Sameiningin - 01.02.1910, Blaðsíða 9

3 77
lífi sínu borg'ið, en grafa lieldr það pund, sem lienni var
trúað fyrir, standa merkislaus frammi fvrir lieiminum,
bjóða allri villu opinn friðarfaðminn, til þess, ef unnt
væji, að eiga óskert „brauðin“ og halda höfðatölunni.
Hún hefir með þessu tiltœki kveðið tijip dauðadóm yfir
sjálfri sér.
Kirl'jn élagið íslenzka liér vestra valdi hian kostimi.
TTvað eftir annað var því liótað tjóni, ef ])afð vildi ekkii
liætta að vera merkisberi sannleikans. En setn betr fór,
kaus tneiri lduti þings lieldr að verða fyrir „tjóninu“ en
að selja erfðarétt sinn fyrir einn málsverð. Vildi stamda
við sannleikann, hver sem afleiðingin yrði fyrir hin ytri
félagsbönd. I áta líf sitt. ef á ]>yrfti að halda, sakir Jesú
Krists. Og í Jesú Kristi mun kirkjufélag vort finna líT
sitt. ef það heldr áfram — ])ótt í veikleika sé — að standa
undir merki hans og láta sig meiru skifta málefni Tians
en sitt eigið Tíf.
--------O;------
GAMLA TESTAMENTIÐ SKOPAÐ 1 ÞESS EIGIN LJÓSI.
Kafli úr bókinni: The Problem nf thr Ohl Testament,
eftir dr. James J. Orr.
Lausleg þýðing eftir séra G. G.
Ihugunarefni vort er hók sú, er vér köllum gamla
testamentið. Aðr en vér leggjum út á hina þyrnum
stráðu braut vísindalegrar biblínrannsóknar, finnst oss
œskilegt að skoða um stund l)ókina sjálfa, eins og hún
Tiggr óbreytt fvrir oss; og hevra, hvað hún hefir að segja
um sjálfa sig og sess þann, er hún skipar f kerfi guð-
legrar opinherunar.
Kostir þessarra’r aðferðar liggja í angum uppi. Að
allri biblíurannsókn ólastaðri höfum vér ásteeðu til að
spyrja með alvörugefni, hvort þessar sífelldu umrœður
nm ritninguna, sem liða bókina sundr ögn fvrir ögn og
eru sí og ít' að vega hvern smápart hennar á hinum næmu
metaskálum kritíkarinnar — hvort slíkar nmiwður hafi
ekki að minnsta lcosti einn skað]egan ókost, þann sem sé,
að halda mönnum frá guðrœkilegum lestrt bihlíunnar
sjálfrar, sem einn getr gefið oss ])á vitneskju um sam-