Morgunn - 01.06.1968, Síða 33

MORGUNN
27
að gera það vegna dætra sinna. Við komum okkur síðan
saman um skilnaðinn í bróðerni og án beiskju. Ég ásaka
hana ekki. Ef við hefðum þá þekkt hið sanna eðli ofdrykkj-
unnar, er ég sannfærður um, að hún hefði haldið áfram að
hjálpa mér af sömu ástúðinni og fórnfýsinni, sem hún hafði
jafnan auðsýnt mér. Ef til er nokkur meiri bölvun en of-
drykkjan sjálf, þá er hún fólgin í því, þegar slíkur sjúkling-
ur er bæði kvæntur og fjölskyldumaður. — öll skapgerð
drykkjumannsins breytist. Hann verður eigingjarn og ekki
hægt að treysta honum. Og samfara þessu er svo hin líkam-
lega hrörnun."
Árið 1949 lagðist Ford inn á sjúkrahús, ekki þó vegna
drykkjuskapar, heldur sökum þess, að heilsa hans var gjör-
samlega niður brotin. Þegar hann losnaði þaðan, var honum
sagt, að hann yrði að sætta sig við að verða óvinnufær, og
sennilega ætti hann ekki langt eftir ólifað. En ef hann byrj-
aði að drekka á ný, væri honum bráður bani vís. Hann tók
nú að reyna að bjarga sér sjálfur. Hann hafði áður kynnt
sér yogaæfingar og lesið mikið um dulspeki og háspeki.
Hann tók nú að notfæra sér þessa þekkingu sér til heilsu-
bótar og gerði tilraunir til þess að breyta andlegum viðhorf-
um sínum og styrkja líkamann. 1 maí 1950 hafði honum
tekizt að halda sér frá áfengi í fjóra mánuði. Hann varð
hressari en hann hafði verið árum saman. Sálrænir hæfi-
leikar hans reyndust sízt minni en áður. Hann samdi nú um
að flytja fyrirlestra, sem áttu að hefjast í júní, og fluttist
hann nú aftur til New York. Og nú skulum við aftur gefa
Ford sjálfum orðið:
„Þar kom það fyrir kvöld nokkurt að ég hitti Cliff B ...,
sem var góður vinur minn. Hann bauð mér að borða með sér
miðdegisverð og sagði mér þá, að hann væri í þann veginn
að fara á fund, sem hann hefði mikinn áhuga á. Hann bauð
mér með sér á fundinn og ég ákvað að fara. Við fórum til
safnaðarhúss við kirkju eina við 5. götu, en þar voru sam-
an komnir um 200 manns, og allir mjög ánægðir á svip. Ég
kannaðist þarna við nokkra gamla kunningja mína. Og nú