Morgunblaðið - 28.11.2008, Blaðsíða 36

36 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 28. NÓVEMBER 2008
✝ Ingvi BirkisJónsson fæddist
á Sléttu í Sléttu-
hreppi í Norður-
Ísafjarðarsýslu 22.
september 1943.
Hann lést á líkn-
ardeild Landspít-
alans 20. nóvember
síðastliðinn. Ingvi
var yngsta barn
hjónanna Jóns
Guðnasonar, útvegs-
bónda á Sléttu, f.
1889, d. 1968 og Mar-
íu Emilíu Alberts-
dóttur, f. 1911, d. 1989. Systkini
Ingva eru Guðni, f. 1931, d. 2001,
Hulda, f. 1933, Hanna, f. 1935,
Gísli, f. 1937, og Hermann, f. 1940.
mundur Kári, f. 2006. Kjartan
Orri, f. 10. júlí 1975, í sambúð með
Gunndísi Ýri Finnbogadóttur. Elva
Hrund, f. 13. maí 1979. Hennar
börn eru: Benedikt Orri Gunn-
arsson, andvana fæddur 2004 og
Emelía Ýr Gunnarsdóttir, f. 2005.
Ingvi flutti frá Sléttu til Ísafjarð-
ar á fjögra ára afmælisdaginn árið
1947, þar bjó hann til 18 ára aldurs
er hann flutti til Reykjavíkur.
Ingvi lauk námi sem mat-
reiðslumaður 1966 frá Hótel- og
veitingaskólanum. Ingvi starfaði
sem matreiðslumaður til ársins
1998, en hóf þá störf hjá kjöt-
vinnslunni Esju þar sem hann
starfaði þar til hann veiktist í sept-
ember 2007. Ingvi bjó ásamt fjöl-
skyldu sinni í Hafnarfirði óslitið
frá 1976.
Útför Ingva fer fram frá Víði-
staðakirkju í Hafnarfirði í dag og
hefst klukkan 13.
Ingvi kvæntist 27.
desember 1964 Mel-
korku Sveinbjörns-
dóttur, f. 4. janúar
1945, dóttur Svein-
björns Jóhanns-
sonar, f. 1921, d.
2007 og Sigríðar
Jónasdóttur, f. 1925.
Börn þeirra Ingva og
Melkorku eru Sigríð-
ur, f. 6. september
1964, gift Oddi Sig-
fússyni. Synir þeirra
eru Sigfús Jörgen, f.
1995 og Albert Fjal-
ar, f. 2004. María Emilía, f. 24. júlí
1968, gift Kristjáni P. Sigmunds-
syni. Þeirra börn eru Auður Sif, f.
1992, Ingvi Snær, f. 1995 og Sig-
Hinsta kveðja til ástkærs eigin-
manns:
Þið fæddust saman, og saman skuluð þið
verða að eilífu.
Saman skuluð þið verða, þegar hvítir
vængir dauðans leggjast yfir dag ykkar.
Já saman skuluð þið verða jafnvel í þögulli
minningu guðs.
En verið þó sjálfstæð í einingu ykkar, og
látið vinda himinsins leika milli ykkar.
Elskið hvort annað, en látið ástina ekki
verða að fjötrum.
Látið hana heldur vera síkvikan sæ milli
ykkar sálarstranda.
Fyllið hvort annars bikar, en drekkið ekki
af sömu skál.
Gefið hvort öðru brauð ykkar, en borðið
ekki af sama hleifi.
Syngið og dansið saman og verið glöð, en
leyfið hvort öðru að vera einu eins og
strengir fiðlunnar eru einir, þótt þeir leiki
sama lag.
Gefið hvort öðru hjarta ykkar, en setjið
það ekki í fangelsi.
Og standið saman, en ekki of nærri hvort
öðru:
Því að það er bil á milli musterissúlnanna
og eikin og kýprusviðurinn vaxa ekki hvort
í annars skugga.
(Höf: Kahlil Gibran/Þýð: Gunnar Dal.)
Hjartans þökk fyrir samfylgdina.
Ást þína og kærleika gegnum öll árin
okkar saman.
Þín
Melkorka.
Elsku pabbi.
Nú færðu loksins að hvíla þig eftir
þessa erfiðu þrautagöngu. Svo mjög
sem mér finnst þetta ósanngjarnt þá
verð ég Guði ævinlega þakklátur að
hafa fengið að kynnast þér, eiga þig
sem pabba, yndislegan vin og hafa
verið hjá þér þegar kallið kom. Ást-
arþakkir fyrir allar samverustund-
irnar, umburðarlyndi þitt, kærleika,
kvöldbænirnar, svör við öllum mögu-
legum og ómögulegum spurningum,
og fyrir að hafa alltaf verið til staðar.
Ég gleymi þér aldrei.
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
Höndin þín, Drottinn, hlífi mér,
þá heims ég aðstoð missi,
en nær sem þú mig hirtir hér,
hönd þína eg glaður kyssi.
Dauðans stríð af þín heilög hönd
hjálpi mér vel að þreyja,
meðtak þá, faðir, mína önd,
mun ég svo glaður deyja.
Minn Jesús, andlátsorðið þitt
í mínu hjarta eg geymi,
sé það og líka síðast mitt,
þá sofna eg burt úr heimi.
(Hallgrímur Pétursson.)
Kjartan Orri.
Það eru rúm 20 ár síðan ég kom
fyrst inn á heimili Ingva og Mel-
korku á Breiðvangnum. Þá ungur
drengur sem var farinn að gera hos-
ur sínar grænar fyrir dóttur þeirra,
henni Maríu. Mér var tekið opnum
örmum af verðandi tengdaföður en
samt af hæverskri ró eins og hans
var alltaf siður; ekki anað að neinu,
enda fyrsti tengdasonurinn farinn að
banka á dyrnar.
Á þessum tuttugu árum ferðuð-
umst við mikið saman bæði innan
lands og utan en ein ferð stendur
upp úr. Ferðin sem fjölskyldan fór
saman norður á Sléttu á fæðingar-
stað hans og hann sýndi manni sína
sveit sem hann var stoltur af, og hvar
togararnir lágu undir Grænuhlíðinni
í vonskuveðrum. Það var gengið inn
að Hesteyri og sagði hann frá öllu
sem á vegi varð og naut hann sín vel
þar.
Utanlandsferðirnar voru nokkrar,
flestar til Danmerkur þar sem hann
naut sín vel í leik og starfi enda ekki
amalegt að hafa tengdaföður sem
kokk í svona ferðum sem var bæði
snöggur og góður að elda sem kom
alltaf berlega í ljós á síðasta degi
þegar engum fannst neitt til í ís-
skápnum, þá var hann snöggur að
tæma ísskápinn og töfra fram þenn-
an frábæra mat.
Þegar kom að þorra naut hann sín
manna best því annar eins snillingur
í gerð þorramatar finnst varla, enda
hafði hann unnið við þorramat eða
réttara sagt nostrað við hann alla
sína ævi enda hlökkuðu allir til þegar
þau hjónin héldu sínar rómuðu
þorraveislur.
Hann var boðinn og búinn þegar
maður þurfti einhverja hjálp við
hvað sem var, t.d. við parketlögn í
okkar fyrstu íbúð sem hann parket-
lagði og ég fylgdi með eins og lítill
handlangari. Við vorum að parket-
leggja rétt fyrir jól og hann kepptist
við að klára áður en jólin gengju í
garð, manni fannst eins og fresta
ætti jólunum svo hægt væri að klára
verkið, enda lagði hann fram á að-
fangadag, eða þangað til hann þurfti
að setja jólasteikina í ofninn en steik-
in var tilbúinn um leið og jólin gengu
í garð. Hann var mikill áhugamaður
um enska boltann, enda var honum
alltaf boðið heim þegar „okkar“ lið
öttu kappi, húsið skreytt af okkur,
spenntum feðgum en hann sallaró-
legur enda fór það yfirleitt þannig að
við vorum farnir frá sjónvarpinu því
ekkert gekk hjá okkar mönnum og
hans lið hrósaði yfirleitt sigri en
hann var nú ekkert að núa okkur því
um nasir, sá hvað okkur leið illa og
sagði bara: það gengur bara betur
næst.
En ég vissi að hann hafði innst inni
vonast eftir jafntefli, svo sanngjarn
var hann alltaf.
Þau hjónin voru búin að byggja
sér sælureit í sveitinni sem ófá hand-
tökin voru við að gróðursetja tré og
plöntur eða negla nagla síðustu 25
árin, enda var hugsunin hjá honum
að slaka á í ellinni þar.
Eitt það skemmtilegasta sem
hann gerði var að sitja með fjölskyld-
unni sinni í bústaðnum og taka í spil,
hvort sem það var kani eða bara
gaur við afabörnin, enda hændust
þau að honum og fannst alltaf gaman
að fara í sveitina með afa og ömmu.
Hann var byrjaður að stækka
Þrastarból þegar hann veiktist enda
var fjölskyldan hans alltaf að stækka
og hann sá að það var farið að vanta
svefnpláss fyrir alla. En því miður
náði hann ekki að klára ætlunarverk
sitt og varpaði kyndlinum til okkar
og vissi að fjölskyldan myndi klára
verkið hans. Hans síðasta ferð þang-
að var um verslunarmannahelgina
og naut hann sín vel og vildi hjálpa
meira til en líkaminn leyfði.
Elsku tengdamamma, Guð gefi
þér styrk á þessum erfiðu tímum.
Þinn tengdasonur
Kristján.
Þegar komstu þá var hlýtt,
þau voru okkar kynni,
allt var göfugt, gott og blítt
er gafst í návist þinni,
ef að jarðlífs mæddu mein
mest var kærleiksdáðin,
skorinorð og hjartahrein
hollust gafstu ráðin.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Elsku Ingvi, það gleður mig mjög
mikið að hafa kynnst þér. Þakka þér
fyrir allar samverustundirnar, þær
eru margar bæði frá heimsóknum
ykkar Melkorku til okkar til Hol-
lands og hérna heima. Þú varst alltaf
til staðar fyrir Kjartan og mig, alltaf
hægt að leita til þín, hvort sem það
var að spyrja hvernig best væri að
baka hjónabandssælu eða að leita
hjá þér eftir vinaráðum. Við munum
öll sakna þín meðan við lifum en ég
veit að þú munt halda áfram að vaka
yfir fjölskyldunni og minning þín
verður ljóslifandi í hjörtum okkar.
Þín
Gunndís.
Ég og afi minn eigum margar góð-
ar minningar saman en það er þó ein
sem stendur upp úr og það var í sum-
arbústaðnum þeirra ömmu og afa.
Hann afi var að ná í hjólbörur en ég
fór með honum. Svo þegar við kom-
um til baka sat ég í hjólbörunum og
hann var að keyra þær. En ég held
samt að ég muni eftir því af því að
það var tekin mynd af okkur saman.
Eitt það skemmtilegasta sem ég
gerði með afa og ömmu var að fara í
feluleik innan um öll trén á sumarbú-
staðarlóðinni og spila við þau inni í
sumarbústaðnum. Afi var frábær
kokkur, eldaði alltaf sérrétt fyrir
mig og systur mína þegar haldin var
þorraveisla. Ég fór líka oft með hon-
um afa á knattspyrnuleiki, stundum
á landsleiki en samt aðallega á leiki
með FH. En síðasti leikurinn sem
við fórum saman á var leikurinn FH
- Aston Villa.
Kveðja frá barnabarninu, honum
Ingva.
Ingvi Birkis Jónsson
✝ Erlendur Stein-grímsson fædd-
ist í Reykjavík 2.
apríl 1945. Hann
lést á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi þriðju-
daginn 18. nóv-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hans
voru Steingrímur
Henriksson, f. 20.
maí 1914, d. 24. jan-
úar 1979 og Anna
Sigríður Sig-
urmundsdóttir, f.
22. janúar 1915, d. 15. febrúar
2003. Systur Erlendar eru Halla
Súsanna, f. 3. desember 1936,
Hanna, f. 6. júlí 1939, d. 30. októ-
ber 1940, Guðný, f. 22. september
1941, Áslaug, f. 2. júní 1946,
Hanna, f. 10. september 1952, og
Sigrún, f. 12. júní 1954.
október 2006. Dóttir Ingibjargar
er Dagný Björg, f. 12. apríl 1997.
Börn Ómars eru Andrea Björg, f.
10. september 1997 og Róbert
Andri, f. 9. júní 2002, 3) Henrik, f.
8. október 1973, börn hans eru
Sara Hlín, f. 6. mars 1999, Ind-
íana Ýr, f. 30. nóvember 2002 og
Daníel Dagur, f. 9. maí 2004, 4)
Ásgeir, f. 18. ágúst 1988.
Erlendur fluttist frá Hverf-
isgötu árið 1954 í Smáíbúðahverf-
ið og gekk í Laugarnesskóla,
Breiðagerðisskóla og Rétt-
arholtsskóla. Hann æfði og spil-
aði fótbolta með Víkingi og bar
ætíð sterkar taugar til félagsins.
Erlendur var húsasmíðameist-
ari og lauk sveinsprófi í húsa-
smíði frá Iðnskólanum í Reykja-
vík árið 1966. Hann hóf kennslu
við Fjölbrautaskólann í Breið-
holti árið 1985 og þremur árum
síðar öðlaðist hann réttindi sem
framhaldsskólakennari þegar
hann lauk námi í uppeldis- og
kennslufræði frá Kennarahá-
skóla Íslands.
Útför Erlendar fer fram frá
Bústaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.
Erlendur kvæntist
31. ágúst 1968 Guð-
nýju Björgu Guð-
mundsdóttur, f. 18.
nóvember 1947. For-
eldrar hennar voru
Guðmundur Ólafur
Magnússon, f. 6. júlí
1908, d. 2. sept-
ember 1999 og Ás-
laug Ingibjörg Frið-
björnsdóttir, f. 1.
október 1913, d. 23.
desember 1991.
Systur Guðnýjar eru
Eygló Fjóla, f. 21.
ágúst 1939 og Maggý, f. 9. júlí
1942.
Börn Erlendar og Guðnýjar
eru: 1) Steingrímur, f. 24. febrúar
1969, 2) Ingibjörg, f. 16. ágúst
1971, sambýlismaður Ómar Ingi
Gylfason, f. 11. júlí 1973 og eiga
þau soninn Arnar Geir, f. 30.
Kveðja frá eiginkonu.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Minning þín er ljós í lífi mínu.
Hvíl í friði.
Þín
Guðný Björg.
Elsku pabbi, nú ertu laus við þján-
ingar veikinda þinna sem voru
krabbamein. Æðruleysi þitt var
aðdáunarvert.
Minningin um hjartahlýju, létta
lund og kímnigáfu sem þú bjóst yfir
mun fylgja mér inn í framtíðina. Ég
er þakklátur fyrir hvað við vorum
nánir feðgar og góðir vinir. Þú hafðir
mjög góða og þægilega nærveru.
Takk pabbi fyrir að vera alltaf já-
kvæður og hvetjandi. Það var gott að
fá hrós frá þér.
Ég gleymi ekki hvað það var gam-
an að fara með þér til afa og ömmu í
Akurgerði þegar ég var lítill drengur
og fá að skoða bækurnar hjá Stein-
grími afa sem var bóksali. Báðir
kvödduð þið okkur allt of fljótt.
Það var gaman að kenna þér á
skíði þegar ég var krakki og í fram-
haldinu fórum við fjölskyldan oft á
skíði um helgar sem var mjög
ánægjulegt og skemmtilegt. Það var
svo margt brallað.
Árið 1985 byrjuðum við báðir í FB,
þú að kenna og ég sem nemandi. Það
var góður tími og ekki slæmt að fá
far með þér í skólann á morgnana og
svo þú með mér þegar ég fékk bíl-
próf.
Ég ætla að leyfa mér að þakka fyr-
ir þína hönd, pabbi, og okkar allra í
fjölskyldunni, Jakobi Jóhannssyni
krabbameinslækni sem þú varst svo
ánægður með og öllu því góða starfs-
fólki sem hugsaði vel um þig á Land-
spítalanum, deild 11E og á líknar-
deildinni í Kópavogi. Það er mér
dýrmætt að hafa fengið að vera með
þér dag og nótt síðustu vikurnar í lífi
þínu og standa þér við hlið, ásamt
mömmu og systkinum mínum.
Þín er og verður sárt saknað.
Minningin um þig lifir í hjörtum okk-
ar allra. Guð geymi þig.
Þinn sonur,
Steingrímur Erlendsson.
Elsku pabbi minn. Það var svo sárt
að sjá þig kveðja en þú varst búinn að
berjast hetjulega við ólæknandi
sjúkdóm og sýndir mikið æðruleysi.
Þú kvaddir á afmælisdag mömmu.
Þið voruð svo samheldin hjón þannig
að ég hugga mig við það að núna eig-
ið þið þennan dag saman. Ég hef svo
margar yndislegar minningar um þig
til að hlýja mér um hjartarætur. Þú
varst einstaklega ljúfur og hlýr mað-
ur. Þú talaðir oft um það hvað þú
værir ríkur að eiga okkur „gullin
þín“ og kvaddir mig alltaf með því að
segja „bless ástin mín“.
Þú varst einstaklega barngóður.
Ég man þegar Ásgeir bróðir fæddist
þá fannst þér svo yndislegt að það
væri komið meira líf inn á heimilið en
þá vorum við hin þrjú systkinin orðn-
ir unglingar. Síðar bættust barna-
börnin við sem þú sást ekki sólina
fyrir. Þú hafðir alltaf mikinn áhuga á
því sem við höfðum fyrir stafni og
sýndir framkvæmdum á heimili okk-
ar Ómars mikinn áhuga. Þegar ég
var tvítug þá hvattir þú mig til þess
að fara erlendis í tungumálaskóla en
ég var í fyrstu óviss þar sem ég þurfti
að selja bílinn minn. Þú sagðir mér
að það væri alltaf hægt að eignast
„blikkdós“.
Þær eru ótal margar útilegurnar
og sumarfríin erlendis sem við höf-
um farið saman í og núna síðast í
ágúst þegar við fórum til Flórída.
Hún Dagný mín, eins og þú myndir
segja, þekkir varla sumarfrí án
ömmu og afa. Þrátt fyrir erfið veik-
indi þín var alltaf stutt í húmorinn.
Þú gantaðist með það um daginn að
þú yrðir orðinn góður um kvöldið og
ætlaðir þá að dansa djæf við mömmu.
Elsku pabbi, ég vona að þú getir
núna „tjúttað“ og „djæfað“.
Ó, pabbi minn, hve undursamleg ást þín
var.
Ó, pabbi minn, þú ávallt tókst mitt svar.
Aldrei var neinn svo ástúðlegur eins og þú.
Ó, pabbi minn, þú ætíð skildir allt.
Erlendur
Steingrímsson
Elsku Erlendur, hvíl þú í
friði.
Komin er kveðjustundin,
klökknar og bljúg er lundin.
Friður þér falli í skaut,
far vel á friðarbraut.
Englar ljóssins þig leiði,
lýsi og veginn þinn greiði
þá héðan þú hverfur á braut.
(G.H.)
Elsku Guðný, Stein-
grímur, Ingibjörg, Henrik,
Ásgeir og fjölskyldur. Megi
Guð gefa ykkur styrk í þess-
ari miklu sorg.
Eygló og Hreiðar.
HINSTA KVEÐJA