Sameiningin - 01.07.1914, Qupperneq 38

150
:snertir ræðugerð þann tímann, og gefið sig allan, eða nærri a lan, með
bjargráðamanninum, við þessum heimsóknum.
Einhver kann nú að segja, að óþarfi sé að ráða sérstakan mann
til að standa i þessum heimsóknum í söfnuðum vorum og bygðum,
það geti heimapresturinn einn gert, það sé nokkur hluti af starfi
hans, eða einn þáttur í skylduverki því, sem hann hefir tekið að sér
að vinna. í raun og veru er þetta að miklu leyti satt, en þó ekki að
öllu- Og reynslan hefir sýnt og sýnir stöðugt, að þetta er sem næst
alveg ókleift verk fyrir einn mann, og verður heldur ekki unnið af
einum manni svo vel fari.
Væri svo ástatt hjá css, að prestar vorir hefðu að þjóna að eins
einum smá-söfnuði, eða mest tveimur, eins og svo víða á sér stað
meðal annarra þjóðflokka í þessu landi, þá gæti ve. verið um stöðug-
ar heimsóknir að ræða af hálfu prestsins. En nú er ekki þessu
þannig varið. Flestir prestar vorir hafa svo víðlend svæði og sumir
svo örðug yfirferðar og svo mörgum söfnuðum að þjóna, að öll
vinnan lendir i að gera algengustu prestsverk: semja ræður, prédika,
hjálpa til við sunnudagsskóla, búa börn undir fermingu, vinna auka-
verk, sem kalla að í það og það skiftið, o.s.frv. Úr heimsóknum
verður þvi sáralítið, eða nærri ekki neitt. Þetta er mín eigin reynsla,
og hið sama veit eg að er reynsla sumra bræðra vorra, sem nú eru
prestar meðal fólks vors hér vestra. En þetta heimscknarleysi er
með öllu óhæfilegt og óþolandi. Vér megum til með- að finna ráð
til þess, að hvert íslenzkt heimili verði fyrir stöðugum heimsóknum,
þó með nokkuð löngu millibili yrði stundum að vera, heimsóknum,
sem færa með sér náðarboðskap Jesú Krists inn i hugi og hjörtu
fólks vors.
Slíkar heimsóknir eru oss íslendingum enn lítt kunnar. \rér
þekkjum varla til hinnar réttu heimsóknar þess er á að boða fagnað-
árerindi guðs. Þegar prestar vorir heimsækja sóknarbörn sín eða
aðra, þá er sú heimsókn í engu frábugðin heimsókn annarra manna.
Presti er boðið inn; hann rabbar við húsráðanda og aðra heimamenn
um alla heima og geima. um búskap, pólitík, félgasmál, vegabætur,
verzlunarmál, talþræði, járnbrautalagningar, fréttir heiman af Is-
landi, kosningar, iðnað og hvað annað, sem heiti hefir milli himins og
jarðar, talar um alt nema það, sem helzt ætti um að tala: hjálpræði
guðs mönnunum til handa- Svo fær klerkur sitt kaffi ('brennivíns-
laust nú orðið) cg svo fer hann. A næsta bæ tekur við alveg það
sama, og svo koll af kolli þar til dagurinn er búinn. Prestur kemur
heim, eða sezt að einhverstaðar annarsstaðar, meira eða minna veik-
ur af kaffidrykkjum og hefir með ferðalagi sínu nálega engu góðu til
vegar komið. En þetta er sú eina heimsókn, sem vér íslendingar
þekkjum. Þessa heimsókn vill fólk þó hafa, af þvi vér þekkjum ekki
annað betra. í stað þessarrar heimsóknar, eða jafnhliða henni, þarf
sem fyrst að koma hin rétta prestlega heimsókn, þar sem aðal-erindið
er ekki að rabba sér til skemtunar og drekka kaffi, heldur að boða
náðarboðskap guðs og brýna fyrir fólki nauðsynina á að gera í Jesú