Sameiningin - 01.10.1906, Qupperneq 2

22Ó
prestsins, og- komast svo að þeirri niörstööu, aö þaö sé staöa,
sem eugan ætti að fýsa, að komast í. Þetta heyra svo ungling’-
arnir almennt, og jafnaöarlega verör það þeirra skoöun líka.
Til að varna því, að nokkur álíti þetta hugarburö tóman, vil
eg geta þess, að í þessu efní tala eg aö nokkru leyti af reynslu.
Eg er fœddr og uppalinn í íslenzkri byggð hér vestra, og drakk
í mig þá almennu skoöun á unglingsárunum, aö prestsstaðau
væri öllum stööum síðri. Á námsárum mínum fékk eg aldrei
eitt ei'nasta upphvatningarorö frá nokkrum íslenzkum leik-
manni í þá átt aö gjörast prestr. Þvert á móti. Þegar það
íór aö kvisast, að eg myndi ef til vill liafa í hyggju að gjörast
prestr, voru þeir margir, sem sterklega réðu mér frá, því, o.g
það einmitt af þeirri ástœðu, aö þeir álitu stöðuna svo óálit-
lcga. Nú má núkið vera, ef enginn annar hefir orðið fyrir ein-
hverju svipuðu og eg. Eg veit dœmi til þess aö minnsta kosti,
aö svo hefir verið. Flaldið þér nú, leikmenn góðir, að nieð
þessu móti verði nokkurn tíma nœgir prestar vor á meöal?
Sem kristnir menn ættuð þér að bera fyrir brjóstinu hag safn-
.aðanna mörgu í kirkjufélaginu, sem engan prest hafa, og líka
byggðanna, þar sem engir söfnuðir eru enn þá til. Einnig ætt‘i
yðr að vera það áhugamál, aö af því gæti oröið, að kirkjufélag
vort sendi sem fyrst trúboða út i heiðna heiminn. En ekkert
getr orðið af þessu, nema starfsmenn kirkjufélagsins fjölgi.
Það æfti að vera svo mikið áhugamál fyrir hinn kristna lý-ð
vorn, að hver einstaklingr ætti stöðugt að flytja það sem beiðni
frammi fyrir náðarhásæti drottins. Slik bœn myndi veröa heyrð,
og um leið myndi deyja út sá öfugi hugsunarháttr, sem svo
viöa gjörir vart viö sig, viðvíkjandi preststöðunni. Þá myndi
ur.gir námsmenn hjá oss, sem hefði í hyggju aö verða prestar,
tkki vera taldir af þvi, sem einhverju óviti, heldr miklu fremr
vera hvattir til þess. Þá rnyndi fleiri kristnar rnœðr og kristn-
ir feðr þrá það um fram allt annað að gefa son sinn í þjónustu
kirkjunnar t:l að flytja fagnaðarerindið brœörum sínum og
svstrum. Nema breyting verði í þessa átt, og hætt veröi að
meta prestsstöðuna aðallega eftir þeim tekjum, sem hún veitir,
<eða eftir einhverjum öðrum ámóta skökkum mælikvarða, fáuiu
vér aldrei nœgilega nnarga presta.
Annað, sem eg vildi be.nda á sem á.stœðu til þess að svo allt
of fáir af hinum ungu námsmön.num vorum verða prestar, er
það, að of fáir þeirra fá menntun sína á skólum. þar sem þeir
verða fyrir beinlinis kristilegum áhrifum. Það er orði.i reynsla
allra kirkjudeilda í landinu, aö ekki uema hverfandi brot af
þeim, sem fá menntun sína algjörlega á hinum almennu