Ársrit Vélstjórafélags Íslands - 01.01.1926, Blaðsíða 37

35
ustu stundu hjelt fram margsamþyktum kröfum
fjelagsmanna.
Það er því rjett, að svo miklu leyti sem metið
verður, sem stjórnin heldur fram í 2. lið, hefði for-
maður komið fram umræddum samþyktum.
Eigi er hægt að fallast á það, að fjelagsmenn hafi
tapað á því, að láta samningana ekki gilda frá 1.
okt., því samkvæmt þeim áttu þeir ekki að hafa nema
hálft kaup, en svo mun hafa verið um fæsta.
Þó samkvæmt því sem sagt er um annan lið, að
það sje vel viðeigandi, að stjórn hvers fjelags noti
ársskýrslu sína til þess að benda fjelagsmönnum á,
ef henni þykir ósamræmi i samþyktum þeirra,, þá
má eigi skilja það svo, að þar sje sitaður til þess
að iskrifa til þeirra ákúrur, em virðast fremur rit-
aðar í hita en í rjettum tilgangi. En tilgangurinn á
að vera sá, að skýra fyrir fjelagsmönnum í hógvær-
um en alvarlegum orðum ef t. d. eins og þarna virð-
ist hafa verið, að þeir samþ. hvað ofan í annað, sem
þeir í raun og veru undir niðri treystast ekki til
að standa fast með, en fela stjóminni á hendur að
framkvæma það. En eins og gefur að skilja, er það
mesta máttarstoð samningsmanns, að hann sje þess
fullviss að samningsaðilar standi fastir og heilir
með samþyktum þeim er hann krefst fyrir þeirra
hönd.
Því dæmist rjett að vera:
Innihald greinarinnar má vera í ársskýrslunni
hvað efni snertir, nema hvað 3. lið viðvíkur, en