Sameiningin

Árgangur

Sameiningin - 01.07.1914, Blaðsíða 54

Sameiningin - 01.07.1914, Blaðsíða 54
166 bein áhrif á lieimilin. Prófastar eklii heldur. Prestar einir hafa, eða er ætlað að liafa, áhrif á heimilin. Þegar eg fór af íslandi fyrir rúmum 20 árum, var þar í gildi kirkjuleg regiugerð,—og eg lield liún sé í gildi enn,—um það, að prestur skuli húsvitja,— það er koma í nafni kirkjunnar tvisvar á liverju ári á livert heimili í söfnuðinum. Atti liann þá að prófa alla meðlimi heimil- isins í kristnum fræðum og líta eftir uppfræðslu ung- menna. Hann átti að komast eftir sambúð lijóna, sam- bandi foreldra og barna, húsbænda og hjúa. Yitanlega átti liann ekki að gera þetta fyrir forvitnis sakir, heldur til að lagfæra það, sem aflaga fór, liugga þá, sem eitt- livað amaði að, tala um fyrir þeim, sem trúarveikir voru og efandi. Hann átti að koma á heimilið sem siðferðis- kennari, ráðgjafi, trúboði og vinur. Því betur sem prestur gat fullnægt þessarri köllun sinni, því innilegra var samband lians og lieimilisins, því nánari afstaða kirkjunnar til heimilisins. Það er vandfenginn maður, er þetta verk geri svo að gagni verði. En til þess var liver maður skipað- ur, sem Haxrð sig fram. Flestir voru þeir ekki hæfir fyrir þetta starf. Fólkið vantrevsti þeim, og sjálfir skildu ekki prestarnir þessa köllun sína. Húsvitjanir lögðust því algerlega niður í mörgum sveitum. 0g svo fór. að presturinn varð svo ókunnur heimilunum yfirleitt, að þau skoðuðu liann frenmr sem vandalausan gest, en vin eða sálnahirðir. Kirkjurnar liafa líka flestar verið liarðlok- aðar í seinni tíð á Islandi flesta messudaga ársins. og það kemur, að mínu áliti, að miklu leyti til af ónógu starfi presta á lieimilunum. Kirkjan þarf alt af að senda yl og hlýja strauma inn á livert einasta heimili, og þá strauma verður presturinn að leiða lieim. í fríkirkju hagar öðru vísi til. Eigi fríkirkja að geta þrifist, verða meðlimir liennar að vera vel vakandi og leggja liart á sig. Það verður flestum hjartfólgnara, sem þeir þurfa að legg'ja á sig áreynslu fyrir. en hitt, er þeir ná fvrirhafnarláust eða áreynslulítið, þar af leiðandi meira aðdráttarafl að kirkjunni. Þar að auki eru, í það minsta lijá oss, ýmsar starfs-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Sameiningin

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Sameiningin
https://timarit.is/publication/673

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.