Sameiningin - 01.10.1906, Blaðsíða 16

240
'ferðarmál vor í einingu, og binrla oss sarnan nreð hinum sterku
böudum trúarinnar og kærleikans.
Eg hefi líka kannað aðra ókunnuga stigu, blessunarríka
stigu, þar senr eg hefi í sumar verið aö prédika fagnaðarboðskap
Jesú Krists. Þetta nýja verk, sem mér hefir fœrzt í fang, hefir
veriö mér til nrikillar ánœgju og trúarstyrkingar. ÞaS hefir
gefiS mér enn sterkari sanafœringu fyrir sannleika kristindóms-
"ins, og hefir sýat mér, hváS hann er alveg nauSsynlegr, ekki aS
eins til aS undirbúa sálir undir ríki guðs á h’imnum í eilifSinni,
heldr líka til þess að gjöra menn aS nýtum borgurum i heimi
þessum.
3. Júlí lagSi eg á staS frá Winnipeg á C. P. R. brautinni til
Tantallon í Saskatchewan. Mér hlotnaðizt sú ánœgja aS vera
samferða hr. Giuraari Jónssyni, sem heyrir til ísafoldarsöfnuöi
og var fulltrúi þaðan á síSasta kirkjuþingi, en þeim söfnuði
fór eg til aS þjóna. Þar dvaldi eg eina mánuö og var til húsa
hjá Gunnari og Jóni Jóhannssonum, og Ásbjörgu konu hins
síöarnefnda. Þau eru öll mjög skemmtileg og væn, og gjörðu
allt til þess aS láta tímana verSa mér ánœgjulegan. Mér ber aö
þakka þeirn innilega fvrir kærleiksríka framkomu viS mig.
Reyndar á allt byggðarfólkiS þakklæt'i skiliS, því hvert sem eg
fór, var mér allsstaðar tekiS meö báöum höndum. Kirkjulífið
í söfnuði þessunr er í ágætu lagi. Allir vinna með áhuga aS
hi.iu mikla málefni og í bróöurlegum og kristilegum kærle'ika.
Eólk þar er vel upplýst aS öllu leyti og áhuginn fyrir hverju
velferðarmáli sem er hinn lofsverðasti. Allar guösþjónusturn-
ar, sem eg hafði þar m.e8 fólki, voru vel sóttar, og góðum
• sunnudagsskóla var haldiö upp'i. Firnm sunnudagsskólakean-
.arar voru þar, allir vel gefnir, og eg hafði mikla ángœju af að
vinna meö þeim. Þótt eg væri aöallega sendr til að þjóna ísa-
foldarsöfauöi, voru safnaðarmenn svo góöir að haga guðs-
þjónustutíma sínum svo, aö eg gæti einnig þjónað HólasöfnuSi.
sem er eitthvaö um tólf mílur í burtu. Þeir eiga þakklæti sk’d-
iö bæöi frá mér og hinum söfaúðinum fyrir þessa velv'ild þeirra;
og svo keyröu þeir mig fram og aftr á hverjum sunnudegi ó-
keypis. Þetta sýnir sannarlegan bróðurhug.
í Hólasöfnuöi fann eg ríkaa akr, sem var falhnn í hálf-
gjörða órœkt, vegna þess að guðs orð hefir ekki veriS prédikað
þar nema að litlu levti um rnörg ár. Samt sem áör hitti eg þar
nokkra menn, sem höfðu mikinn áhuga fyrir kristindóminum;
og yf'ir höfuö er fólkið prýðilega vel gefið og þarf að eins að fá
styrkingu í trúnni á frelsarann og meira af anda hans; þá verðr
þar sterkr söfnuðr, þvi efnið er hið bezta. Fólkiö þar eins og