Árroði - 01.04.1947, Blaðsíða 27

arar aukið ístruna og sezt að í skrauthýs-
um, en verkamennirnir fara á „sveitina",
sviftir kosningarrétti, og síðan hent inn í
skúmaskot í leigúhúsum 'þessara gróðamanna.
Enn eru það drápsklyfjar, þegar g'á'faðir
menn gerast leigutól okrara og kaupahéðna,
og nota greind sína og menntun til að rang-
hverfa málum þjóðarinnar, svo a'lþýða lands-
ins sjái þau í villuljósi og missi rétta dóm-
greind á verk þeirra, sem með málin fara“.
Þann 4. nóv. 1919, er sagt frá eftir-
farandi ATVIKI með undirskrift-
inni „A“ í Alþýðublaðinu.
„I búð á Laugavegi var verkamaður að
kaupa yfirfrakka. Stóð hann með peningana
í höndunum og ætlaði að fara að borga út
frakkann, sem verið var að búa um. Kom þá
inn blaðadrengur og bauð kaupmanninum
Alþýðublaðið, en 'hann neitaði því með ó-
virðulegum orðum. Drengurinn bauð þá af-
greiðslustúlkunni blaðið, en bún áleit sér
skyh að svara á líkan hátt og húsbóndinn.
En þegar hér var komið, sagði sá, sem ætlaði
að kaupa frakkann, að kaupmanninum
mundi að líkindum þykja peningar frá al-
þýðumanni jafn 'lítils virði og honum þætti
blað alþýðunnar, stakk síðan á sig pening-
unum aftur og fór út, og varð kaupmaðurinn
af kaupunum".
2. desember 1919, birtist í Alþýðu-
blaðinu eftirfarandi grein undir fyrir-
sögninni „SLAGORÐIN", óundir-
skrifuð.
„Jafnaðarmenn vilja útrýma fátæktinni.
Til hvers? Til þess að hvert manitsbarn,
sem fæðist, geti fengið tækifæri til að þroska
og fullkomna meðfædda hæfileika, þá sem
heppilegir eru fyrir einstaklinginn og þjóð-
félagið.
Á R R O Ð I
Utgefandi:
Félag ungra jafnaðarmanna, Reykjavík.
Ristj. og ábyrgðarm.:
Pétur Pétursson frá Mýrdal.
Ritnefnd:
Jón Hjálmarsson,
Benedikt Björnsson,
Jón Ingimarsson.
Blaðið kostar í lausasölu kr. 3,00 hvect
hefti. Argangurinn kostar kr. 15,00 og
greiðist fyrirfram.
Útkomudagur blaðsins er hinn 15. ann-
ars hvers mánaðar (6 hefti á ári).
ALÞÝÐUPRENTSMIÐJAN H.F.
Það er ómögulegt að útrýma fátæktinni, ef
hver hugsar aðeins um sig og sína nánustu,
eins og nú á sér stað. Það getur aðeins orðið
á þann hátt að alþýðan sé samtaka um það
að bæta kjör sín.
Orsökin til þess að ástandið er eins ram-
vitlaust eins og allir sjá að það er, (Sbr. að
stór h'lu'ti verkalýðsins hér 1 Reykjavík býr í
íbúðum, sem frá heilbrigðissjónarmiði eru
óhæfar, og að fátæk börn og gamalmenni fá
ekki þá aðhlynningu, sem þau þurfa, á sama
tíma sem einstakir auðmenn hafa tekjur sem
nema 100 krónum um tímann hvern virkan
dag í árinu!) er sú, að einstakir menn eiga
framleiðslutækin, í stað þess að þau ættu að
vera eign þjóðfélagsins. Framleiðsla og verzl-
un er því eðlilega ekki rekin með það fyrir
augum hvað þjóðfélaginu eða þjóðinni í heild
er fyrir beztu, heldur er það allt rekið með
gróða eigandans fyrir augum, að sá gróði
verði sem mestur.
ÁRROÐI 27