Árroði - 01.04.1947, Blaðsíða 28

Jens Locher:
Næturheimsókn
Upp með hendurnar! Ég neyðist annars
til að skjóta. Haíið þér vopn á yður?
Setjið þér byssuna bara aftur í vasann,
svo getum við talað um málið í rólegheit-
um.
Þér takið þessu eins og gríni, herra minn?
Er nokkur ástæða til annars? Svolítið ónæði
við vinnuna, það er allt og sumt.
Þér hafið brotizt hérna inn!
Blessaðir talið þér ekki um innbrot; kjall-
arinn var ólæstur. Þetta er bara einfaldur
þjófnaður.
Þér virðizt vera vel að yður í faginu!
Auðvitað, herra forstjóri!
Hvernig vitið þér, að ég er forstjóri?
Ég er vanur að kynna mér ástæður hús-
eigandans, áður en ég hef nokkur viðskipti
við hann — allt vísindalega útreiknað.
Þrátt fyrir vísindalegan útreikning, eruð
þér staðinn að verki!
Það geta nú alltaf hent mann smáóhöpp
eins og þetta. Maður í yðar stöðu, herra for-
stjóri, ætti að vera fyrir löngu háttaður og
sofnaður. Ég veit ekki, hvað ætti að halda
fyrir yður vöku.
28 ÁRROÐI
Það er bezt að hringja í lögregluna!
Það gerið þér ekki, herra forstjóri.
Hvers vegna ekki?
Einungis sjálfs yðar vegna.
Hvað meinið þér með því?
Við getum spjallað um það.
Hvað ætti svo sem að hindra mig í því
að afhenda yður lögreglunni?
Þér munduð aðeins verða að athlægi með
því að koma mér í fangelsi.
Það þykir mér harla ólíklegt.
Einmitt það? Ætli það kæmi ekki ónota-
lega við yður það, sem ég las í bláu bókinni,
áður en ég lagði upp í þetta næturferðalag.
I bókinni sá ég, að þér eruð kvæntur Onnu
Hansen, sem fædd er 1889. Er það ekki rétt?
Jú, rétt er það.
Þá er það eflaust hún, sem er að ganga
um gólf uppi í svefnherberginu núna?
Já, það er hún.
Til hamingju! Hugsið yður, ef það hefði
nú verið einhver önnur! Þá hefðuð þér lík-
lega orðið að borga mér dágóðan skilding,
til að forðast hneyksli.
Það var nú einmitt konan mín, sem heyrði
í yður hérna niðri.
Agætt! Agætt! Þá verður frúin að mæta
sem vitni fyrir réttinum. Ja, nú stendur málið
laglega fyrir yður, herra forstjóri!
Haldið þér ekki ,að yðar mál standi mun
ver?
Það gerir ekki svo mikið til með mig. Ég
er viss með að fá þrjú ár. Það, sem við þurf-
um að athuga, er hvort það borgar sig fyrir
yður að koma mér á kné.
Ég held það borgi sig.
Segið þetta ekki svona ákveðið! Þér skiljið
eflaust, að konan yðar verður að mæta sem
vitni í málinu og verjandi minn mun spyrja
hana í allra áheyrn. Þá gæti ýmislegt komið
í ljós, sem væri miður heppilegt við slíkt
tækifæri.