Sameiningin - 01.10.1919, Qupperneq 2

222
starfs og' þjónustu. Þá er um að gera að vera viðstadd-
ur og svara til nafns síns.
“Adam! Adam! Hvarertu?” Það var nafnakallið
fyrsta. En Adam var hræddur og þagði — þorði ekki að
svara til nafns.
En Samúel ungi vakti í helgidóminum og las við
Guðs lampa. Hann heyrði Guðs rödd, er hún kallaði nafn
hans, og liann svaraði: “Hér er eg. ”
Sæll er sá maður, sem lieyrir Guðs rödd kalla, og
svarar hiklaust: ‘ ‘ Hér er eg. ’ ’
Sál frá Tarsus heyrði röddina miklu frá himni:
“Sál! Sál!” Hann féll til jarðar. En von bráðar var
hann við því búinn, að svara nafnakalli Drottins með því
að lielga honum alt líf sitt.
Kristur kallaði saman allan hóp lærisveina sinna í
Galíleu. Kallaði síðan með nafni einn og einn afsíðis,
þar til komnir voru tólf. “Símon Jóhannesson!—Hér,
herra!” “Andrés Jóhannesson! — Hér.” “Jóhannes
Zebedeusson! — Hér.” “Jakob Zebedeusson! — Hér”.
Og svo hinir allir. Allir svöruðu til nafns. Hvílíkt slys,
hefði einhver þeirra verið fjarverandi eða óviðbúinn að
taka undir, þegar Kristur útnefndi postulana.
Raunalegt var það páskakvöldið, þegar postulahóp-
urinn var saman kominn í Jerúsalem, en einn var þar ekki
viðstaddur og svaraði ekki til nafns, þegar Kristur biri -
ist þeim í upprisudýrðinni. — Margan hendir sama slys
og Tómas; er ekki til staðar, þegar Drottinn kemur og
kallar.
Það segir frá nafnakalli í 20. kap. Opinberunarbók-
arinnar. Þá verður lokið upp bók lífsins og kallað upp
með nöfn þeirra, sem eiga að inn ganga í dýrðina. Sælir
eru þeir, sem þá fá að hevra nöfnin sín.
Nafnakall er í söfnuði Drottins. Ivlukkurnar kaila
til helgra tíða. “Söfnuðir Krists í sannri trú safnast
um veröldu alla.” Angelus-stundin er komin. Hvert
höfuð heygir sig í bæn. Guðsþjónustan hefst í húsi Guðs.
Nafnakall! Drottinn nefnir mennina með nafni, sem
liann á von á að viðstaddir sé. ‘ ‘ Hér er eg, ’ ’ svara menn.
— En steinhljóð á milli. Enginn svarar til þessa nafns