Sameiningin - 01.02.1920, Qupperneq 12

42
liöfðu teki'ð þátt í ófriðnum og fengið gott færi á að
kynnast hemrönnum. Höfundarnir sendu spurninga-
lista til margra liðsmanna — nokkurskonar próf-— og
svörin, sem fcomu til baka, lýsa svo megnri vanþekk-
ing á öllu andlegu, að fáa mundi hafa órað fyrir öðru
eins. Ókunnugleikinn náði ekki að eins til heilagrar
ritningar, lieldur ti.ll einföldustu megftn-atriða kristin-
dómsins. “Erum vér að eökkva niður í heiðindóm
aftur?” verður sumum að orði, sem lesið hafa bók
þessa. 0g þeirri spurningu verður að svara játandi,
nema því að eins, að taka megi niðurstöðu höfundanna
með verulegum afföllum.
Þessi sorglega fáfræði er fyrst og fremst kirkjunni
að kenna, segir áðurnefnd bók. Þess ber að gæta, að
mikill meiri liluti dáta og foringa er ekki úr trúlausum
umheim komin, heldur beint undan handarjaðri kirkj-
unnar. Koma frá kristnum heimilum, eða hafa að
minsta kosti gengið í sunnudagsskóla og verið undir
kirkjulegum áhrifum að meira eða minna leyti. Yiti
því menn þessir lítið sem ekkert um kristna trú, þá
hlýtur orsökin að hafa verið ónýtt kenslukák, eða bein
vanræksla af hálfu kirkjunnar. Um þetta efni farast
liöfundum orð á þessa leið:
“Skyldan er brýn og auðsæ, ®em á kirkjunni hvílir í
þessu máli. Það getur ekki verið vilji Guðs, að mikill
meiri hluti þjóðar vorrar sé helgaður honum í skíminni,
og að loknu lífi lagður til hvíldar undir merki krossins.
en eyði þess utan æfinni allri saman í algjörðu skeyt-
ingarleysi um andleg mál, gjörsnevddur allri þekking
á trúarbrögðum, sem vér tileinkum oss. Brýnust allra
nauðsynja vorra er iþörfin á afturhvarfi til Jesil Krits.
Með því orðtaki meinum vér fyrst og fremst atfurhvarf
lil þekkingar um meginsannleik þann um guðdóminn, sem
Kristur birti mönnunum. Yér höldum því ekki fram.
að þetta sé allur sannleikur kristindómsins; en það er
grundvöllurinn, og út frá þeim sannleik er gengið í allri
kenning postulánna, og jafnframt í allri hugsun og öllu
lífi frumkirkjunnar. ’ ’
Sama sagan heyrist frá Englandi: Merkur kirkj-
höfðingi l)rezkur, erkibiskupinn í Canterbury, tók fyrir