Morgunn - 01.06.1968, Blaðsíða 18

12
MORGUNN
Það er ekkert upphaf og enginn endir.
Vaxandi þekking hefur aftur f jarlægt mennina þeirri efn-
ishyggju, sem myrkvaði hugskotin á síðast liðinni öld og
enn eimir eftir af. Hugmyndin er allt önnur í dag en hún var
fyrir hálfri öld.
Frá því Sálarrannsóknafélagið brezka var stofnað á
seinni hluta 19. aldar hafa margir ágætir vísindamenn aftur
tekið að veita sálrænum fyrirbrigðum athygli, og þessar at-
huganir hafa leitt til þess, að efnishyggjan er nú aftur á und-
anhaldi. Athyglisvert er það, að ýmsir hinna ágætustu efn-
isvísindamanna, sem á annað borð hafa farið að gaumgæfa
þetta mál af alvöru, hafa sannfærzt um, að hér er ekki um
hégómleg vísindi að ræða. Margir þeirra hafa jafnvel ekki
hikað við að telja fyrirbrigðin stafa frá framliðnum mönn-
um eða vitsmunaverum annars heims.
Nýlega rakst ég á játningu af þessu tagi eftir uppgjafa-
prófessor frá Duke háskólanum í Bandarikjunum.
Hann segir:
„Trú mín á ódauðleikann hefur í ríkum mæli styrkzt við
athugun sálrænna fyrirbrigða. Þessar rannsóknir eiga sér
nú 75 ára sögu, og virðist mér, að þær ættu nú að vera þess
umkomnar að svara spurningunni, sem ég hef lengi velt fyr-
ir mér, hvort andi minn eða sál muni lifa af líkamsdauðann.
Þegar hafa verið gerðar meira en 3.000.000 tilraunir á þessu
sviði, og sýna þær ótvírætt, að hugur mannsins getur starf-
að óháð tíma og rúmi. En sú staðreynd, að vitundin getur
starfað óháð heilanum, styrkir mig í þeirri sannfæring, að
sálin muni lifa, þó að likaminn deyi.“
Þannig mælir þessi gamli háskólakennari. Og loks vil ég
benda á frásögn frægs útvarpsfyrirlesara í Bandaríkjunum,
sem ég las nýlega í tímariti. Hann segir:
„Ljúft er oss öllum að trúa því, að ástvinir vorir, sem
farnir eru á undan oss af þessum heimi, haldi áfram að lifa,
og að vér eigum síðar eftir að hitta þá á einhverju undra-
landi tilverunnar. Sumir okkar hafa hlotið reynslu, sem ger-