Sameiningin - 01.04.1924, Blaðsíða 11

105
Og hafísinn, sem löngu er landfastur orÖinn viö félagslíf
okkar, heitir öfund.
Þaö vill æði oft veröa í smáum mannfélögum, aS afbrýÖi
og öfund valdi þar kulda og miklu vetrarríki.
ÞaÖ er okkar mesta óhamingja.
ÞaÖ er öfundin milli mannanna og mannflokkannna, sem
liggur sem hafis viö land, og veldur kulda í félagslífinu.
ÞaÖ þarf blíðan andvara sunnan frá sól til þess að hrekja
hafísinn frá landi.
Það er andi Jesú Krists, sem bræðir ísinn af sálum mann-
anna.
Það er sama hverju viö trúum; éf við höfum ekki anda
Krists í okkur, þá sitjum við1 fastir í ísnuni;
Það gildir hvorki “rétttrúnaður” né “fríhyggja”, ef andann
vantar—heilagan anda.
Hver svo sem félagsleg aöstaðan er, og á hverjum kirkju-
bekk, sem menn sitja,' þá er ís og kuldi, ef þar er ekki andi
Drottins Jesú.
Þeirra sumarmála einna óskar Sameiningin lesendum sínum,
að þeir allir verði aðnjótandi beilags anda Jesú Krists.
Á Sumardaginn fyrsta vildum vér geta beðið kærleikans
eilífa föður meö orSum skáldsins:
“Dát undur þinnar ástar vekja
Upp elsku hreina’ í hverri sál,
Og öfund burt og hatur hrekja,
Og heiftrækninnar slökkva bál.
Lát börn þin verða’ í elsku eitt
Og elska þig, sinn föður, heitt.”
—B.B.J.
Sunnudagsskóladagur.
Síðasta kirkjuþing vort fól forseta að velja einn sunnudag
á árinu, er sérstaklega væri helgaöur sunnudagsskolamálinu í
söfnuSum vorum. Vakti það fyrir þinginu að vekja athygli á
þennan hátt á máli, sem rétt á litið hlýtur aS skoðast sem eitt-
hvert mesta stórmáliS á starfskrá vorri. Hugmyndin var ekki
aS reyna að koma einhverjum fjörkipp í málið rétt snöggvast,
heldur með einum sérstökum sunnudagsskóladegi að vekja
meiri áhuga fyrir öllum sunnudagsskóladögum.
Með þeim skilningi vil eg verða við áskoran kirkjuþings-