Musica - 01.07.1948, Side 24

RITSTJÓRISAR.
RABB
Þetta tölublað Musica hefur tafizt nokkuð, vegna
verkfalls prentmyndasmiða.
Er í þessu tölublaði haldið áfram á þeirri braut,
er mörkuð var strax í upphafi, þar sem sýnt er, að
fyrsta tölublað hefur átt vinsaddum að fagna.
Að þessu sinni birtist í ritinu eitt lag fyrir söng og
píanó.
Auk þess kemur fram nýr þáttur, er nefnist „Hljóð-
færin og hljóðfæraflokkar".
Musica hefur fengið tvo nýja samstailfsmenn, en
það eru þeir Karl Sigurðsson, er mun annast þáttinn
„Um mandólínmúsik“ og Kristján Kristjánsson, er
annast leiðbeiningar í hljómsveitarstjórn. Einnig hefst í
þessu blaði þátturinn „Hljóðfærin og meðferð þeirra“
og er fyrst tekinn fyrir gítarinn, en um hann ritar
Axel Kristj'ánsson gítarleikari.
Hvers þarfnast nútíminn meira en andlegrar vakn-
ingar og bezta og greiðfærasta leiðin liggur með
vængjum söngsins. Verður þeim, er leggja frístundir
sínar í það að gleðja meðbræður sína með fögrum söng,
seint þak'kað að verðleikum þann skerf, er þeir leggja
til andlegrar vakningar þjóðarinnar.
Nú komið heil til hafnar,
er hækkar sólin flug —
um vota vegu drafnar
með vor og söng í hug!
Þótt stríð með grálynt gaman
nú geisi ár og dag,
við syngjum okkur saman
og semjum bræðralag.
Þetta er byrjun á kvæði, er ort var í tilefni söng-
mótsins og finnst okkur það eiga erindi til allra
landsmanna á þessum erfiðu tímum stríðs og hörm-
unga.
24 MUSICA
Bréfakassinn hefst og í þessu blaði og hafa lesendur
notfært hann dyggilega og þökkum við aðsend bréf.
TÓNLISTARHÖLL.
Fjarlægur draumur? Ef til vill, en slíkur draumur
blýtur að geta orðið að veruleika, ef nægur skilning-
ur er fyrir hendi.
Tónlistarfélagið hefur la-gt mikið starf í að gera
þennan draum að veruleika, en hingað til hefur ekki
verið um nægan skilning að ræða til þess að það-
mætti takast.
Allir vita, að aðbúð hljómsveita, kóra og einstakl-
inga til æfinga er með öllu óviðunandi, og allir vita
að aðeins fjársterk félög og einstaklingar geta lagt út í
hljómleikabald vegna þess, hve bíóin eru dýr.
Austurbæjarbíó tekur t. d. 2000—2500 kr. fyrir hvern
‘hljómleik og sannleikurinn er sá, að vegna hæpinnar
aðsóknar verður sá, er ætlar að halda hljómleika, að
‘hafa a. m. k. 5000 kr. í reiðufé til að greiða væntan-
legan halla af hljómleikum.
Þetta er auðvitað algerlega óviðunandi, en verður
ekki leyst svo lengi sem almenningi og ríkisstjórninni
skilst ekki, hvílík nauðsyn er á sliku húsi.
Aðeins þjóð á háu menningarstigi getur teflt fram
jafn mörgum hæfum tónlistarmönnum og við, en það
sýnir ekki hátt menningarstig að þessir menn skuli
búa við verstu hugsanleg kjör, og að æskan innan
tónlistarinnar skuli þurfa að leika í Tripolí. Krafan
um tónlistarlhöll er sjálfsögð sanngirniskrafa allra tón-
listarmanna, þeir hafa þegar sýnt með þeim góðu
áröngrum, er þeir hafa náð á innlendum sem erlend-
um vettvangi, að þeir eiga skilið að fá góðan aðbúnað.
Sumir lesendur vorir munu e. t. v. segja: „Látum
þá fullgera Þjóðleikhúsið fyrst“. — Við brosum og
minnumst hugljúfra æskudaga, þegar Þjóðleikhúsið
átti að vera tilbúið „næsta ár“.