Morgunblaðið - 28.06.2009, Blaðsíða 28

28 Umræðan
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 28. JÚNÍ 2009
www.veggfodur.is
Laugarásvegur 1
3ja herbergja 93 fm íbúð.
Fallegt útsýni, stutt í alla þjónustu og
Laugardalurinn innan seilingar.
Laus strax.
Upplýsingar í síma: 892 0160
Til sölu
28.
I
nni í okkur öllum er skynfæri, sem er stillt inn á
að mæta Guði, eins og augað er stillt inn á það
að mæta ljósi.
Þessi hæfileiki tekur við sér, þegar honum
er sinnt og þroskast, þegar hlynnt er að honum
og rækt lögð við hann. Þetta eru menn að gera, þegar
þeir rækja trú, leggja rækt við trúarlíf sitt. Allt miðar
það að því að vakna til Guðs, opna sig fyrir honum, og
halda sér opnum og vakandi gagnvart anda hans.
Vandamálið hér er ekki hugur eða andi Guðs, sem
okkur finnst svo fjarlægur og óáþreifanlegur. Það er
hugur okkar, sem er vandamálið. Hann er reyndar al-
veg eins ósýnilegur og Guð, en vandinn er að fá hann til
að vakna.
Vakna þú, sál mín, segir í bænarsálmi.
Vaktu, minn Jesús, vaktu í mér,
vaka láttu mig eins í þér,
biður Hallgrímur.
Þetta er sú bænarhugsun, sem kristinn maður vill
láta sá sér í djúp dulvitundar sinnar og festa rætur þar
og hafa áhrif á alla dulvitaða afkima hins innra manns.
Og hafa síðan áhrif til góðs á það, sem berst úr dulvit-
und inn í dagvitund eða vökuvitundina, á viðbrögð til-
finninganna og sér í lagi á viðbrögð og stefnu viljans.
Að rækja trú, vera trúrækinn, guðrækinn, er sjálfs-
rækt. Eða sjálfsnám undir handleiðslu Jesú Krists. Við
erum lærisveinar, nemendur hans.
Í öllu námi, allri viðleitni til að þroskast, allri þjálfun,
skiptir viljinn mestu. Stemmningar og hugdettur mega
ekki taka völdin af honum. Þú leitar Guðs, gerist nem-
andi Krists, af því að þú vilt það. Það er margt, sem
lokkar og togar í aðrar áttir. Gegn því er engu að tefla
nema þeim vilja þínum, sem hlýðir þinni betri vitund og
þjónar lífsgæfu þinni. Trúarlíf miðar að því að venja sig
að Guði. Það útheimtir tamningu á sjálfum sér, ögun,
vilja.
Ég minnti á gömul og gild orð, trúrækni, guðrækni,
bænrækni. Við könnumst líka við önnur orð, sem tákna
manndyggðir og eru eins mynduð: Þjóðrækni. skyldu-
rækni, ættrækni.
Það þóttu löngum vera gæfusamleg manndómsmerki
að meta þessar dyggðir og leggja rækt við þær.
Það, sem ég ræki ekki, allt, sem ég afræki, það glatast
mér, hvort sem um er að ræða gáfu eða hæfileika, sem
ég hef þegið, ellegar vini mína og ástvini, maka minn og
börn.
Oft hefur verið talað um „vanatrú“ í niðrandi merk-
ingu eða dauðar venjur. Víst geta venjur, líka helgar
venjur, orðið vélrænar og líflausar. Þær geta orðið
skurn utan um fúlegg. Þar fyrir er skurnin lífsnauðsyn
fyrir eggið. Án skurnar getur hvorki ungi né matur orð-
ið úr neinu eggi.
Enginn kemst neitt á neinu sviði án þess að beita vilja
sínum, taka tamningu, aga sig, beita sig jafnvel hörðu, ef
því er að skipta. Reglubundin bænagjörð á vissum
stundum er frumskylda að vitund allra trúmanna, bæði
kristinna og annarra. Fyrst og fremst að morgni og
kvöldi. Þessu hefur verið líkt við það að opna glugga og
hleypa birtu og tæru lífslofti inn á sig.
Pistlar sr. Sigurbjörns Einarssonar, sem Morgunblaðið birti á
sunnudögum á síðasta ári, vöktu mikla ánægju meðal lesenda.
Um það samdist, milli sr. Sigurbjörns og Morgunblaðsins, að hann
héldi áfram þessum skrifum og hafði hann gengið frá nýjum
skammti áður en hann lést.
Leit og svör
Sigurbjörn
Einarsson
» Að rækja trú, vera trúræk-inn, guðrækinn, er sjálfs-
rækt. Eða sjálfsnám undir hand-
leiðslu Jesú Krists.
ÞAÐ ER þjóðhátíð-
ardagur Íslendinga
þegar ég skrifa þessa
grein.
Á þessum degi varð
Ísland frjáls og full-
valda þjóð. Ég á erfitt
með að gleðjast yfir
lýðræðinu í dag og
finn frekar fyrir
hryggð vegna þess að
það er algjörlega búið
að fótumtroða það.
Við verðum að halda í það sem eft-
ir er af lýðræðinu og frelsinu sem
við höfum. Ég lít svo á að ef okkur
er þrýst í ESB þá erum við end-
anlega búin að gefa upp sjálfstæði
okkar.
Nú þegar er búið að hneppa
okkur og börnin okkar í ánauð sem
að mínu mati er þjóðarglæpur og
ættu einhverjir að vera dregnir til
saka fyrir það. Þessi ánauð er að
sjálfsögðu Icesave og arðrán af
ýmsu tagi í gegnum árin. Þessi
arðrán hafa átt sér stað um há-
bjartan dag fyrir framan alþjóð og
stjórn þessa lands. Þá er ég að
sjálfsögðu að tala um fiskikvótann,
útrásarvíkingana, bankaklúðrið og
allt sem því fylgir að ógleymdu
„Ice-slave“.
Varðandi Icesave, af hverju var
ekki hægt að koma nakinn til dyr-
anna og segja: því miður, við
stöndum ekki undir þessu, við er-
um of fámenn og láta reyna á
dómstólana? Hverju hefðum við
tapað á því? Jú, við hefðum sett
samskipti okkar við aðrar þjóðir í
hættu sem er alls ekki gott, en
hvor kosturinn er skárri og hvað
er raunhæft? Ég myndi segja að
það væri miklu verri kostur að
hneppa alla þjóðina í þrældóm.
Það virðist vera einhver lenska
hér á landi að allir séra-Jónar
þurfi ekki að bera
neina ábyrgð á sínum
gjörðum. Ef ég brýt
lög þá þarf ég að taka
ábyrgð á því hvort
sem mér líkar það
betur eða verr, og þá
hugsa ég mig líka
tvisvar um hvort ég
geri það aftur. En ef
ég er í vissum hópi
fólks sem ég kýs að
kalla séra-Jóna þá
kemst ég upp með
ótrúlegustu hluti. Og
ekki nóg með það
heldur þarf ég ekki að taka nein-
um afleiðingum af þeim, heldur
venjulegu Jónarnir og börnin
þeirra.
Hvers konar bananalýðveldi er
þetta eiginlega að verða? Við erum
án afsökunar, við erum ekki
ómenntuð og illa upplýst. Því mið-
ur þá held ég að það verði mikill
fólksflótti héðan á næstu árum ef
ekkert verður gert.
Ég varð fyrir miklum von-
brigðum með nýju ríkisstjórnina
okkar. Ég veit að hún er ekki í
góðri stöðu og ekki auðvelt að laga
þetta klúður sem við erum komin í
en mér sýnist að hún ætli að rústa
þeim fyrirtækjum sem enn standa
uppi. Í staðinn fyrir að draga úr
eyðslu þar sem hægt er, þá á að
skattpína fyrirtækin og algjörlega
blóðmjólka þau. Mér finnst þetta
mjög skammhugsað og heimsku-
legt vegna þess að fyrirtækin þola
ekki mikið meira og hvað þá? Það
mun bitna á fólkinu í landinu!
Svo langar mig aðeins að minn-
ast á erlendu lánin. Það virðist
vera að þeir sem tóku erlend lán
fái enga samúð og geti bara sjálf-
um sér um kennt. Þetta er al-
gjörlega fáránlegt! Flestir sem
tóku þessi lán, þ.e. venjulegir Jón-
ar, gerðu það vegna þess að hér á
landi hefur ríkt okurlánastarfsemi
árum saman sem þekkist ekki ann-
ars staðar nema í banana-
lýðveldum þar sem einræðisherrar
hafa fengið að leika lausum hala
og ólæsi og menntun er almennt af
skornum skammti. Þannig að þeir
sem tóku þessi lán gerðu það í
góðri trú því það virtist vera
skárri kostur og oftar en ekki
vegna ráðlegginga frá bankanum.
Ég þekki fólk sem hefur verið gift
í 20 ár og á þeim tíma komið sér
upp fjölskyldu, húsnæði og fyr-
irtæki. Þetta fólk hafði það gott,
var mjög skynsamt í öllum ákvörð-
unum sem viðkom peningum og al-
veg heiðarlegt fram í fingurgóma.
Þau ákváðu að taka erlent lán fyrir
2-3 árum því það átti að vera svo
hagstætt og létta greiðslubyrði
þeirra. Þetta lán er búið að éta
upp allan eignarhlut þeirra í hús-
inu og rúmlega það og í dag sitja
þau uppi með skuldir sem þau
ráða engan veginn við og hús sem
selst ekki. Því miður er þetta ekk-
ert einsdæmi heldur eru margar
fjölskyldur í svipaðri stöðu. En
samkvæmt því sem ég heyri frá
fólki og fjölmiðlum þá er þetta
bara gott á þau. Iss … þau eru bú-
in að hafa það svo gott og geta
bara sjálfum sér um kennt að hafa
tekið erlent lán. Þau voru örugg-
lega svo gráðug … bara gott á
þau.
Vitiði, mér finnst þetta hræði-
legt og mig svíður undan því að
ráðamönnum virðist vera nákvæm-
lega sama. Fyrirgefiði, en hver er
munurinn á fjölskyldum í þessu
landi sem hafa tekið erlend lán og
svo þeim sem hafa tekið íslensku
okurlánin? Jú, munurinn er sá að
fólkið sem tók erlendu lánin lenti
miklu verr í kreppunni en hinir og
sér ekki fram úr skuldunum
kannski það sem eftir er lífsins.
Ég vil hvetja fólk og þá sér-
staklega ráðamenn til að skoða vel
og vandlega hvaðan við komum og
hvert við erum að stefna, og hlúa
að fólkinu í landinu, og hvernig
gerum við það; með því að standa
vörð um lýðræði okkar, fyrirtækin
í landinu og brúa þetta bil sem
hefur verið á milli séra-Jóns og
venjulega Jóns til þess að hægt sé
að uppræta þá spillingu sem hefur
fengið að grassera hér allt of lengi.
Lýðveldið Ísland
Eftir Elfu Björk
Sigurðardóttur » Það virðist vera að
þeir sem tóku erlend
lán fái enga samúð og
geti bara sjálfum sér um
kennt. Þetta er al-
gjörlega fáránlegt!
Elfa Björk
Sigurðardóttir
Höfundur er förðunarfræðingur.
MARGIR þjóðhollir
menn og áhrifamiklir
stjórnmálamenn
krefjast þess nú með
miklum þunga að Al-
þingi hafni sam-
komulaginu um Ice-
save. Ekki þarf um að
deila að illt er að
þurfa að samþykkja
ábyrgð á asn-
astykkjum fjárglæfra-
manna. Enginn gerir það með
glöðu geði. En hverjir eru valkost-
irnir? Hvað tekur við ef nei verður
niðurstaðan? Ég hef ekki heyrt
trúverðugar útskýringar á því
hvernig menn hugsa sér að ná
betri samningi í nýjum viðræðum.
Tvennt væri viðsjárvert við þann
gjörning að hafna samkomulaginu:
Í fyrsta lagi er með öllu óvíst,
jafnvel ólíklegt, að jafngóð eða
betri niðurstaða fengist. Í öðru
lagi mundi það framlengja um ein-
hverja mánuði það óvissuástand
sem hér hefur ríkt mánuðum sam-
an og veldur djúpu vantrausti á ís-
lenskum efnahag og íslenskum
gjaldmiðli. Sú framlenging á
óvissuástandi gæti kostað þjóð-
arbúið og einstaklingana marga
miljarða og miklu meira en það
sem hugsanlega kynni að vinnast í
áframhaldandi samningaþófi. And-
stæðingar Icesave-samningsins
draga jafnan upp mynd af því sem
gerast muni ef allt fer á versta
veg. Ég segi: Ef við náum að
koma á stöðugleika fyrir haustið
og vinnum vel saman þau sjö ár
sem samningurinn gefur okkur í
frest verður málið vel viðráð-
anlegt. Fari allt á versta veg bæði
hér og erlendis, þannig að við get-
um ekki borgað, er augljóst að
taka verður samninginn upp. Við-
semjendur okkar og viðskiptaþjóð-
ir hafa engan hag af því að keyra
Ísland í gjaldþrot.
Lengi hefur verið rík
í íslenskri orðræðu sú
hugsun að erlendar
þjóðir sitji um að
koma okkur á kné.
Lengi hefur meiri
áhugi verið á að hagn-
ast á samstarfi við
aðra en að leggja eitt-
hvað af mörkum. Nú
ríður á að þjóðin skilji
hvert skaðræði það
væri í þeirri stöðu
sem við erum í að ein-
angra sig, hnipra sig saman eins
og broddgöltur með broddana út í
loftið. Við þurfum á stuðningi og
velvild að halda, samvinnu við aðr-
ar þjóðir. Það er eina leiðin út úr
vandanum. Hörmulegt er til þess
að vita ef þingmenn í stjórnarand-
stöðu, sem hefðu hiklaust greitt
atkvæði með þessum samningi ef
þeir hefðu verið í stjórn, ætla nú
að snúast gegn honum af pólitísk-
um þvergirðingshætti. Rétt eins
og það er hörmulegt ef einhverjir
þingmenn vinstri grænna sitja svo
fastir í einangrunarhyggju sinni
að þeir geti ekki greitt atkvæði
með Icesave-samningunum. Fari
þannig, eins og ýmislegt í um-
ræðum undanfarinna vikna bendir
til, segi ég: Íslands óhamingju
verður allt að vopni.
Íslands óhamingja
Eftir Véstein
Ólason
Vésteinn Ólason
»Nei við Icesave
samningnum þýðir
að óvíst er hvort betri
samningar nást, en víst
að skaðlegt óvissu-
ástand um framtíð-
arstefnu Íslands lengist
að mun.
Höfundur er fyrrverandi for-
stöðumaður Árnastofnunar.
MORGUNBLAÐIÐ birtir alla útgáfudaga aðsendar umræðugreinar frá
lesendum. Blaðið áskilur sér rétt til að hafna greinum, stytta texta í sam-
ráði við höfunda og ákveða hvort grein birtist í umræðunni, í bréfum til
blaðsins eða á vefnum mbl.is. Blaðið birtir ekki greinar, sem eru skrifaðar
fyrst og fremst til að kynna starfsemi einstakra stofnana, fyrirtækja eða
samtaka eða til að kynna viðburði, svo sem fundi og ráðstefnur.
Innsendikerfið
Þeir sem þurfa að senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega beðnir
að nota innsendikerfi blaðsins. Formið er undir liðnum „Senda inn efni“ of-
arlega á forsíðu mbl.is. Einnig er hægt að slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Ekki er lengur tekið við greinum sem sendar eru í tölvupósti.
Í fyrsta skipti sem formið er notað þarf notandinn að nýskrá sig inn í
kerfið, en næst þegar kerfið er notað er nóg að slá inn netfang og lykilorð
og er þá notandasvæðið virkt.
Móttaka aðsendra greina