Árbók Tannlæknafélags Íslands - 01.01.1966, Blaðsíða 24

22
Quadronal, pyraverin, saridon, dolormin, keopyrin (R),
iladuron (R), Eu-Med (R) o. m. fl.
3. Salicylsýru og phenacetin-afbrigði:
Phenalgytin (R), Rp. treupel-tabl. (R), Rp. treupel (R),
suppositorium, antralgin (R), einnig sem suppositorium f.
börn, dolviran (R), Rp. gelonida antineuralgica (R), Rp.
duaneo 0,5 (R) cum codein o. m. fl.
4. Salicylsýru-, phenacetin- og pyrazolon-afbrigði:
Salipyrin (R), ophinal (R), bonasanit (R), pyracol (R)
o. m. fl.
Notkun sterkra verkjarlyfja, svokallaðra „neurotica“ til
lyfjaforgjafar er þá fyrst nauðsynleg, ef önnur lyf bera ekki
tilætlaðan árangur. „Indication“ fvrir slíkri lyfjaforgjöf tann-
lækna mætti nefna kjálkabrot eftir slys, mjög sársaukafullan
„tumor“ á lokastigi og aðra bólgu og ígerðarsjúkdóma í munn-
holi. Jafnhliða slikri lyfjaforgjöf ber að hafa í huga að þessi
lyf bera í sér hættuna á „Euforia" (annarleg vellíðan), og
„Eufomania“ (fíkn). Morphininspýting undir húð eða í vöðva
er fljótvirk. Um 60% magnsins útskilst með þvaginu, afgang-
urinn er klofinn í einfaldari efnasambönd í lifrinni. Eftir 6
tima hefur meginmagn morfinsins yfirgefið likamann. Við
einstaka morfinlyfjaforgjöf er ekki mikil hætta á aukaverk-
unum, þó ber stundum á ógleði og uppköstum, einkum i upp-
réttri stöðu. Aðalhætta morfíns liggur i áhrifum þess á önd
unarkerfið, sem getur jafnvel algerlega lamast, ef mikið magn
er gefið. Tannlæknir ætti ekki að gefa stærri morfinskammt
en svarar 10—15 mg. sem innspýtingu í vöðva eða undir
húð, að undangenginni nákvæmri sjúkdómsgreiningu. Sem
skráð mrfínlyf má nefna:
Morphinum hydrocloricum M R K (R) með 0,01 g.
Af hinum mikla fjölda tilbúinna deyfi- og verkjarlyfja mor-
fíns og morfínsafbrigða mætti nefna:
Levorphanol-tartrat, amp. með 20 mg.
Pethidin-hydrocolorid, amp. með 30 mg.
Dolantin (R) (Pethidin-hydroclorid).