Sameiningin - 01.08.1909, Blaðsíða 11

171
Og liversu mikill lærdómr felst í sögunni um þetta
síðasta dœgr, sem lærisveinaruir þrír reyndu að eyða án
tilJits til liinnar liimnesku köllunar sinnar. Þar eru
sýnd endaloldn og árangrinn af lífi þínu, eða lífi mínu,
ef við viljum ekki verja því lífi í stöðugri fylgd við
frelsarann. Lærisveinarnir liöfðu liafzt við nætrlangt
fitá fiskimiðum, og ekliert aflað. Þeir voru lrættir, voru
að þvo netin, liöfðu gefizt algjörlega upp. Þannig end-
ar líf hvers manns, nema hann aðliyllist Jesúm og fyJgi
Jionum. Það endar í niðdimmri nótt, og að lolíum finnr
liann engan árangr. Það endar í svartnætti lasta, eða
Jífsleiðinda, eða mannfyrirlitningar, eða hirðuleysis,
eða óvissu, eða örvæntingar. Og Jivern gróða finnr siík
sál að lolvum? Engan. Eg þarf ekki að minnast á það
mannslíf, sem varið er til svörtustu lasta, sem vér þekkj-
um. Vér vitum, að árangrinn af siíku Jífi er verri en
enginn. Jjítum JieJdr á þau æfistörf, sem göfugust eru
talin á Jieimsins Jiátt. Tökum tiJ dœmis þá menn, sem
varið hafa lífi sínu í þjónustu spekinnar og vísindanna,
menn eins og vitringana ensku, þá Darwin og Herbert
Spencer. Darwin játaði það í eili, að sáiariíf sitt væri
orðið lirjóstugt og eyðiiegt. Lindir tilfinninganna voru
þornaðar upp. Ilann gat sagt eins og skáidið: „Nú
fær ei jafnvei fegrð neitt á freðna, kaida Jijartað mitt.“
Slíynsemin ein var eftir. Og lýsing Herherts Spencer á
síðustu árum hans er sama átakaniega sagan urn and-
lega auðn. Elvkert yndi eftir í lífinu. Sjálfar gáfurn-
ar voru orðnar lijá þessum mönnum að steindauðri,
reglubundinni vél. Svo getr aidrei farið fyrir sann-
kristnum manni. Sól hans verðr harnsieg og gljúp tii
æfiloka, ef Iiann missir ekki sjónar á drottni sínum og
frelsara.
Hver voru atvikin, sem leiddu til þess, að lærisvein-
ar þessir urðu staðfastir í liinni himnesku köllun sinni?
FreJsarinn vitjaði þeirra. Það var byrjunin. Hann
sté út á skip Pétrs og kenndi þaðan mannfjöldanum.
Svo er ætíð. Hann kemr tii vor, en vér ekki til Iians.
Hann stendr við hurðina, og drepr á dyr. Og Iiverjum