Morgunn - 01.06.1994, Blaðsíða 15

MORGUNN
mínu og sagt að pabbi hefði það gott. Ég hugsaði líka með mér
að þetta væri alltof upplagt fyrir náungann, þegar hann var
einu sinni búinn að giska á að faðir minn væri látinn, þá gæti
hann auðveldlega og án þess að taka mikla áhættu sagt að
móðir mín ætti ekki að syrgja svona mikið. Þetta hafði því
ekkert sönnunargildi.
Maðurinn nuddaði úrið milli fingranna.
„Faðir þinn hafði jákvæðar og neikvæðar hliðar“.
Önnur alls ómerk athugasemd. Ég var ekki hrifinn.
„ Föður þínum líður illa vegna þess sem hann gerði þér.“
Ég svaraði engu.
„ Faðir þinn gerði eins vel og hann gat við þig, en þú
verður að athuga að hann hafði sjálfur engan föður sem
fyrirmynd.“.
Þetta var satt.
„Faðir þinn vissi ekki hvernig hann átti að koma fram við
þig og þú hræddir hann. Þið áttuð því í erfiðleikum. Hann veit
að hann særði þig og nú líður honum illa yfir þessu. Hann vill
að þú vitir þetta og hann vill hjálpa þér núna.
Ég sagði ekkert.
„Þú ferð oft í göngutúr í bænum á kvöldin. Á þessum
stundum er faðir þinn oft með þér og vill fá að hjálpa þér.
I London hafði ég verið í sambandi við konu sem bjó
nálægt hótelinu mínu. Ég hafði oft gengið heim á kvöldin til að
njóta svala kvöldloftsins. Á þessum göngum hafði ég oft
hugsað til föður míns.
„Ég fæ að systir þín er lögfræðingur, en hún er Ameríkani.
Af hverju er hún í Englandi?“
Systir mín og maður hennar voru þá í fríi á Englandi.
Einhversstaðar - ég var ekki búin að hitta þau og myndi ekki
hitta þau fyrr en í lok mánaðarins í London.
Þannig gekk fundurinn áfram allan klukkutímann. Litli
maðurinn gat verið nokkuð pirrandi en hins vegar var hann
mjög nákvæmur.
13