsar hann við og við um þetta og jat'nvel á banasænginni snýst hugsun hans um hið sama. 0g þaS gat ekki hjá því farið, aS hann hlyti aS setja þetta orS í samband við hin göndu fyrirlieit, sem feSrunum liöfðu veriS gefin, aS af þeirra afkvæmi skyldu allar þjóðir á jörSinni blessun hljóta. Og einmitt á þcim tíma sjmdist ]iví þannig varið, að þetta oiS ætti bráð- lega aS rætast. Og ef allar þjóSir veraldarinnar ættu ein- hvern tíina aS hljóta blessun frá Israelsþjóð, og ef enn fremur ætt hans ætti að sitja á konungsstóli í Israel til eilífSar, þá var mcS því sjálfsagt, aS einn af niðjum hans yrði hinn mikli hamingjuboði jarSarinnar, og ljeti öll hin gömlu fyrirheit drottins rætast, Smátt og smátt hefur og Davíð farið að skilja, að þetta ar ætlun drottins, þótt

x

Sameiningin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sameiningin
https://timarit.is/publication/673

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.