Sameiningin - 01.02.1910, Blaðsíða 5

373
sjálfsafneitunarfórnir, sem ,s*nð stundum »f þeim lieimt-
»r: boðskaprinn lielgi um friðþa?gingarfórnina, sem
Jesús bar fram vor vegna á krossferlinum-—liinn angr-
blíði boðskapr, sem kirk,ja vor lielctr svo bátt á lofti nú
sérstaklega á langaföstu.
-o-
Sjálfselskan
Eftir séra Guttorm Guttonnsson.
„Þvi hver, sem vill fá borgið lífi sínu, mun týna því;
en hver, sem lætr líf sitt mín vegna, hann mun frelsa
það.“ — Lúk. 9, 24.
Þegar vér lesum orð Jesú í guðspjöihmum, þá verða
hvað eftir annað fyrir oss alveg óviðjafnanlegar setn-
ingar — setningar, sem vér finnum að vér getum aldrei
gleymt. Ekki af því, að vér erum kunnugir þeim frá
barnœsk'u, lieldr fyrir þá sök, að þær vekja eftirtekt vora
og lmlda henni vakandi; ná þegar í stað tökum á sál
vorri og sleppa henni ekki aftr, greypa sig óafmáanlega
inn í hugskot vort. Oss finnst það auðskilið, hvernig
þær geymdust ógleymdar og ógleymanlegar í hugum og
hjörtum þeirra manna, sem heyrðu þær fyrst — heyrðu
Jesúin sjálfan bera þær fram. Það er eins og þær heimti
umliugsun. Þær eru oft og einatt settar svo fram, að
þær virðast í fljótu bragði fela í sér mótsögn, stríða gegn
skynsemi vorri, en þó getuin vér ekki látið þær eins og
vind um eyru þjóta, því þær hrífa hjörtu vor. Vér get-
um ekki annað en liugsað um þær, og við umhugsunina
finnum vér þar ótœmandi námn guðtegra sanninda.
Þessi orð frelsarans eru ekki að eins óafmáanleg í hjarta
einstaklingsins. X»au geta ekki liðið undir iok í heimin-
um. Eg er sannfœrðr um, að heimrinn mvndi aldrei
geta gleymt þeim, ]>ótt öll eintök guðspjahanna og allar
guðsorðabœkr fœri forgörðum.
Meðal hinna ógleymanlegu orða Jesú er þessi setn-
ing í Lúkasar guðspjalli, sem eg hefi þegar vitnað til.
Hún virðist f fljótu bragði fela í sér mótsögn, stríða