Sameiningin - 01.12.1929, Qupperneq 11

3öl
að hrifa oss mennina burtu frá hinni márgþættu samkepni, sem svo
mjög vill leggja á oss fjötra sína. Þaö mun vera þetta, tilraunin
til að sýnast, sem einna mest skyggir á kærleikann i jólagjöfunum.
Ekkert ráð sé eg við þessu böli annað en það, að hverfa í
anda til Jesú Krists, og láta óbrotinn, hreinan kærleika hans ráða
öllum jólagjöfum sínum . Menn gæfu þá ekki til a‘ð sýnast, en
rnenn gæfu af hreinum velvildarhvötum. Ef menn létu anda Jesú
Krists stjórna sér, yrðu sumar gjafimar ógefnar, en ekki gengið
fram hjá verulegustu þörfunum. Hvatirnar til að gefa yrðu þá
sannari, jólin yrðu mönnum gleðiríkari og menn losuðust þá við
kvölina af því að sýnast, en hefðu sannari mælikvarða á verð-
rnæti lífsins.
Eöngunin eftir hinu sanna, einfalda, sterka fylti hug Matthí-
asar Jochumssonar, er hann sagði:
“Fyrir hálmstrá herrans jötu frá
hendi eg öllu, lofti, jörð og sjá!”
Með þessu er alls ekki sagt, að enginn ætti að gefa, ef hann
finnur til. Sagan í grasgarðinum sýnir, að Jesús fann til þegar
hann tæmdi bikarinn, sem Faðirinn vildi, að hann tæmdi.
Spurðu sjálfan þig: Hvernig var kærleikur Jesú Krists?
Látutn svo anda hans stjórna öllum jólagjöfum vorum; þá
verða þær kærleiksfórnir.
J1929.)
I.
Eg heyri kærleikann kalla:
“Ó, kom þú aftur til mín!—
Mitt föðurþel elskar alla,
Sem elskarðu börnin þin.”—
Er ljúfasta lífsins stjarna
Nú lýsir upp allan geim:
í fagnandi fylgd Guðs barna
Eg fylgi þvi ljósi—heim.
Um frið sungu englar forðum,
Og frelsarans náðarskjól.
—Eg trúi þeim uppheims orðum,
Og óttalaus held því jól.