17. júní - 01.11.1925, Side 10

58
17. JUNÍ
Af ferð um
ÆSTA morgun þegar við vöknuð-
um, skein sólin björt á heiðum
himni.
Við komum stundvíslega á ákveðinn
stað, ásamt gestgjöfum okkar. Einn
staður var sá í Kristiansfeld, sem við
urðum að sjá. Það var kirkjugarður
bræðrasafnaðarins þar. Hann er um-
girtur háum og fögrum trjám og með-
fram gangstígunum inn í garðinum eru
trje, sem mynda skuggasæl trjágöng.
Það sem fyrst vakti athygli okkar,
voru legsteinarnir. Þeir eru alveg ólíkir
Sönderborg.
því, sem eg hef sjeð áður. Allir eru
þeir mjög einfaldir og látlausir og að
öllu leyti eins. Þeir eru ímynd jafnaðar
hinu megin grafar. Stutt áletrum er á
hverjum steini, en annars ekkert skraut.
Enn er eitt einkennilegt við þennan
grafreit. Öðru megin í garðinum liggja
konur, hinu megin karlar. Um langan
aldur hefur það verið venja, að konur
sætu í norðurhlið en karlar í suður-
helmingi kirkjunnar að guðsþjónustu.
Þessi söfnuður virðist einnig hafa látið
þessa venju ráða í grafreit sínum.
Kl. 9 vorum við ferðbúin, höfðum
kvatt vini vora í Kristiansfeld og þakk-
að þeim fyrir viðtökurnar, sem voru
Suðurjótland.
- Nl.
framúrskarandi góðar. Bílarnir runnu
af stað og húrrahrópin dundu við og
hattar og vasaklútar voru á lofti. Brátt
vorum við úr augsýn og hjeldum nú
með fullum hraða í áttina til Sön-
derborg.
Ökuförin gekk vel. Á leiðinni rifjuð-
um við upp minningar siðasta dags
og sögðum hvert öðru, hvernig okkur
hafði liðið um nóttina. Skorti þá
ekkert annað en nógu sterk lýsing-
arorð.
Við ókum um Haderslev til Aaben-
raa. Þar var numið staðar stutta stund.
Við þurftum hressingar við, enda feng-
um við hana góða.
Klukkan 1 komum við til Sönder-
borg. Þar var okkur tekið með sömu
alúðinni. Hver fylgdi sínum gestum
heim og eftir að við höfðum þvegið
af okkur ferðarykið og snætt, komum
við öll aftur saman niður við Sönder-
borgslot. Því miður höfðum við ekki
tíma til að skoða þessa gömlu höll
nákvæmlega. Það er stór bygging af
rauðleitum múrsteini.
Hjer sat Kristján II.. fanginn i mörg
ár. Fangaklefinn var í turni einum,
sem nú er ekkert eftir af annað en
þríkantað múrsteinsstykki. Höllin hefur
hvað eftir annað verið bygð upp. Það
eina, sem hefur að fullu • haldið sjer,
er kirkjuhvelfingin í miðarmi hallar-
innar.
Undir yfirráðum Þjóðverja var höllin
notuð fyrir herskála. Á þeim árum
hnignaði henni stórum. Nú er þar
stórt og merkilegt safn.
Eftir skamma dvöl í bænum var
haldið upp til Dybböl. Þangað er
örskamt frá Sönderborg, að eins fárra