Ársrit Vélstjórafélags Íslands - 01.01.1926, Blaðsíða 8

6
minni hækkun eða enga. Vitanlega er naumast hægt
að tala um vilja fjelagsmanna, þegar eigi koma inn
nema um V3 hluti atkvæða.. En gera verður ráð
fyrir því, að þeir sem eigi greiða atkvæði, sjeu ekki
mjög mótfallnir því, sem farið er fram á, því annars
mundu þeir snúast gegn því.
í þessu sambandi er rjett að taka nokkra liði í
reikningum síðasta árs til athugunar. í árslok 1924
voru skuldir meðlimanna við fjelagið kr. 189,50 og
við styrktarsjóðinn kr. 711,63. í árslok 1925 eru til-
svarandi tölur kr. 1605,50 og kr. 1528,57. Skuldimar
við fjelagssjóðinn hafa næstum því tólffaldast, en
tvöfaldast við styrktarsjóðinn. Og þegar þess er gætt,
að síðasti gjalddagi er 1. okt. ár hvert, og þeir, sem
skulda eftir þann tíma, hafa fyrirgert rjetti sínum
í fjelaginu, er augljóst, að ástandið á þessu sviði fje-
lagsmálanna er mjög óviðeigandi. Hjer er áberandi
afturför, enda þótt færa megi það til afsökunar að
fjelagsgjaldið var hækkað á miðju ári, ef til vill sum-
um nauðugt. En þess átti styrktarsjóðurinn ekki að
gjalda svo greipilega. Er þetta ástand síst örfandi
fyrir þá menn, sem hafa framkvæmdir fyrir fjelag-
ið með höndum.
Einn er sá liður í reikningi fjelagssjóðsins, sem
menn munu óska skýringa á, er það kostnaðurinn við
rekstur fjelagsins. Ilann hefir meira en þrefaldast á
árinu eftir reikningnum að dæma. En það er eigi
allskostar rjett, því allmikið af því eru greiðslur, er
heyra til árinu á undan. Er það vjelritun og skýrslu-
prentun er nemur rúmum 100 kr. Stærsti útgjalda-
liðurinn er kostnaður Við skýrsluna 1925 eða 255 kr.