Morgunblaðið - 28.06.2009, Page 35

Andrési og Deboru, Óla og Völku og
börnum þeirra innilegar samúðar-
kveðjur.
Við erum hjá ykkur í huganum,
Páll og Hanna.
Móðursystir mín Sigrún Strauml-
and var mér sem önnur móðir. Alltaf
hlakkaði ég til þess að heimsækja
frænku mína. Þegar ég var barn var
eftirvæntingin mikil þegar ég vissi
að ég fengi að gista hjá Sigrúnu og
dóttur hennar Sillu. Og aldrei brást
það; dvölin hjá þeim frænkum var
ávallt ævintýri líkust. Heima hjá Sig-
rúnu var andrúmsloftið alltaf fullt af
gleði, kærleika og leik. Þessar heim-
sóknir mörkuðu djúp spor í barnssál-
ina.
Þegar ég var nýútskrifaður hjúkr-
unarfræðingur var dýrmætt að fá að
sækja í reynslubrunn Sigrúnar sem
átti yfir sextíu ára starfsaldur sem
hjúkrunarfræðingur. Hún var metn-
aðarfull fyrir sína stétt og hafði
ákveðnar skoðanir um starfið. Hún
brýndi fyrir mér mikilvægi samúðar
og mannlegra samskipta og hvatti
mig til þess að taka þátt í félagsstarfi
stéttarinnar. Allan starfsaldur minn
hefur ráðgjöf hennar og hvatning
verið mér ómetanleg.
Sigrún Straumland þekkti lífið.
Framar öðru einkenndi gleði og
húmor nærveru hennar, en Sigrún
þekkti líka sorg og söknuð. Alltaf gat
ég leitað til hennar þegar erfiðleika
bar að garði. Kannski var hún sjálf
besta sönnun þess að alla erfiðleika
er hægt að yfirstíga. „Vertu sterk,
Sigrún mín. Þú getur þetta,“ sagði
hún við mig og á hennar orð gat ég
treyst.
Vinátta frænku minnar Sigrúnar
var vöggugjöf sem ég hefur fylgt
mér alla mína ævi. Þær systur hlúðu
alla tíð að fjölskyldunni og samband
þeirra var sterkt og fallegt. Fyrir
okkur afkomendur þeirra er þessi
arfleifð dýrmæt gjöf og í dag er
þakklæti mér efst í huga. Nú þegar
ég kveð þig, elsku frænka, þá finn ég
að minningin um þig verður ekki síð-
ur hvatning til að gera betur en orð
þín og ráðgjöf.
Innilegar samúðarkveðjur til
Sillu, Andrésar, Óla og fjölskyldna
þeirra.
Sigrún Gerða Gísladóttir
Elsku Unna, þá er þinn tími á enda
runninn. Ég veit að þér fannst nóg
komið en ég fékk aldrei nóg af þér.
Mínar fyrstu minningar um þig eru
frá Sigló, heimsóknir til þín í litlu
íbúðina á Sjúkrahúsinu og þið amma
að stríða okkur krökkunum eða spila
við okkur. Fyrir sunnan bjóstu síðan
í Sólheimum, þar sem sást yfir borg
og bý. Oft fór ég fýluferð til þín, þeg-
ar ég kom of snemma. Þú fórst nefni-
lega yfirleitt aldrei á fætur fyrr en
eftir hádegi enda vannstu lengi á
næturvöktum og vön því róli. Ein-
hverja páskana sem við systkinin
vorum fyrir sunnan færðir þú okkur
páskaegg sem höfðu aðeins bráðnað,
þú hafðir gleymt þeim í sólinni. Eins
og aðrir af þinni kynslóð vildir þú
alltaf hafa eeitthvað fyrir manni, en
við komum bara til að hitta þig og
ræða við þig um þjóðmálin. Þú hafðir
mjög ákveðnar skoðanir og varst
svarin andstæðingur Kárahnjúka-
virkjunar og mér hefði ekki brugðið
þó þú hefðir verið fremst í flokki í
búsáhaldabyltingunni. En síðustu
mánuðina hafði aðeins dregið úr
krafti þínum. Þú lifðir ótrúlegar
breytingar, frá því að fara fótgang-
andi og á hestum í að fljúga um víða
veröld. Hátt á tíræðisaldri varstu
enn á ferðinni í Dublin hjá Andrési
og Deb.
Í 100 ára afmælinu þínu í febrúar
sastu eins og drottning í hásæti sínu
og lýðurinn hillti þig andaktugur,
seinna sagðirðu mér að þú hefðir
ekki getað annað því þú hefðir varla
fengið vott eða þurt allan daginn.
Þú sagðist vera orðin gervi, með
heyrnartæki, gerviaugasteina og hitt
og þetta. En hjá okkur varstu alltaf
aðal. Ég kveð þig með miklum sökn-
uði en er jafnframt þakklát fyrir að
hafa haft þig í lífi mínu svona lengi.
Sendi Sillu Gunnu, Andrési, Óla og
fjölskyldum mínar innilegustu sam-
úðarkveðjur.
Katrín Guðrún Pálsdóttir.
Minningar 35
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 28. JÚNÍ 2009
Skúli Skúlason
✝ Skúli Skúlasonfæddist á Akra-
nesi 15. september
1954. Hann andaðist
á lyflækningadeild
Sjúkrahúss Akraness
laugardaginn 13. júní
sl.
Útför Skúla fór fram frá Akra-
neskirkju 19. júní sl.
✝
Þökkum alúð og hlý orð við fráfall eiginmanns,
föður, tengdaföður, afa og langafa,
FRANCH MICHELSEN
úrsmíðameistara.
Sérstakar þakkir færum við Skátahreyfingunni á
Íslandi og starfsfólki Eirar, Hlíðarhúsum.
Guðný Jónsdóttir,
Ásthildur Michelsen, Lúðvíg Helgason,
Guðrún R. Michelsen, Ulf Löndahl,
Lilja D. Michelsen, Sigurður Þorsteinsson,
Frank Ú. Michelsen, Inga S. Magnúsdóttir,
Hlynur J. Michelsen, Valentina H. Michelsen,
Anna B. Michelsen, Marcel Furer,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Hjartans þakkir til allra sem sýndu okkur ómetan-
lega vináttu og hlýhug við andlát og útför ástkærs
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður og afa,
SIGURÐAR HAFSTEINS BENJAMÍNSSONAR,
Rjúpnasölum 10,
Kópavogi.
Erla Jóna Sigurðardóttir,
Árni Þór Sigurðsson, Freygerður Anna Ólafsdóttir,
Guðmundur Sigurðsson, Pálína Margrét Hafsteinsdóttir,
Eva Rún Árnadóttir,
Sigþór Óli Árnason,
Arnar Freyr Árnason,
drengur Guðmundsson.
✝
Innilegar þakkir færum við þeim sem sýndu okkur
samúð og hlýhug vegna andláts ástkærs eigin-
manns míns, föður, tengdaföður, bróður og afa,
SVEINS G. SCHEVING
vélstjóra.
Sérstakar þakkir viljum við færa starfsfólki á hjarta-
deild Landspítalans við Hringbraut, deild 14 G fyrir
einstaka umönnun og virðingu.
Kristín Einarsdóttir,
Ómar Þór Scheving, Eva Hlín Thorarensen,
Birgir Scheving, Paz Alvarez Beneyto,
Daníel Scheving, Inga Jasonardóttir,
Reynir Scheving, Kristín Helgadóttir,
Aðalheiður Steina Scheving
og barnabörn.
✝
Hugheilar kveðjur og þakkir til ykkar allra sem
sýnduð okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
elskulegs eiginmanns, föður, tengdaföður og afa,
ÞÓRIS DAVÍÐSSONAR,
Hvassaleiti 58,
áður Akurgerði 18,
Reykjavík,
sem lést mánudaginn 18. maí.
Sérstakar þakkir til starfsfólks Fríðuhúss og Austurbæjar, Skógarbæ.
Elísa Jóna Jónsdóttir,
Elísabet Bjarklind Þórisdóttir,
Þórdís Þórisdóttir,
Linda Sjöfn Þórisdóttir, Páll Daníel Sigurðsson,
Páll Hinrik Þórisson, Stefanía Bjarnarson
og barnabörn.
✝
Ég vil þakka alla auðsýnda samúð, hlýhug
og vináttu vegna andláts sonar míns,
ÁRNA ÓSKARSSONAR,
frá Meiðavöllum,
Kelduhverfi,
sem andaðist þriðjudaginn 2. júní.
Einnig vil ég af öllu hjarta þakka starfsfólki
lyflækningadeildar Sjúkrahúss Akureyrar fyrir góða
umönnun og umhyggju í garð sonar míns þann tíma sem hann dvaldi
hjá þeim.
Guðrún Árnadóttir, Meiðavöllum.
Elsku afi, takk fyrir
að geta alltaf verið með
mér.
Takk fyrir að vera
alltaf svona góður við
mig. Þú varst alltaf svo
örlátur, gafst mér fullt af gjöfum þeg-
ar þú komst frá útlandinu. Ég þori
ekki einu sinni að segja mömmu frá
öllum nammipeningunum sem þú
gafst mér. En þetta var nú það
minnsta.
Við tvö og amma höfum átt góðar
stundir saman sem eru mér svo dýr-
mætar og ég mun alltaf eiga í minn-
ingunni. Þú vast alltaf tilbúinn að
skutla mér og sækja mig.
Þegar þú áttir heima í Helluland-
inu varstu alltaf að bóna bílinn og
stússa í garðinum, gera þetta fyrir
ömmu og hitt fyrir mig. Það er sko
ekki hægt að eiga betri afa.
Þú ert besti afi í heiminum.
Kossar og knús.
Þórhalla.
Í fyrrasumar þegar Björn móður-
bróðir minn hélt upp á áttræðisaf-
mælið sitt með glæsibrag í Hvera-
gerði hvarflaði ekki að neinum sem
þar voru að þetta yrði síðasta afmælið
hans. Hann bar aldurinn einstaklega
vel og munaði ekkert um að dansa við
allar konurnar í afmælinu. Björn
naut lífsins og aldurinn hafði engin
truflandi áhrif á það.
Hann og Jóna konan hans stund-
uðu ýmiskonar leikfimi og voru dug-
leg að fara í göngutúra. Þau voru
dugleg að ferðast um landið og utan-
landsferðum þeirra fjölgaði í takt við
árin. Þau létu sig ekki vanta á listahá-
tíðir, menningarnætur eða aðra við-
burði sem án efa hélt þeim svona ung-
um í anda. Það má með sanni segja að
Björn hafi lifað góðu og innihaldsríku
lífi. Mamma hafði stundum á orði að
Björn hefði orðið ofvirkur á efri ár-
um.
Móðir Björns og amma mín, hún
Þórhalla, varð ekkja 47 ára gömul.
Björn var þá á sextánda aldursári og
hefur það án efa mótað hann, allt í
einu var hann orðinn karlmaðurinn á
heimilinu. Amma lést tveim dögum
fyrir 96 ára afmælið sitt og var ávallt
miðpunktur fjölskyldunnar. Sam-
gangur var því töluverður milli systk-
inanna Björns, Þuríðar og Ingibjarg-
ar, sérstaklega þegar ég var yngri.
Veislur á Hringbrautinni hjá ömmu,
ferðalög innanlands og erlendis og
oftar en ekki var amma með í för.
Jólahald var með föstu sniði, að-
fangadagskvöldi lauk alltaf með
súkkulaði og kökum hjá Birni og
Jónu í Hellulandinu. Ég var orðin
fullorðin og komin með fjölskyldu
þegar ég hætti að mæta í Hellulandið
á aðfangadagskvöld, en innst inni
saknaði ég þess að hitta ekki frænd-
fólk mitt á þessari hátíðarstundu.
Björn hugsaði vel um sitt fólk. Okkur
systkinunum útvegaði hann sumar-
vinnu á pósthúsinu og pabba vinnu
þegar hann hætti sínu ævistarfi en
var ekki alveg tilbúinn að setjast í
helgan stein.
Þegar mamma hætti að vinna fyrir
10 árum greindist hún með Parkin-
sonsveiki. Björn ákvað að það myndi
Björn Björnsson
✝ Björn Björnssonfæddist í Reykja-
vík 7. ágúst 1928.
Hann lést á líkn-
ardeild Landspítala í
Kópavogi 16. júní sl.
og fór útför hans
fram frá Bústaða-
kirkju 24. júní.
gera henni gott að
stunda sundleikfimi í
Árbæjarlauginni með
þeim hjónum. Hann
kom og sótti hana á
morgnana í nokkra
mánuði eða þangað til
pabbi ákvað að ganga í
heitapottsklúbbinn í
lauginni. Þetta var
upphafið að enn nán-
ara sambandi milli
systkinanna og maka
þeirra. Þarna í Árbæj-
arlauginni myndaðist
líka kjarni af góðum
vinum sem hafa stutt hver annan og
stytt hver öðrum stundir á ýmsan
hátt bæði hér heima og erlendis. Ég
veit að Björns er sárt saknað í þess-
um hóp.
Elsku Jóna, missir þinn er mikill
og söknuðurinn sár. Að missa lífs-
förunaut sinn til sextíu ára skilur eft-
ir sig stórt skarð, sérstaklega þegar
lífsförunautarnir eru svona samstiga.
Ég veit að þú átt yndisleg börn og
góða fjölskyldu, það kom svo vel í ljós
þegar Björn veiktist af krabbamein-
inu fyrir tæpum tveim mánuðum.
Hann var umvafinn sínum nánustu
allan tímann þar sem við vissum frá
upphafi að baráttan var vonlaus. Ég
og fjölskylda mín, mamma og pabbi
sendum þér Jóna mín, Höllu, Bjössa,
Sigga, Jóni Inga og fjölskyldum
þeirra okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Blessuð sé minning Björns frænda.
Birna.
Björn Björnsson, fyrrverandi póst-
meistari, lést á líknardeild Landspít-
alans í Kópavogi 16. júní sl. Vinur
okkar, Sonur Sólarinnar, hefur kvatt.
Engum hefði dottið í hug þegar við
vorum í Guðrúnarskála um páskana
að hann yrði næstur af okkur til að
hverfa af vettvangi. Lífskraftur hans
og hreysti var svo mikil, hann var ný-
kominn erlendis frá og strax farinn
að undirbúa næstu ferð sem hann
ætlaði ásamt Jónu sinni að sigla á
Dóná, en af því varð ekki. Hann varð
að leggja einn af stað í þessa ferð sem
hafði stuttan undirbúning en var
mjög erfið. Björn og Jóna voru mjög
samhent og samrýnd, höfðu sömu
áhugamál og fylgdu þeim vel eftir.
Við vorum svo lánsöm að eiga hlut í
sumum þeirra og nutum þeirrar sam-
veru. Ófáar voru ferðir okkar erlend-
is en flestar í Guðrúnarskála sem oft
voru ótrúlega skemmtilegar og eft-
irminnilegar hjá okkur öllum. Það
hefur verið aðdáunarvert að fylgjast
með börnunum þeirra umvefja for-
eldra sína ást og umhyggju á þessum
erfiða tíma. Með sárum trega send-
um við Jónu og fjölskyldu okkar inni-
legustu samúðarkveðjur. Nú er skarð
fyrir skildi.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi, og gæfa var það öllum, er
fengu að kynnast þér.
(Ingibjörg Sig.).
Blessuð sé minning Björns Björns-
sonar.
Guðrún og Ögmundur.
 Fleiri minningargreinar um Björn
Björnsson bíða birtingar og munu
birtast í blaðinu næstu daga.