Sameiningin - 01.11.1889, Blaðsíða 12

140—
ir, aS þessi yfirráð skyldu eigi raskast. Hann gæti hlegiS
jafnvel að hinum <5ttalegustu uppreistar tilraunum, eins
Jehóva sjálfur í himninum hló aö þeim.
Annar sálmurinn í sálmabók Israelsmanna sýnir oss
mynd þessa af konungi framtíðarinnar, og Jehóva talar til
hans hin þýðingarmiklu orð: þú ert sonur minn. Sálmurinn
er, reyndar ortur stuttu eptir hinn mikla sigur, sem Davíð
(og Jóab) unnu yfir mjög hættulegu sambandi. það hafði
myndazt gegn honum meðal þjóðanna, er bjuggu umhverf-
is, og höfðu þær áður verið honum vinveittar. Eptir sigur
þenna hugsar hann til þcss, hversu hættulegt áhlaup heið-
ingjanna hafði sýnzt í fyrstu, og hversu algjörlega því
hafði verið hrundið af höndum með aðstoð Jehóva. Og allt
þetta ummyndast og skýnst fyrir hugskotsaugum hans sem
fyrirmynd þess, er einhvern tíma í framtíðinni mundi koma
fyrir hinn rnikla niðja hans. Hann ætti ekki að keppa
við Ammónita, Móabita, Edóminga og Sýrlendinga heldur
við konunga og fursta a 11 rar jarðarinnar. Og þessi
mynd, sem eðlilega hlaut að myndast fyrir hugskotsjónum
Dayíðs, samkvæmt þeirri „uppfræðing andans“, er hann sem
trúaður ísraeliti hafði, varð, þegar „andi Jehóva kom kröpt-
uglega yfir hann“ að einum hinum dýrðlegasta og ágætasta
sálmi í öllum hinum helgu kvæðum Israelsmauna.
UMSÓKjY MÍN UM REYKJA VÍKUR PRESTARALL.
Eptir Hafstein Pjetursson.
það er skylda mín, að gjöra greiu fyrir umsókn minni
um Reykjavíkur prestakall, þar sem Isafold hefur áður
minnzt á það mál. Mál þetta er þannig vaxið. I fyrra
suinar kom það til orða milli okkar síra Jóns Bjerna-
sonar í Winnipeg, að jeg gjörðist prestur Islendinga hjer
í Yesturheimi. Jeg ljet tilleiðast, af því jeg að svo stöddu
ekki gat lokið við nám mitt við liáskólann í Höfn, og á
íslandi var ekkert handa mjer að gjöra um jiær mund-
ir. Mjer fannst og, að það eitt ætti jeg Islendingum að
þakka að engin skylda bindi mig við ísland. I nóv. f. á.