Fréttablaðið - 23.04.2011, Blaðsíða 30

MENNING 4
dda kláraði að
ganga frá samn-
ingnum og prent-
aði hann svo út.
Hún slökkti á
tölvunni áður en
hún stóð á fætur
og sótti blöðin.
Samningurinn
fyr ir Álf hóls-
veginn skrifaði
hún á bleikan
hjartalaga post-
it-miða, límdi
hann á blöðin og
lagði þau á borð-
ið hjá Brynjari,
eiganda stofunn-
ar. Hún þoldi ekki þessa bleiku
miða, fannst alltaf eins og hún
væri að skilja eftir ástarjátningar
á þeim. Hún náði í jakkann sinn,
kvaddi Ástríði og gekk út í síðdeg-
ið. Það var farið að kula. Hún fann
haustlyktina af gróðrinum bland-
ast útblæstri bílanna þegar hún
gekk inn Bergstaðastrætið í átt
að Bankastræti. Laufin á trján-
um voru farin að gulna og bráð-
um myndu þau falla eitt af öðru.
Það lá hvass vindstrengur niður
Laugaveginn. Hann yrði verri á
Hverfisgötunni. Hún hryllti sig
við tilhugsunina um að þurfa að
bíða eftir strætó þar svo til óvar-
in. Þessi strætóskýli hlífðu ekki
neinum.
Hún gat ekki á sér setið að kíkja
inn um gluggann á kaffihúsinu
á horninu á Skólavörðustígnum.
Hana langaði inn. Hún gat næst-
um fundið lyktina sem lá þarna í
loftinu. Samt
hafði hún aldrei komið þangað.
Þetta var eitt af þessu óútskýran-
lega sem hafði gerst eftir aðgerð-
ina. Eitt af því sem varð til þess
að læknarnir hölluðu undir f latt
og fóru að fitla við pennana sína.
Byrjuðu svo strax að ræða álagið
sem fylgdi svona aðgerð og áhrif-
in sem hún gæti haft á andlega
líðan. Svo stungu þeir upp á því
að hún færi oftar til sálfræðings-
ins. Hvort hún hefði rætt þetta við
hana?
„Þetta er líkamlegt,“ sagði hún
en læknarnir þögðu bara. Fitluðu
aðeins meira við pennana sína eða
bindin og ræsktu sig síðan.
„Smekkur fólks breytist með
aldrinum.“
„Ekki svona mikið.“
Henni hafði aldrei þótt lakkrís
góður. Hafði heldur aldrei mátt
borða hann. Eftir aðgerðina þráði
hún skyndilega lakkrís, þótt hún
mætti enn ekki fá sér. Og aðrar
langanir helltust yfir hana líka.
Hnetusmjör, rósavín. Lyktin af
nellikum vakti skyndilega ljúf-
sárar tilfinningar og heilu næt-
urnar dreymdi hana dans. Að hún
svifi um gólfið í f lóknum skref-
um sem hún kunni ekki en fæt-
urnir höfðu öðlast sjálfstætt líf
og stýrðu henni. Hún hafði aldrei
dansað. Aldrei mátt það. Það var
svo margt sem hún hafði aldrei
gert.
Edda var tuttugu og fjögurra
ára gömul og hafði aldrei verið
ástfangin. Hún vissi vel hvernig
stóð á því. Hún hafði verið með latt
hjarta. Það nennti hreinlega ekki
að slá. Það vissi enginn af hverju.
Hægsláttur. Bradycardia. Orsakir
óþekktar.
Hjartað var skorið úr henni áður
en það gafst alveg upp á
lífinu og sló sitt síðasta.
Hún fékk nýtt fyrir fimm
árum, þegar hún var nítján, en
hún gæti samt aldrei orðið ást-
fangin. Í aðgerðinni var skorið á
allar taugar og það var ekki hægt
að tengja þær aftur. Þannig að
hjartað í brjósti hennar lifði sjálf-
stæðu lífi og sló úr takt við líkam-
ann. Hún bar engar taugar til nýja
hjartans og nýja hjartað bar engar
taugar til hennar. Edda huggaði sig
við að hún gæti heldur aldrei lent
í ástarsorg, því það þarf taugar til
að bera sársaukaboð.
Nýja hjartað tilheyrði hvort eð
var öðrum. Hjartagjafanum, konu,
tuttugu og átta ára. Það voru einu
upplýsingarnar sem hún hafði
fengið um gjafann.
Það tók því heldur ekki að verða
ástfangin. Það voru ekki nema um
það bil helmingslíkur á því að hún
lifði næstu fimm árin. Hún hafði
lesið alla bæklingana. Edda þekkti
tölfræðina eins og lófann á sér.
Mamma hennar hafði stungið
upp á því að jarða gamla hjartað
hennar. Edda hafði horft á hana
stóreyg.
„Af hverju?“
„Af því það er hluti af þér, elsk-
an mín,“ sagði Ragnheiður eins og
ekkert væri sjálfsagðara.
„Ónýtur hluti af mér.“
„En hluti af þér samt sem áður.“
„Hvað með nýja hjartað?“
Mamma hennar hikaði.
Sláttur, fyrsta skáldsaga Hildar Knúts-
dóttur, er væntanleg frá Forlaginu 17. maí
næstkomandi. Bókin fjallar um Eddu,
24 ára hjartaþega sem reynir að hugsa
sem minnst um framtíðina því tölfræðin
bendir til að hún eigi ekki endilega langt
eftir. En hún er forvitin um fyrri eiganda
hjartans og sannfærð um að ýmislegt hafi
fylgt því. Stundum veit hún jafnvel ekki
hvað tilheyrir henni sjálfri og hvað hún
fékk með hjartanu. Fréttablaðið birtir brot
úr sögunni.
Í aðgerðinni
var skorið á
allar taugar
og það var
ekki hægt að
tengja þær
aftur. Þannig
að hjartað í
brjósti hennar
lifði sjálfstæðu
lífi og sló úr
takt við líkam-
ann. Hún bar
engar taugar
til nýja hjart-
ans og nýja
hjartað bar
engar taugar
til hennar.
Hjartað
VAR GRAFIÐ
Í KYRRÞEY
LÚR - BETRI HVÍLD
www.lur.is
10:00 – 18:00mánfös
Opið:
lau 11:00 – 16:00
Frábært úrval sófa
og hvíldarstóla
FRÉTTIR VIÐSKIPTI ÍÞRÓTTIR LÍFIÐ UMRÆÐAN
Meiri Vísir.