Morgunn - 01.06.1968, Síða 67

MORGUNN
61
á herberginu og horfði til austurs, og dyr, sem til næsta her-
bergis lágu, voru til vinstri handar við mig, þar sem ég stóð
og horfði á mann, er lá á bakinu og sneri andlitið í vestur.
Ég sá óðara, að þessi maður, sem í sænginni hvíldi, var A.
P. Jóhannsson í Winnipeg, er ég var talsvert kunnugur.
„Ósköp eru að sjá þig, Ásmundur“, þykist ég segja. Það
er eins og þú værir blóðrunninn. Þú ert fölur sem nár, og
ekki blóðdropa að sjá í andliti þínu“.
„Já, ég fékk nasadreyra, og er nærri blóðrunninn“, svar-
aði Ásmundur.
Þegar ég vaknaði, hugði ég þetta ekki vera annað en
markleysu. En viku seinna kom kunning iminn frá Winni-
Peg, L. Jörundsson, og spurði ég hann frétta. Hann kvað
það helzt í fréttum frá Winnipeg, að Ásmundur Jóhannsson
hefði verið langt leiddur hérna um daginn. Sagði ég honum
þá drauminn.
„Nú! Þetta kemur alveg heim“, svaraði hann. „Það var
vika í gærkveldi síðan Ásmundur fékk nasadreyrann í sið-
ara skipti og var nærri því blóðrunninn“.
Ég hafði því séð rétt, þótt 74 mílur væru á milli okkar
Ásmundar.
Eftir að ég kom til Winnipeg, sagði ég Þorláki Nelson
frá þessu, og lýsti nákvæmlega fyrir honum því, sem fyrir
niig hafði borið í draumnum. Þorlákur er prýðisvel skýr og
gætinn maður og nákunnugur Ásmundi, enda vann hann þá
sem endranær hjá honum sem yfirsmiður við byggingar
Þær, sem hann var þá að láta reisa.
„Það er eins og þú hefðir verið þarna sjálfur. Það er
ómögulegt að lýsa þessu betur“, sagði Þorlákur.
Sagði hann síðan Ásmundi Jóhannssyni drauminn og
bauð hann mér að koma heim til sín. Lýsti ég þar nákvæm-
lega því, sem fyrir mig hafði borið og sagði þeim hjónunum,
að þar hlyti að vera svefnherbergi á öðru lofti hússins á
stafni þeim, er fram vissi að götunni. Hefði Ásmundur legið
í syðra herberginu, og sængin, sem hann hefði hvílt á, verið
í suðausturhorninu og höfðagaflinn snúið í austur. Tveir