Sameiningin - 01.02.1910, Blaðsíða 6

374
gegn heilbrigðri skynsemi mannsins, ekki sízt, ef trúin á
Jesúm, er veik eða dauð. Mun þá maðrinn týna því, sem
hann sœkist eftir?—spyr liin meðfœdda skynsemi manns-
ins. Mun sá lielzt iýna, týna lífinu og öllu, sem gjörir
]>að þess vert að það sé lifað, sem sœkist eftir að tryggja
sér það með öllum þess unaðsemdum?Mun sá vinna það,
gjöra sér það þess vert að það sé lifað. öðlast hamingju
þess, sem sœkist ekkj. eftir að tryggja sér þetta lmoss,
heldr varpar því frá sér fyrir draumkenndar hugsjónir
‘timbrmannsins frá Nazaret’? En trúuð sál finnr hinn
djúpa sannieik í þessum orðum. Hún finnr, að sá sem
sœkist eftir lífi sínu, hugsar að eins um að ná unaði lífs-
ins fyrir sjálfan sig, hvað sem skapara hans og með-
brœðrum líðr, hann stefnir burt frá markmiði lífsins, fer
á mis við lífið sjálft, týnir eigin lífi sínu, missir úr eign
sálar sinnar allt það, sem gjörir lífið ]>ess vert að það sé
'lifað, af ])ví að uppspretta þess er ekki í manninum,
heldr í guði. „Minn matr er að gjöra vilja þess, sem
mig sendi, og leysa af hendi hans verk.“ Þroski lífsins
allr, ávinningr þess allr, er í því fólginn, að lifað sé sam-
kvæmt vilja guðs. Því er það, að sá, sem lætr sér annt
um það eitt að lifa fyrir sjálfan sig, hann glatar sjálfu
lífinu. Sjálfselskan dregr þannig sjálfa sig á tálar,
missir það, sem hún þóttist vera að sœkjast eftir, —
œðsta hnoss lífsins.
Og það, sem má virðast enn ótrúlegra, er, að orð
Jesú eru sönn að því er snertir jarðneska hagsmuni. Sá,
sem vill vera sannr lærisveinn Krists, á að vera til þess
búinn, að fórna öllum jarðneskum hagsmunum sínum
fyrir málefni Krists, ef til þess kemr; en þó er enginn
Iilutr betr sannaðr en sú staðreynd, að kristilegt líf leið-
ir af sér margfalda jarðneska blessun fyrir þjóðfélög og
einstaklinga.
En þessi orð Jesú hafa víðtœkari merking. Eigin-
girnin býr ekki að eins í sál einstaklingsins; hún getr
líka búið í hugarfari heillar þjóðar, lieillar kynslóðar,
lieillar kirkjudeildar eða allrar kirkjunnar sýnilegu.
Sérhvert mannlegt félag — sé tilvera þess sjálf ekki
gagnstœð guðs vilja — hefir skyldur að inna af hendi,