Morgunblaðið - 09.09.2009, Síða 18

18 Umræðan MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 9. SEPTEMBER 2009
✝ Katrín Rósa Jóns-dóttir fæddist í
Sultum, Kelduhverfi,
þann 17. júní 1918.
Hún lést á Hrafnistu í
Hafnarfirði 28. ágúst
2009.
Foreldrar hennar
voru hjónin Jón Hall-
grímsson f. 27.9.1868,
d. 11.5.1947, bóndi í
Sultum í Kelduhverfi
og kona hans Guðrún
Sigurjónsdóttir f.
20.8. 1882 d. 16.9.
1971. Systkini Katr-
ínar: Friðrika f. 3.6. 1907, d. 31.3.
1980, Kristín f. 26.10. 1908 d. 8.4.
1992, Sigurjón f. 7.5. 1911, d. 8.6.
1990, Þórhallur f. 18.7. 1923, d.
17.5. 2006.
Katrín giftist Valdimar Krist-
inssyni 22. apríl 1937, f. 23.2. 1901 á
Flatey á Skjálfanda d. 1.1. 1985.
Foreldrar Valdimars voru Kristinn
Sigurpálsson f. 30.6. 1878, d. 6.10.
1961 og fyrri kona hans Herdís
Friðfinnsdóttir f. 17.5. 1876, d. 26.6.
1962. Börn Katrínar og Valdimars
eru: 1) Jón Kristinn f. 22.1. 1938,
eigink. Margrét Örnólfsdóttir f.
8.12. 1942. Börn þeirra a) Valdimar
f. 14.9. 1963, eigink. Ásdís Ásgeirs-
dóttir f. 22.7. 1962 og eiga þau 3
dætur. b) Örnólfur f. 6.6. 1967, eig-
ink. Sigrún Hildur Kristjánsdóttir f.
10.7. 1969 og eiga þau 2 börn. c)
Katrín f. 25.4.1971,
eiginm. Jóhann Frið-
geir Haraldsson f.
7.12. 1965 og eiga þau
3 börn. 2) Gunnar f.
17.7. 1942, eigink.
Guðrún Oddgeirs-
dóttir f. 28.6. 1944.
Börn þeirra Oddgeir
f. 5.9. 1972 og Valdi-
mar f. 8.8. 1977. 3)
Dóróthea f. 6.6. 1947
eiginm. Kristján Ár-
mann Antonsson f.
2.9. 1946. Dóttir
þeirra Matthildur f.
8.3. 1969. Eiginm. Hermann Bragi
Reynisson f. 29.12. 1965 og eiga þau
3 börn.
Katrín bjó lengstan hluta ævi
sinnar á Túngötu 13, Húsavík,
ásamt eiginmanni sínum. Hún sinnti
húsmóðurstörfum á gestrisnu heim-
ili þeirra hjóna, félagsstörfum svo
sem í Kvenfélaginu þar sem hún sat
í stjórn, Slysavarnarfélagi kvenna
og Samtökum þingeyskra kvenna.
Þegar börnin voru uppkomin gerð-
ist hún matselja í Leikskóla Húsa-
víkur og vann þar í mörg ár. Katrín
og Valdimar fluttu í Kópavog 1981
og eftir lát Valdimars flutti Katrín á
Kópavogsbraut 1b en bjó síðustu
mánuði á Hrafnistu í Hafnarfirði.
Útför Katrínar fer fram frá Foss-
vogskirkju í dag, 9. september, og
hefst athöfnin kl. 13.
Góð kona er fallin frá. Einstaklega
heilsteypt og hlý kona sem tók öllum
vel og var mikil fjölskyldumann-
eskja. Meðan heilsa hennar leyfði
var hún dugleg að kalla saman hóp-
inn sinn og vinir og kunningjar nutu
einnig ríkulega af gestrisni hennar.
Ég hitti hana fyrst fyrir rúmum 18
árum þegar hún var nýflutt í fallega
íbúð sína að Kópavogsbraut. Þá bauð
hún börnum sínum og mökum ásamt
barnabörnum til sín. Sonarsonur
hennar og verðandi eiginmaður
minn tók mig þá með sér til hennar í
fyrsta skipti. Hún tók þétt í hönd
mína, brosti hlýlega og bauð mig vel-
komna. Ég átti oft eftir að njóta
góðra veitinga og gestrisni hennar
síðar enda var hún mikil húsmóðir.
Hún var einnig mikil hannyrðakona,
heklaði til að mynda fallega dúka og
milliverk í sængurver meðan hún
hafði krafta til og afkomendur henn-
ar nutu meðal annarra góðs af.
Katrín fylgdist vel með öllu sínu
fólki, hún passaði upp á afmælisdaga
allra í fjölskyldunni og naut þess að
hitta fólkið sitt samankomið. Henni
var umhugað um velferð allra og
þakklát fyrir það sem fyrir hana var
gert.
Allra síðustu ár voru Katrínu erfið
sökum veikinda. Henni leið þó vel á
nýja heimilinu sínu að Hrafnistu í
Hafnarfirði og óskandi hefði verið að
dvöl hennar þar hefði orðið lengri.
Hún geislaði af ánægju þegar við
heimsóttum hana á afmælisdegi
hennar í sumar og síðasta heimsókn
Katrínar til okkar í vor verður okkur
einnig minnisstæð, þar sem hún naut
sín vel.
„Það er hvergi fallegra en í Þing-
eyjarsýslunni,“ heyrði ég Katrínu oft
segja og í okkar síðustu heimsókn til
hennar var Þingeyjarsýslan henni
hugleikin. Hún var stolt af sveitinni
sinni, það fann ég þegar við fyrir
mörgum árum áttum þar leið um
með henni og hún lýsti staðháttum
og sýndi okkur heimahagana með
stolti.
Katrín á að baki langa og ham-
ingjuríka ævi, minningin um góða
konu lifir.
Sofðu nú blundinum væra,
blessuð sé sálin þín hrein.
Minningin, milda og tæra,
merluð, í minningar stein.
(Bryndís Halldóra Jónsdóttir.)
Sigrún Hildur.
Mætur Íslendingur sagði eitt sinn
að kannski væri það höfuðeinkenni á
farsælu fólki að það stuðlaði að ham-
ingju annarra. Þetta átti sannarlega
við um Katrínu, tengdamóður mína.
Hún var brosmild og hlýleg í fram-
komu, afar hjálpsöm og uppskar vin-
semd samferðafólks síns. Hún fædd-
ist í Kelduhverfi í N-Þingeyjarsýslu,
þeirri sveit er henni þótti fegurst
allra sveita, þar sem í bláma minn-
inganna var alltaf sól í sinni og gleði í
hjarta.
Katrín ólst upp hjá ástríkum for-
eldrum og var næstyngst fimm
systkina. Hún átti frændfólk á mörg-
um bæjum, sem hafði samneyti eftir
föngum hvað heima hjá öðru, en oft á
hinum fallega samkomustað Ás-
byrgi, einni af náttúruperlum Ís-
lands. Skólaganga Katrínar varð
ekki löng frekar en margra annarra
á þeim tíma enda oftast reiknað með
að stúlkur giftu sig og væru heima-
vinnandi sem og varð hennar hlut-
skipti. Gæfusöm var hún er hún
kynntist á Húsavík verðandi eigin-
manni sínum og giftist honum aðeins
18 ára.
Þau Valdimar og Katrín byggðu
strax eigið hús á Húsavík, sem var
heimili þeirra í marga áratugi og þar
fæðast börnin þrjú. Hún helgaði sig
heimilinu og ekkert vafðist fyrir
henni af því sem prýðir fyrirmynd-
arhúsmóður. Katrín og Valdimar
undu ágætlega hag sínum á Húsavík
og farnaðist vel. Þau glöddust yfir
stöðugum framförum sem urðu í litla
bænum við Skjálfandaflóa, svo sem
auknum íbúafjölda, stækkun hafnar-
innar, hitaveitunni og skrúðgarðin-
um við Búðará. Þau voru félagslynd,
hún sat í stjórn kvenfélagsins þar í
bæ en starfaði einnig í Slysavarna-
félagi kvenna og Samtökum þing-
eyskra kvenna. Hún vann af alúð þau
verkefni sem henni voru falin. Þá
hafði hún mikla ánægju af að spila
bridds með vinkonum sínum.
Valdimar naut sín í ýmsum fé-
lögum, t.d. skógræktarfélaginu,
ferðafélaginu og leikfélaginu. Katrín
og Valdimar voru gestrisin og þess
nutu ættingjar og vinir í ríkum mæli.
Föðurbróðir Valdimars, Sigurpáll,
var heimilisfastur hjá þeim í nokkra
áratugi og sýndi Katrín honum aðdá-
unarverða umhyggju. Þegar um fór
að hægjast og börnin farin að heim-
an vann Katrín í mörg ár sem mat-
selja í leikskóla Húsavíkur og naut
þess að fylgjast með litlu krílunum
þar en hún saknaði mikið að hafa
ekki börn og barnabörn nálægt sér.
Valdimar og Katrín fluttu í Kópa-
vog árið 1981 og voru fljót að aðlag-
ast nýju umhverfi. Eftir að Valdimar
féll frá í janúar 1985 flutti Katrín á
Kópavogsbraut 1b og þrátt fyrir
bága heilsu síðustu ár var hún afar
ánægð þar á meðal góðra nágranna
og vina.
Ég átti samleið með tengdamóður
minni í nærri fimm áratugi og eins
og aðrir naut ég umhyggju hennar
og elskusemi, af henni var hægt að
læra hvernig rækta á garðinn sinn í
mörgum skilningi. Ég er Katrínu
þakklát fyrir samverustundirnar og
fyrir að gefa okkur öllum svo góðar
minningar um sig.
Margrét Örnólfsdóttir.
Amma okkar er látin í hárri elli.
Hún lést á Hrafnistu í Hafnarfirði
28. ágúst sl. eftir að hafa dvalið þar í
rúma sjö mánuði við gott atlæti og
frábæra umönnun á hjúkrunardeild
síðasta mánuðinn.
Ein af fyrstu minningunum er að
sitja á útidyratröppunum á Túngötu
13 á Húsavík fyrir neðan eldhús-
gluggann og borða kleinur sem
amma Katrín var nýbúin að steikja.
Amma og afi, meðan hann lifði, áttu
stóran þátt í uppeldi okkar bræðra,
alveg frá fyrstu tíð. Árviss var dvöl
okkar hjá þeim á Húsavík. Þessar
sumardvalir eru okkur báðum ákaf-
lega hugljúfar. Var það frelsið í
„sveitinni“ og ekki síður umhyggjan
og atlætið, sem við nutum. Íslensk
menning eins og hún sennilega best
var í heiðri höfð. Þau höfðu mjög
gaman af að spila og kenndu okkur
bræðrum m.a. lönguvitleysu auk
þess sem vinsælt var að fara í leikinn
frúin í Hamborg og var þá oft glatt á
hjalla enda amma hláturmild og
spaugsöm. Reyndar hafa foreldrar
okkar haft á orði að málfar okkar
hafi borið ákveðinn keim af frúnni í
Hamborg fyrstu dagana eftir heim-
komu úr sumardvölinni. Svör eins og
„svo ku vera“, „það er og“ og „víst er
svo“ voru ríkulega notuð.
Amma var mikið jólabarn og þeg-
ar jólin nálguðust hljóp mikið kapp í
þá gömlu; það þurfti að þrífa, baka
og skreyta tímanlega og aðstoðuðum
við hana við það eftir að þau fluttu
suður, svo að jólahátíðin gæti gengið
í garð. Amma var snögg að hlutunum
og ekki lengi að framkvæma það sem
gera þurfti. Oft var mikill asi á henni
eins og gjarnan þegar hún hringdi
heim og vildi fá að tala við pabba eða
mömmu og spurði hvort þau væru
heima og í miðju orði þegar svarið
var nei heyrðist sónninn í símanum,
sú gamla búin að leggja á, enda
óþarfi að vera með eitthvert óþarfa
blaður.
Amma var létt í skapi og jákvæð
og sá alltaf spaugilegar hliðar á mál-
unum. Hún hafði gaman af að spila
bridge og í gamni kölluðum við spila-
hóp ömmu koníaksklúbbinn. Í minn-
ingunni var amma alltaf prjónandi,
heklandi og strekkjandi dúka.
Nú verða ekki fleiri heimsóknir til
ömmu. Minningin ein verður að
duga. Níutíu og eitt ár er löng ævi og
það er ekki sanngjarnt gagnvart for-
sjóninni að fara fram á meira. Við
þökkum því fyrir að hafa fengið að
vera ömmu Kötu samferða og notið
umhyggju hennar og ástúðar. Bless-
uð sé minning hennar.
Oddgeir og Valdimar.
Elsku langamma.
Þú varst alltaf svo góð og ljúf og
því mun ég aldrei gleyma. Þú hafðir
svo góða nærveru og það var alltaf
svo mikil ró í kringum þig, mér leið
vel nálægt þér. Þegar ég hitti þig þá
varst þú alltaf svo fín. Eftir að þú
fórst að finna fyrir veikindum varst
þú aldrei söm en þú beist alltaf á
jaxlinn og reyndir að vera sterk og
það hjálpaði þér mjög mikið. Mér
þótti gaman að heyra sögurnar þínar
í einu jólaboðinu þar sem við sátum
tvær og spjölluðum saman. Þegar þú
komst í heimsókn til okkar í vor,
daginn eftir ferminguna mína, þá
sagðir þú við mig hvað ég væri fín og
þú sagðir líka að drottinn yrði með
mér. Ég mun aldrei gleyma þessum
orðum og mun minnast þessa dags
oft í framtíðinni. Ég var svo glöð að
þú skyldir komast til okkar í heim-
sókn.
Ég trúi samt ekki að þú sért farin
frá okkur og að ég eigi aldrei eftir að
sjá þig aftur en ég veit að minning
þín mun lifa í hjarta mínu það sem
eftir er lífs míns.
Aldís Lilja, langömmubarn.
Katrín Jónsdóttir
 Fleiri minningargreinar um Katr-
ínu Jónsdóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
AGNES Bragadótt-
ir fór mikinn í Morg-
unblaðinu um síðustu
helgi og lét ekki
sannleiksástina þvæl-
ast fyrir sér í um-
vöndunum sínum. Í
grein sinni undir fyr-
irsögninni „Bíræfnir
Bakkabræður“ sýnir
hún ýmsa takta
óvandaðrar blaðamennsku og fer
bæði með fleipur og beitir fyrir
sig munnsöfnuði sem jafnvel
bloggheimar eru að myndast við
að úthýsa um þessar mundir.
Þessi grein er ein margra frá
þessum blaðamanni sem vænt-
anlega verða ekki taldar Morg-
unblaðinu til framdráttar þegar
litið verður um öxl síðar meir.
Óhjákvæmilegt er að spyrna við
fótum og koma á framfæri efnis-
atriðum sem afhjúpa þá bíræfni og
virðingarleysi gagnvart sannleik-
anum sem blaðamaðurinn leyfir
sér.
Orðrétt segir meðal annars um
okkur bræður: „Bíræfni þeirra
felst í endalausum tilraunum til
þess að koma eignum, sem þeir
ekki eiga, undan og því að reyna
að ná yfirráðum í félögum án þess
að borga það sem þeim ber að
borga.“ Til að styðja þessa fullyrð-
ingu, sem í raun er áburður um
hreinan þjófnað, er því annars
vegar haldið fram að við séum að
reyna að slá persónulegri eign
okkar á hlut Exista í Bakkavör
fyrir lítið eða ekkert endurgjald.
Hins vegar að við neitum að fara
að úrskurði fyrirtækjaskrár um að
færa til baka hlutafjáraukningu í
Exista. Hvort tveggja er rangt.
Varðandi sölu á hlut Exista í
Bakkavör til félags í eigu okkar
bræðra þá var hún eingöngu gerð
til þess að koma í veg fyrir að
Bakkavör sogaðist inn í hrun ís-
lenska fjármálakerfisins í október
síðastliðnum og vegna þeirrar
óvissu sem fall Kaupþings skapaði
fyrir framtíð Exista. Í lánasamn-
ingum Bakkavarar eru staðlaðir
skilmálar sem veita lánveitendum,
sem samanstanda af stórum hópi
alþjóðlegra banka, rétt á að gjald-
fella lánasamninga verði breyting
á eignarhaldi félagsins, það er,
svokölluð „change of control“
ákvæði. Hefði Exista fallið með
bönkunum hefðu lánveitendur að
öllum líkindum gjaldfellt lána-
samninga Bakkavarar til stórkost-
legs tjóns fyrir bæði hluthafa og
skuldabréfaeigendur. Þess vegna
keypti félag í eigu okkar bræðra
allan hlut Exista á því gengi sem
hlutabréf í Bakkavör gengu kaup-
um og sölu á á þeim tíma, eða 9,79
krónur á hlut. Nú er gengi hluta-
bréfa Bakkavarar 1,75 krónur á
hlut.
Fullyrðing Agnesar um að Ex-
ista neiti að fara að úrskurði fyr-
irtækjaskrár um að afturkalla
hlutafjáraukningu frá í desember
er einnig röng. Fullt tillit hefur
verið tekið til úrskurðarins eins og
sjá má í tilkynningu sem Exista
sendi Kauphöll Íslands þann 30.
júní síðastliðinn og er aðgengileg
á vefsetri félagsins. Þar stendur
meðal annars: „Miðað við skrán-
ingu hlutafjár hjá fyrirtækjaskrá
ríkisskattstjóra, að teknu tilliti til
fyrrnefnds úrskurðar, er BBR
ehf., félag í eigu Ágústs og Lýðs
Guðmundssona, stærsti hluthafi
Exista með 52% eignarhlut. Aðrir
hluthafar eiga um 5% eignarhlut
eða minna í félaginu.“ Stjórn Ex-
ista hefur því tekið tillit til
ákvörðunar fyrirtækjaskrár. Í
þessu sambandi má benda á að við
hrun íslenska fjármálakerfisins
þrýstu erlendir kröfuhafar mjög á
eigendur Exista að sýna í verki
tiltrú sína á félaginu með því að
leggja Exista til fjármagn í þeim
tilgangi að tryggja lausafjárstöðu
félagsins. Með ákvörðun okkar
bræðra um að leggja Exista til
nýtt hlutafé og tryggja þannig
lausafjárstöðu félagins myndaðist
yfirtökuskylda lögum samkvæmt.
Okkur var þannig gert að bjóða
öðrum hluthöfum að kaupa hluti
þeirra á sama verði og við bræður
keyptum okkar hluti. Þess má
geta að á þessum tíma var rætt
við aðra stærstu hluthafa félagsins
en enginn þeirra var reiðubúinn
að leggja félaginu til fé. Verðið
sem við bræður greiddum fyrir
hlutinn í Exista endurspeglaði það
gríðarlega högg sem Exista varð
fyrir við fall Kaupþings.
Verðið var samþykkt af Fjár-
málaeftirlitinu sem byggði ákvörð-
un sína á mati óháðra sérfræð-
inga. Það var okkur bræðrum ekki
léttbært að leggja tilboðsverðið
fyrir hluthafa félagsins, enda
hvöttum við engan til að taka því
og létum hluthafa algjörlega um
að mynda sér sjálfstæða afstöðu
til þess.
Aðhald fjölmiðla og varðstaða
þeirra um málefnalega umræðu
hefur væntanlega aldrei verið
mikilvægari í íslensku samfélagi
en einmitt um þessar mundir.
Í þeim efnum leikur Morg-
unblaðið stórt hlutverk. Vonandi
er að blaðamennsku á borð við þá
sem Agnes Bragadóttir bauð upp
á í þessari grein sinni verði haldið
í lágmarki á síðum blaðsins.
Eftir Ágúst
Guðmundsson og
Lýð Guðmundsson
Ágúst Guðmundsson
» Óhjákvæmilegt er að
spyrna við fótum og
koma á framfæri efnis-
atriðum sem afhjúpa þá
bíræfni og virðing-
arleysi gagnvart sann-
leikanum sem blaða-
maðurinn leyfir sér.
Höfundar eru Bakkavararbræður
Bíræfin
blaðamennska
Lýður Guðmundsson
MORGUNBLAÐIÐ birtir alla útgáfudaga aðsendar umræðugreinar
frá lesendum. Blaðið áskilur sér rétt til að hafna greinum, stytta texta í
samráði við höfunda og ákveða hvort grein birtist í umræðunni, í bréfum
til blaðsins eða á vefnum mbl.is. Blaðið birtir ekki greinar, sem eru skrif-
aðar fyrst og fremst til að kynna starfsemi einstakra stofnana.
Innsendikerfið
Þeir sem þurfa að senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega beðnir
að nota innsendikerfi blaðsins. Formið er undir liðnum „Senda inn efni“
ofarlega á forsíðu mbl.is. Einnig er hægt að slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein.
Móttaka aðsendra greina