Morgunblaðið - 14.02.2009, Blaðsíða 35

Hún var ung með litla drengi heima
þegar hún varð að láta Gumma litla
8 ára gamlan frá sér, alla leið til
Reykjavíkur – á Kópavogsheimilið.
Búin að hafa hann í fangi sér frá
fæðingu. Í dag hefði þetta verið
óhugsandi. Sorgin hefur örugglega
sett sitt mark á hana, sorg, sem bor-
in var í hljóði. Mamma mín tók það
að sér með ánægju að heimsækja
Gumma, litla elskulega frænda sinn,
reglulega. Ég fékk að koma með.
Þetta voru góðar stundir og við
kynntumst öllu því góða fólki sem
starfaði þar – og hans félögum, sem
fljótlega áttuðu sig á því að Ásdís
átti alltaf eitthvað gott í veskinu.
Gummi þekkti okkur og var alltaf
glaður og feiminn þegar hann sá
okkur koma. Hann fékk loksins að
fara heim til Húsavíkur, til mömmu
sinnar og fjölskyldunnar, þá fullorð-
inn maður. Mamma hans fékk loks-
ins að taka hann í fangið aftur og
líta til með honum.
Þau Haraldur áttu athvarf í „Stó-
arhúsi“ ömmu og afa í gömlu Vog-
um. Haraldur útbjó þar litla íbúð
fyrir þau af sinni smekkvísi og
handlagni. Þar hefur Valla notið
þess að vera á sumrin í nábýli við
systkini sín og frændfólk ásamt fjöl-
skyldu sinni. Þar var gott að koma,
kaffi á báðum hæðum. Valla niðri,
Jóna uppi. Svo kom hún á bílnum
sínum út í Birkihraun, í litla bæinn
okkar. Við áttum saman góðar
stundir, borðuðum saman og spjöll-
uðum um heima og geima og hún lét
nú ýmislegt flakka. Þau Pétur voru
góð saman og hafði hún sérstakt dá-
læti á honum – henni þótti ég ekki
nógu góð við hann. Það fyrsta sem
Pétur sagði þegar við komum í
sveitina okkar var: „Ætlar þú ekki
að hringja í Völlu?“ Síðasta heim-
sókn okkar til hennar var í ágúst sl.
til Húsavíkur, þar sem við áttum
góða stund með henni og Gísla.
Það verður skrýtið að heyra ekki í
Völlu á afmælisdaginn minn en við
vorum vanar að hringja hvor í aðra
á afmælisdögum okkar, 19. febrúar
mínum og 26. febrúar hennar.
Okkur þótti afar vænt um Völlu
og munum sakna hennar úr Vogum.
Guð blessi minningu hennar og
allra hennar sem farnir eru.
Við kveðjum hana með virðingu
og þökk.
Sólveig Ólöf Jónsdóttir.
Minningar 35
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 14. FEBRÚAR 2009
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Þín
Guðmunda og Friðrik.
Elsku hjartans Dódó systir, þakka
þér fyrir mig.
Mikið brá mér við þegar bróðir
okkar hringdi og sagði mér að hún
Dódó systir væri dáin. Við vissum að
þessi veikindi sem hún var með væru
alvarleg, en ég trúði samt ekki að
þetta væri komið á svona alvarlegt
stig. Ég get ekkert gert annað en beð-
ið Guð að gefa að henni líði vel þar
sem hún er núna hjá öllum hinum
englunum. Það er búið að vera ósköp
tómlegt að hafa hana ekki, en ég ætla
að vera dugleg og muna að hún vildi
að ég væri sjálfstæð og jákvæð.
Ég gleymi aldrei Danmerkurferð-
inni sem hún og fjölskyldan buðu mér
í þegar ég varð sextug. Dódó og stelp-
urnar hennar voru góðir ferðafélagar
og þurftu nú að hafa fyrir því að draga
mig með, vandræði í tollinum út af
vatnsflöskunni og allskonar vesen
sem þær lentu í varð bara skemmti-
legt þegar það var liðið. Ég er nú
svoddan kálfur þegar verið er að fara
til útlanda.
Þessari ferð gleymi ég aldrei.
Ég bið góðan Guð að styrkja fjöl-
skylduna hennar Dódó, Guð geymi
ykkur öll.
Með innilegri kveðju,
Ósk S. Kristjánsdóttir
(Bogga systir).
Í dag er kvödd eldri systir mín og
góð vinkona. Við áttum margt sam-
eiginlegt þar sem við vorum á líkum
aldri. Þegar litið er til baka koma
margar góðar minningar upp í hug-
ann, minningar úr Hrannargötunni
þar sem við ólumst upp.
Það var mikið atvinnuleysi á æsku-
árum okkar og þurftu foreldrar okkar
að afla tekna og matarbirgða til að sjá
fjölskyldunni farborða. Við vorum
ekki háar í loftinu þegar við vorum
taldar tiltækar til starfa við að vinna
með pabba okkar við hrognkelsisveið-
ar að vori og aðstoða hann við að
hengja upp blautfisk til þerris í fiski-
hjalli uppi í hlíð, oft í miklum kulda.
Einnig að aðstoða mömmu við berjat-
ínslu, kartöflurækt og sláturgerð. Við
systurnar vorum elstar í hópnum og
kom því oft í okkar verkahring að
passa yngri systkini okkar. Við vorum
ávallt sammála um að þessi vinna á
unga aldri hefði verið gott veganesti.
Árin liðu og lá leiðin út í Hnífsdal
þar sem Elli, lífsförunautur systur
minnar, beið. Þau bjuggu til að byrja
með í Spýtuhúsinu hjá foreldrum
Ella. Þau byggðu svo myndarlegt ein-
býlishús við Bakkaveg 13. Heimili
þeirra var hlýlegt, fágað og fallegt og
vel hirt, innan sem utan. Það mun ylja
í minningunni hlýlegt viðmót og gest-
risni sem mætti þeim sem sóttu þau
hjón heim og mun sú góða minning
lifa. Hnífsdalur er ekki samur þar
sem þessir sómavinir eru ekki lengur
til staðar. Elli lést fyrir rétt 11 mán-
uðum.
Þau voru stolt af stórfjölskyldunni
og máttu vera það. Þau voru rík af af-
komendum og var ávallt notalegt að
fylgjast með þroska og framförum
hjá börnum, barnabörnum og síðar
barnabarnabörnum.
Einn tengdasonurinn stóð við dán-
arbeð systur minnar og sagði hann
eftir að hafa signt yfir tengdamóður
sína: „Ég á eftir að sakna þessarar
konu.“ Það hefðu margir getað tekið
undir þessi orð, ekki síst börn,
tengdabörn, barnabörn og barna-
barnabörn, sem hugsuðu fyrst og
fremst um að gera allt til að létta
henni lífið í erfiðum veikindum.
Ég og mín fjölskylda biðjum góðan
Guð að styrkja ykkur öll.
Ólöf Friðgerður og fjölskylda.
Í dag kveðjum við kæra vinkonu,
Theodóru Kristjánsdóttur. Kallið kom
fyrr en búist var við, þótt hún hafi verið
að berjast við erfiðan sjúkdóm.
Dódó var alltaf hress og kát, og
þegar spurt var um líðan hennar svar-
aði hún alltaf: „Mér líður ágætlega,
kannske smáverkir en þetta er að
lagast.“ Það varð ekki langt á milli
þeirra hjóna því Elli lést í mars í
fyrra. Það eru ýmsar minningar sem
koma upp í hugann frá fyrri tíð frá
ferðalögum og ýmsum samveru-
stundum. Um síðustu verslunar-
mannahelgi heimsóttum við Dódó á
Bakkaveginn. Áttum við þar góðar
stundir, Dódó leið vel og var hress.
Fórum við saman til Hesteyrar í kjöt-
súpuferð og var ferðin hin ánægjuleg-
asta. Áður en við fórum frá Dódó var
ákveðið að fara saman til sólarlanda
því hana langaði að komast í hita og
sól. Skömmu áður en átti að fara
þurfti Dódó að fara í rannsókn og út-
koman var sú að ekki gat hún farið í
ferðina. Eftir það var hún að mestu
leyti undir læknishendi þar til yfir
lauk. Dódó var mikil fjölskyldukona
og hugsaði vel um börn og barnabörn
og auðséð að mikil samheldni var í
fjölskyldunni.
Við þökkum fyrir allar samveru-
stundirnar og vinskapinn. Við send-
um börnum hennar og fjölskyldum
þeirra okkar innilegustu samúðar-
kveðjur og megi góður Guð styrkja
ykkur öll.
Hanna Ósk, Jón Sigurðsson.
Meira: mbl.is/minningar
Minningar eru dýr-
mætar og á stundum
sem þessum leitar hug-
urinn aftur og margs
er að minnast. Fallegar
minningar koma upp í hugann sem
gott er að ylja sér við.
Með nokkrum fátæklegum orðum
langar mig að minnast afa Stebba.
Í afa bjó yndislegur maður. Hann
hafði einstaka nærveru og ég man ekki
eftir að hafa séð afa skipta skapi, hann
tók öllu með stakri ró. Hann var vinnu-
samur og þurfti alltaf að hafa eitthvað
að gera. Afi var alltaf til í grín og glens
og hlátur hans var svo smitandi.
Elsku afi, núna ertu farinn til
himna og þar hefur pabbi áreiðanlega
tekið á móti þér opnum örmum.
Þú átt stað í hjarta mínu og þar lifir
minning mín um þig.
Hafðu þökk fyrir allt, elsku afi.
Anna Egilsdóttir.
Okkur langar að minnast afa okkar
í örfáum orðum.
Stefán G. Pétursson
✝ Stefán G. Pét-ursson fæddist á
Eskifirði 8. maí 1931.
Hann lést á Dval-
arheimilinu Hlíð á
Akureyri 3. janúar
síðastliðinn.
Útför Stefáns fór
fram frá Glerárkirkju
13. janúar sl.
Afi var maður sem
var alltaf boðinn og bú-
inn til að gera allt fyrir
alla. Ást hans á ömmu
var engu lík og þau
voru alltaf eins og ný-
gift hjón á blómaskeiði
ástarinnar.
Af afa lærðum við
ótrúlega margt en um-
fram allt kenndi hann
okkur að vera góð
hvert við annað.
Okkar bestu minn-
ingar eru úr bústaðn-
um því ósjaldan feng-
um við að fljóta með ömmu og afa
vestur. Þar tókum við þátt í öllu eða
fengum í það minnsta að fylgjast með.
Best af öllu var þó að fá að gista.
Minningar okkar systkina um afa
eru eins ólíkar og þær eru margar.
En ástin og væntumþykjan er öllu of-
ar og er okkur ógerlegt að skrifa nið-
ur á blað hversu mikið við elskuðum
afa okkar. Því munum við alltaf minn-
ast afa með trega í hjarta, gleðjast og
gráta. Það er fyrir guðs mildi að við
fengum eins fullkominn afa og raun
er. Þess vegna mun enginn geta skilið
hvílíkt þakklæti við berum í brjósti.
Elsku amma, guð blessi þig og
styrki á þessum erfiðu tímum. Við
elskum þig. Þú ert alltaf efst í huga
okkar.
Egill, Dania, Rakel,
Inga og Ragnar.
✝
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
samúð, vináttu og hlýhug við andlát og útför
ástkærs föður okkar, tengdaföður, afa og langafa,
MAGNÚSAR KRISTINS FINNBOGASONAR,
Álfhólsvegi 151,
Kópavogi.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki líknardeildar
Landspítala, Landakoti og heimahjúkrun Karitas
fyrir einstaka umönnun og hlýju.
Erlendur Magnússon, Steinunn Hlín Guðbjartsdóttir,
Kristín Magnúsdóttir,
Lárus Pálmi Magnússon, Sonja Lampa,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlýhug
vegna andláts og útfarar eiginmanns, föður,
tengdaföður, afa og langafa,
AGNARS JÖRGENSSONAR,
Dalbraut 20,
Reykjavík.
Jensey Stefánsdóttir,
Edda Agnarsdóttir, Birgir Guðmundsson,
Kolbeinn Agnarsson, Ljósbrá Guðmundsdóttir,
Kjartan Agnarsson,
Hlín Agnarsdóttir,
Gyða Agnarsdóttir, Guðjón Aðalsteinsson,
Ari Agnarsson, Védís Guðjónsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Hjartans þakkir til hinna fjölmörgu sem sýndu
okkur samúð og virðingu í veikindum og við andlát
og útför ástkærs eiginmanns, föður, tengdaföður,
tengdasonar, afa og langafa,
BJARNA B. ÁSGEIRSSONAR,
Efstaleiti 12,
og heiðruðu þannig minningu hans.
Guð blessi ykkur öll.
Elín Guðmundsdóttir,
Anna Rósa Bjarnadóttir, Kristinn Héðinsson,
Ásgeir G. Bjarnason, Sigríður Hafberg,
Guðrún Helga Bjarnadóttir, Kristján Björnsson,
Regína Bjarnadóttir, Henry Alexander Henrysson,
Guðrún Helgadóttir,
afabörn og langafabörn.
✝
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
HULDA JÓHANNSDÓTTIR,
Melgerði 8,
Kópavogi,
lést á Landspítalanum miðvikudaginn 4. febrúar.
Útför hennar fer fram frá Fossvogskirkju miðviku-
daginn 18. febrúar kl. 13.00.
María Einarsdóttir, Karl G. Gíslason,
Margrét Einarsdóttir, Guðmundur Þ. Gíslason,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær móðir okkar,
SIGURLAUG ÞORSTEINSDÓTTIR,
Tómasarhaga 13,
Reykjavík,
andaðist á líknardeild Landspítala, Landakoti
fimmtudaginn 12. febrúar.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
Fyrir hönd vandamanna,
Þorsteinn Eggertsson,
Agnes Eggertsdóttir.
✝
Þökkum öllum sem sýndu okkur samúð og hlýhug
við andlát og útför systur okkar,
GUÐRÍÐAR SVEINSDÓTTUR,
Kleppsvegi 120,
Reykjavík,
áður Hábæ í Vogum.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á deild V2 á dvalar-
og hjúkrunarheimilinu Grund.
Þuríður Sveinsdóttir,
Sólborg Sveinsdóttir,
Nikulás Sveinsson
og fjölskyldur þeirra.