Árroði - 01.04.1947, Blaðsíða 7

manna hendur, sem síðan nota þetta fjár-
magn til að kúga alþýðuna og segja henni að
sitja og standa eftir þeirra höfði. Þetta er
þrá þeirra, það sézt bezt í framkvæmdum
þeirra eftir að kosningum lýkur. Þeir þrá það
tímabil, sem var áður en þrjátíu ára barátta
íslenzks verkalýðs hófst. Þetta geta menn
sannfært sig um, ef þeir vilja líta á fram-
kvæmdir og gerðir þessa flokks en ekki á
hin gylltu loforð, sem reynt er að sniðganga
strax og tölur kosninganna eru kunnar.
Sjálfstæðisflokkurinn er nú sem stendur
stærsti stjórnmálaflokkurinn. Það hlýtur að
vakna sú spurning hjá fólki, af hverju er
hann þáð? Kunningi minn ,sem er kommún-
isti, sagði eftir síðustu kosningar (þ. e. a. s.
Bæjarstjórnarkosningar). „Mann setur hljóð-
an yfir heimsku samborgaranna“.
Eg er ekki á sama máli; ég held, að ástæð-
an sé önnur. Astæðan fyrir fylgi Sjálfstæðis-
flokksins getur ekki legið í framkvæmdum
flokksins, heldur í þessu þrennu: 1) Fjár-
magni því, sem hann hefur á bak við sig,
því að peningamennirnir eiga sinna hags-
muna að gæta í þessum flokki en ekki aðrir.
2) hinni bjargföstu trú á, að þeir efni lof-
orð sín, sem þeir reyna að forðast í það
ýtrasta. 3) Osjálfstæði fólksins, sem kýs það,
sem húsbóndi, vinnuveitandi, eða kunningi
segir, að sé það bezta, og sem heldur, að
þannig geti það e. t. v. talizt til „fínna“-
fólksins.
Nú kann einhver að spyrja: Er þetta ekki
í öllum flokkum? Eflaust eitthvað, en svo
að segja eingöngu hjá íhaldinu. Það þarf ekki
að minnast á það, að allflestir auðjöfrar þessa
lands eru innan vébanda þessa flokks. Þetta
er ofur eðlilegt, þarna eiga þeir heima, þ. e.
a. s. þeir af þeim góðu herrum sem einvörð-
ungu hugsa um sig og sína hagsmuni. Síðan
reyna þeir að staðíesta þessar gerðir sínar
með því að halda því fram, að allir menn
séu þannig hugsandi.
„Nei“, sem 'betur fer eru menn meðal ís-
lenzku þjóðarinnar, sem bera hag lands og
lýðs fyrir brjósti og vilja fyrirbyggja, að ein-
staka menn geti stöðvað atvinnulíf þjóðar-
innar einungis vegna þess, að þeir eru fæddir
ríkir eða hafa slæðst ofan í gullpottinn á
kostnað hinnar stritandi handar. Mennirnir,
sem hafa áhuga og dug til að vinna sig upp,
eiga að fá að athafna sig, en þó undir því
eftirliti, að þeir, eins og áður er sagt, geti
ekki boðið atvinnulífi þjóðarinnar byrginn,
þegar þeim sýnist svo, eða finnst þeir ekki
fá peninga sína nógu margfaldaða. Ríkis-
stjórn landsins á að vera höfuðið og aðal-
stofnun allra framkvæmda, þannig þó, að
duglegur og nýtur þjóðfélagsþegn sé ekki
útilokaður frá því að geta athafnað sig. En
eins og nú er þjóðskipulag vort, geta nokkrir
auðjöfrar landsins tekið peningana út úr
þeim atvinnugreinum, sem eru nauðsynleg-
astar þjóðhagslega séð, og sett þá þar, sem
þeim sýnist og þeir álíta, að þeir fá þá bezt
ávaxtaða, eða í öðru lagi tekið þá úr um-
ferð. Af þessu leiðir m. a. stórtjón atvinnu-
þegans og þjóðarbúsins í heild.
Glögglega kom í ljós umhyggja peninga-
mannanna fyrir velgengni sjávarútvegsins,
þegar boðin voru út bréf stofnlánadeildar-
innar. Raunin varð sú, að það voru lægst
launuðu stéttirnar, sem keyptu bréfin — hinir
létu það eiga sig. Að þessu og hliðstæðu fyrir-
komulagi, vinnur kapitalisminn og Sjálfstæð-
isflokkurinn fyrir hönd hans hér á landi.
Sá er munurinn á Sjálfstæðisflokknum og
Kommúnistum, að erfiðara er að sjá við hin-
um fyrrnefnda, því dökkleit dula er dregin
yfir verk hans, en hinn opinberar allar öfgar
sínar dags daglega.
Raunin hefur þó orðið sú, að íhaldið á
Árroði 7