Sameiningin - 01.07.1914, Page 14

126
Kirkjufélagiö, eða trúmálastefna þess, varS fyrir all-hörSum
árásum áriS sem leiS, og voru þær árásir einkum látnar bitna á ein-
stökum mönnum. Vér höfum lítiS gert oss far um aS eiga síSasta
orSiS í deilum viS andstæSinga vora. Deilur um trúmál ættu nú líka
aS geta lagst niSur meSal íslendinga i þessu landi. ÞaS er öllum
orSiS ljóst, hvaS ber á milli trúarstefnanna. Ætti svo hver aS geta
búiS aS sínu og unniS aS eflingu þess, en látiS aSra í friSi. Stefna vor
ætti aS vera sú, aS sýna trú vora í verkunum, vinna ötullega aS fram-
kvæmdum nauSsynlegra fyrirtækja á öllum starfssvæSum vorum,
haldandi fast viS sannfæringu vora og þá trú, sem vér höfum oss
tileinkaS, án tillits til þess, hvort vel er talaö um oss eSa illa, og láta
sjálfir allar deilur niSur falla, aS svo miklu leyti, sem í voru valdi
stendur, þótt vér aS sjálfsögSu boSum trú vora einarSlega í ræSu
og riti.
Kærir bræSur! Vér komum saman á kirkjuþing í þetta sinn
allir meS sársauka í hjarta. Yfir oss grúfir svipþungt sorgarský.
Vér höfum oröiS fyrir missi svo miklum, aS vér naumast getum af
boriö. Þann 3. dag Júní-mánaöar yfirstandandi var vor elskaöi
vinur og leiStogi, dr. theol. séra Jón Bjarnason, burt kallaSur úr heimi
þessum eftir visdómsráSi guSs. Vér beygjum oss meS lotning fyrir
vilja guös, en sorg vor er djúp og sár. Þó huggumst vér viS þá
vissu, aS stríSshetjan mikla er úr stríöskirkjunni jarönesku tekinn
inn í sigurkirkjuna himnesku. Svo sem alkunnugt er, var dr. Jón
Bjarnason aSal-leiStogi íslenzkrar kristni í landi þessu. Grundvöllinn
lagöi hann undir kirkjulegan félagsskap Vestur-lslendinga þegar á
öndverðri landnámstíS vorri. Fyrir hans tilstilli var kirkjufélag vort
stofnaS, og honum á þaS næst guSi líf sitt aS þakka. Forseti félags-
ins var hann i 23 ár, og leiStogi þess alt til dauSastu.ndar. Mér, sem
fékk þaS hlutskifti aS veröa eftirmaöur hans, er ljúft aS votta þaS,
aS þótt hann léti af embættinu, þá var hann eigi aS síöur aöal-
leiötoginn, og meS klökku hjarta minnist eg þess ástríkis, er eg naut
hjá honum og þeirrar aöstoSar, er hann veitti mér, svo eg gat fært
mér í nyt hans miklu reynslu og þekkingu, og hans óbilandi viljaþrek
og andlegu karlmensku. Vér erum áreiSanlega allir sammála um
vorn elskaSa fallna foringja og mununi allir til dauSadags blessa
minningu hans. Þar sem hann er nú frá oss farinn, en verkiö, sem
hann helgaSi líf sitt, eftir í vörum höndum, megum vér ekki láta hug-
fallast, heldur í Jesú nafni leggja frarn alla og sameinaöa krafta vora
til aS halda áfrarn í þá átt, sem hann leiddi oss svo lengi. Og fyrir
þessu þingi liggur nú þaS stórmál, ef til vill stærsta máliS, sem vér
höfum til meöferöar, aö reisa dr. Jóni Bjarnasyni minnisvaröa svo
veglegan, aö samboSiS sé bæSi honuni og þeirri lotning, sem vér ber-
um fyrir minningu hans. Hkki tala eg þó um minnisvarSa úr steini
eSa marmara, heldur minnisvaröa, sem lengur endist og fært geti
tdessunarrík áhrif hins framliöna göfugmennis komandi kynslóSum