Morgunblaðið - 08.10.2009, Blaðsíða 28

28 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 8. OKTÓBER 2009
✝ Markúsína Andr-ea Jóhann-
esdóttir fæddist á
Hvammi í Dýrafirði,
6. júní 1921. Hún
andaðist á hjúkr-
unarheimilinu Skjóli
1. október síðastlið-
inn. Foreldrar Mark-
úsínu voru Jóhannes
Jón Guðmundur
Andrésson, f. 25. júní
1894, d. 2. des. 1979,
og Jóna Ágústa Sig-
urðardóttir, f. 1. jan-
úar 1897, d. 9. jan-
úar 1981. Systkini Markúsínu eru
Sigríður Magnúsína Jóhann-
esdóttir, f. 31. ágúst 1918, d. 22.
mars 1996; Kristján Vigfús Jó-
hannesson, f. 6. okt. 1922, d. 28.
ágúst 2007; Árelía Jóhannesdóttir,
f. 20. nóv. 1923; Gunnar Jóhann-
esson, f. 6. mars 1927, d. 10. júní
2003; Ingibjörg Elísabet Jóhann-
esdóttir, f. 14. júlí 1939, d. 30. júní
2000.
Markúsína giftist hinn 7. nóv.
1941 Jóhannesi H. Guðjónssyni
bakarameistara, f. 28. júlí 1912, d.
16. júní 1987. Foreldrar hans voru
Guðjón R. Jósepsson, f. 6. júlí
1869, d. 11. júlí 1935, og Þórdís
Jónsdóttir, f. 4. sept. 1874, d. 15.
okt. 1963. Börn Markúsínu og Jó-
hannesar eru Guðmundur M. Jó-
hannesson, f. 9. maí 1942, d. 5.
1974, hjúkrunarfræðingur. 3)
Andrea Baldursdóttir, f. 7. jan.
1977, félagsráðgjafi; börn hennar
eru Baldur, f. 25. júní 1999 og
Hugrún Helga, f. 31. ágúst 2001,
faðir þeirra er Stefán H. Stef-
ánsson viðskiptafræðingur. Sam-
býlismaður Andreu er Ragnar F.
Ragnars flugmaður. 4) Ellert
Baldursson, f. 2. des. 1982, versl-
unarstjóri; sambýliskona Unnur
Helga Gunnarsdóttir, f. 24. júní
1983, líffræðingur.
Markúsína fluttist árið 1930 til
Flateyrar. Sextán ára gömul fór
hún suður til Reykjavíkur í vist og
dvaldi þar í þrjú ár. Í Reykjavík
kynnist hún mannsefni sínu, Jó-
hannesi. Þau fluttust til heima-
bæjar Jóhannesar, Patreksfjarðar,
og bjuggu þar í eitt ár. Þaðan
fluttu þau til Súgandafjarðar og
bjuggu þar um skeið. Á Flateyri
bjuggu þau í átta ár þar sem Jó-
hannes starfrækti bakarí og
Markúsína sinnti heimili þeirra og
börnum. Jóhannes rak bakarí
Kaupfélagsins á Akureyri um
tveggja ára skeið uns þau fluttust
búferlum til Reykjavíkur árið
1953 og bjuggu þar æ síðan.
Alla tíð lagði Markúsína metnað
sinn og alúð í að búa sínum nán-
ustu gott og hlýlegt heimili. Hún
var annáluð hannyrðakona og þær
voru eftirsóttar lopapeysurnar
sem hún prjónaði um árabil fyrir
Rammagerðina og Hildu. Þá starf-
aði Markúsína um nokkurt skeið
hjá Kexverksmiðjunni Esju.
Útför Markúsínu verður gerð
frá Háteigskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
Meira: mbl.is/minningar
júní 2006 og Helga
Bryndís Gunn-
arsdóttir, f. 2. des.
1949. Guðmundur
var kvæntur Svölu
Karlsdóttur, f. 29.
júlí 1942. Börn
þeirra eru: 1) Jó-
hanna Andrea, f. 27.
apríl 1965, lífeinda-
fræðingur, maki
Hjalti Jónsson, f. 24.
júní 1964, rekstr-
arhagfræðingur;
börn þeirra eru: Jón
Andri, f. 25. janúar
1989; Svala Rakel, f. 14. nóv. 1992;
Hjalti Dagur, f. 20. maí 2001. 2)
Ásta Guðríður, f. 20. nóv. 1972,
aðstoðarstúlka á rannsóknastofu;
dætur hennar eru: Steinunn Sif, f.
26. júlí 1989 (faðir Jón Ingi Dardi)
og Vera Mist, f. 5. des. 2002 (faðir
Magnús V. Magnússon). 3) Guð-
mundur Karl, f. 19. sept. 1976,
viðskiptafræðingur; maki María
Guðjónsdóttir, f. 8. mars 1976, við-
skiptafræðingur; börn þeirra eru:
Íris María, f. 8. des. 2002 og Guð-
jón Aron, f. 3. apríl 2004. Eig-
inmaður Helgu er Baldur Ellerts-
son, f. 15. okt. 1948. Börn þeirra
eru: 1) Jóhannes Baldursson, f. 21.
nóv. 1971, hagfræðingur; maki
Guðrún Sigurðardóttir, f. 11. maí
1970, hjúkrunarfræðingur. 2) Ásta
Björk Baldursdóttir, f. 20. október
Elsku mamma mín.
Það er mikil sorg í hjarta mínu
þessa dagana og minningar um þig
flæða um huga minn. Ég vil þakka
fyrir alla þína umhyggju og hlýju,
brosið þitt blíða mun fylgja mér alla
tíð.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífs þíns nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði nú sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Guð geymi þig og varðveiti.
Megi ljós Guðs umvefja þig að ei-
lífu.
Þín dóttir,
Helga.
Nú hefur þú, mín kæra tengda-
móðir, kvatt eftir baráttu sem var
þér og okkur öllum afar þungbær
síðustu vikur og daga.
Kynni okkar hófust fyrir 43 árum
þegar ég varð hugfanginn af ungum
hjúkrunarnema sem kom til Akur-
eyrar. Ekki leist Markúsínu vel á
þetta umsátur um dótturina og var-
aði hana í bréfi við kuldanum og
karlmönnunum á Akureyri. Þegar
ég elti Helgu suður var það að und-
inu. Ég man þegar við Helga fórum í
utanlandsferð og þú komst norður
og tókst við heimili og börnum,
þetta var fyrir tíma rafrænna við-
skipta. Ég áætlaði rekstrarkostnað
og skildi eftir peninga, þegar við
komum heim hafðir þú varla notað
helminginn en börnin höfðu lifað í
vellystingum. Ég man að loknu ætt-
armóti á Núpi að stoppað var við
æskuheimilið Bessa og þið systurn-
ar trítluðuð með blik í auga eins og
ungmeyjar niður í flæðamálið, en við
hin horfðum á tóftir torfbæjarins og
undruðumst hvernig Jóna og Jó-
hannes komust þar fyrir með barna-
hópinn.
Ég man þau þungu skref þegar
við Helga sögðum þér andlát einka-
sonarins Guðmundar, þá slökknaði í
augum ljós sem aldrei kviknaði aft-
ur.
Á Aflagranda leið þér vel þau ár
sem þú varst þar, þótt síðast árið
hafi verið erfitt en þú naust aðstoðar
þinna góðu vina og nágranna, Krist-
ínar og Arnbjörns.
Þakka þér umhyggjuna fyrir
börnunum mínum og barnabörnum.
Þinn tengdasonur,
Baldur.
Fallin er frá elskuleg tengdamóð-
ir mín, Markúsína Andrea Jóhann-
esdóttir, á 89 aldursári. Hún lifði líf-
inu með reisn og kvaddi með reisn.
Söknuður allra þeirra sem urðu
þeirrar gæfu aðnjótandi að kynnast
Sínu, eins og hún var oftast kölluð,
verður mikill.
Þótt ég sé látinn, harmið mig ekki
með tárum, hugsið ekki um dauðann
með harmi eða ótta.
Ég er svo nærri, að hvert eitt tár ykk-
ar snertir mig og kvelur, þótt látinn
mig haldið.
En þegar þið hlæið og syngið með
glöðum hug, lyftist sál mín upp í mót
til ljóssins.
Verið glöð og þakklát fyrir allt sem líf-
ið gefur og ég, þótt látinn sé, tek þátt
í gleði ykkar yfir lífinu.
(Kahlil Gibran.)
Guð geymi þig í framtíðinni.
Þín tengdadóttir,
Svala Karlsdóttir.
Elsku amma mín. Núna ertu farin
frá okkur og mikil sorg ríkir í hjarta
mínu. En ógrynni yndislegra minn-
inga um þig og samveru okkar verða
mér huggun um ókomna tíð. Ég
man aldrei eftir þér nema brosandi
og hlæjandi og allt vildir þú fyrir
okkur krakkanna gera. Ég man eftir
því hversu mikil gleði það var þegar
við keyrðum suður til að heimsækja
þig, vitandi að þegar við kæmum
biði okkar heiti karrífiskrétturinn
þinn og hlýtt og mjúkt rúm. Að vera
hjá þér var toppurinn á tilverunni og
langar mig að þakka þér fyrir að
spila við mig öll þessi ár, ég skemmti
mér konunglega amma mín. Hlýjan
og ástin sem þú sýndir mér var svo
mikil að ég man eftir að gráta af
söknuði alla leiðina heim til Akur-
eyrar, að fara frá þér var ömurlegt!
Ég mun aldrei hætta að hugsa til
þín amma og ég vildi óska þess að
mín börn gætu fengið að upplifa
hversu frábær þú varst.
Vertu sæl elsku amma mín og
megi ljós Guðs umlykja þig því þú
átt ekkert minna skilið.
Sjáumst síðar.
Þinn,
Ellert.
Elsku amma.
Þakklæti er það fyrsta sem kemur
í huga minn þegar ég sest niður og
skrifa nokkur minningarorð um þig.
Ég held að óhætt sé að segja að þér
hafi tekist að fullkomna ömmuhlut-
verkið og við sem fengum að njóta
þín eigum þér mikið að þakka. Alltaf
tókstu á móti manni með opnum
örmum og bros á vör. Aldrei fór
maður frá þér öðruvísi en að vera
búinn að borða yfir sig af allskyns
kræsingum. Ég ætla þó að leyfa mér
að nefna Dísudrauminn og pönnu-
kökurnar sérstaklega en eins og þú
veist var það í uppáhaldi hjá mér.
Stundirnar sem ég átti með þér í
Bólstaðarhlíðinni eru einnig mjög
minnisstæðar. Að fá að gista hjá
ömmu var toppurinn. Það þýddi að
maður sat við spil langt fram eftir
kvöldi og vaknaði svo við kakólykt-
ina sem teygði sig fram úr eldhús-
inu. Þú varst gædd mörgum hæfi-
leikum Amma mín.
Þú eldaðir, prjónaðir, spilaðir,
söngst og klóraðir bakið betur en
allir aðrir. Það var hlýtt í kringum
þig. Þú gerðir allt svo vel. Lopa-
peysurnar frá þér nutu athygli víða
og fengu verðskuldað hrós. Þú varst
góðmennskan uppmáluð. Eitt það
síðasta sem þú sagðir við mig núna
um daginn þegar ég hélt í hendina á
þér og þú fannst hvað mér var kalt á
höndunum: „Á ég ekki að prjóna
fyrir þig vettlinga, Gummi minn?“
Þessi orð lýsa þér vel og ég mun
geyma þau hjá mér. Ég nota bara
gamla vettlinga frá þér næst þegar
mér verður kalt á höndunum.
Amma mín, þinn tími er víst liðinn
hérna megin. Ég veit að þú hefur
beðið eftir því að fá að hitta ákveðna
aðila hinum megin. Nú ertu komin í
þeirra faðm. Ég veit að þar mun þér
líða vel og ég veit líka hversu heppn-
ir þeir eru að fá að njóta nærveru
þinnar. Það mildar sorg mína að
hugsa til þess að pabbi fái aftur að
hitta þig. Ég mun sætta mig við að
ylja mér á ótal góðum minningum.
Takk fyrir allt elsku amma mín,
skilaðu kveðju og njóttu þín á nýjum
slóðum.
Þinn,
Guðmundur Karl.
Elsku hjartans amma mín. Þegar
ég reyni að sætta mig við brottför
þína úr þessum heimi, burt frá ætt-
ingjum þínum sem elskuðu þig svo
heitt, er mér efst í huga innilegt
þakklæti fyrir að hafa fengið að eiga
þig sem ömmu. Þú varst ein af aðal-
persónunum í lífi mínu allt frá því að
ég leit dagsins ljós.
Ég var þitt fyrsta barnabarn,
augasteinninn þinn, eins og þú
gjarnan kallaðir mig. Faðmur þinn
var minn staður og þar dvaldi ég
gjarnan og nærðist á ást þinni og
hlýju. Ég naut þess að hlusta á
söngva og sögur sem komu eftir
pöntun ef ég kallaði eftir athygli.
Tengslin á milli okkar voru sterk.
Þau voru svo sterk að erfitt var fyrir
okkur að sjá hvor af annarri þegar
langt var á milli okkar.
Við áttum margar ógleymanlegar
stundir í náttúrunni. Þar naut ég
þess að láta fræða mig um skýin,
fuglana, trén og blómin. Seinna var
jafnvel rætt um alvarlegri hluti sem
einnig tengdust lífi og tilveru. Ég
fékk iðulega svör við fjölbreyttum
spurningum mínum. Tímunum sam-
an gátum við setið og spilað á spil.
Þú hafðir gaman af spilamennsku,
og naut barnið góðs af því. Oft sát-
um við í faðmlögum yfir ljúfsárri
bíómynd og táruðumst, já eða hlóg-
um innilega.
Börnin mín urðu líka þínir auga-
steinar. Þú hafðir endalaust pláss í
hjarta þínu og takmarkalausa ást að
gefa. Elskaðir börnin af öllu hjarta.
Það sem gleður mig mest er að þau
skuli hafa fengið að kynnast því
besta. Nefnilega þér. Þú fékkst það
hlutverk að líta eftir þeim eftir
skóla, þegar þau gengu í Ísaksskóla.
Þau fengu nákvæmlega sama atlæt-
ið og ég hafði fengið, gott að borða,
faðminn, söngvana, sögurnar og
spilastundirnar. Fyrir það er ég
ólýsanlega þakklát.
Þú varst í mínum augum og fjöl-
skyldu minnar sem klettur. Traust
og áreiðanleg en líka elskuleg og
ávallt reiðubúin að rétta hjálpar-
hönd. Það var óskhyggja hjá mér að
við myndum alltaf eiga þig að. Litla
höndin sem eitt sinn leiddi ömmu
sína stækkaði og hvarf ekki lengur í
lófa hennar. En hún leitaði samt
áfram þangað alla tíð. Undir það síð-
asta leitaði hönd þín eftir minni. Ég
kveð þig nú með trega um sinn,
elskuleg.
Þín elskandi sonardóttir,
Jóhanna Andrea
Guðmundsdóttir.
Elsku amma lang.
Ég trúi varla að þú sért farin frá
mér og á ég mjög erfitt með að
sætta mig við það. En ég veit líka að
þú ert komin á góðan stað núna og
líður örugglega vel að vera komin til
Jóhannesar og afa Guðmundar, son-
ar þíns.
Þú varst alltaf svo hlý og góð
amma mín, mér leið svo vel hjá þér
og vildi ég sjaldnast fara frá þér.
Það sem ég minnist oftast og á aldr-
ei eftir að gleyma eru öll skiptin sem
ég gisti hjá þér. Kvöldin voru róleg
og ljúf, venjulega sátum við saman
við eldhúsborðið og spiluðum eða
horfðum á góða mynd. Það var mér
einnig minnisstætt þegar þú bjóst
um mig í rúminu þínu og pakkaðir
mér allri inn í sængina svo að mér
yrði ekki kalt. Þetta sama geri ég
alltaf við Veru Mist litlu systur mína
og segi við hana: núna ætla ég að
pakka þér inn í sængina eins og
amma lang gerðir alltaf við mig. Áð-
ur en við fórum að sofa minntistu
alltaf á myndina af mér sem var fyr-
Markúsína Andrea
Jóhannesdóttir
Elsku amma lang.
Með blíðum barnarómi
mitt bænakvak svo hljómi:
Þitt gott barn gef ég veri
og góðan ávöxt beri.
(Páll Jónsson.)
Takk fyrir að vera alltaf
svona góð við okkur. Við vit-
um að nú ertu komin til Guðs
og þar muntu hvíla þig og
hitta Guðmund afa.
Íris María og
Guðjón Aron.
HINSTA KVEÐJA
irlagi Jóhannesar tengdaföður míns
að þau hjónin buðu mér að flytja á
heimili mitt í Skipasundi þar til við
Helga giftum okkur og hófum bú-
skap á Einimel. Þarna kynntist ég
heimilishaldi þínu og því að vera
einn af „þínu“ fólki. Þú varst engu
lík, drottning heimilisins og einnig
þjónustustúlka sem sífellt varst að
bera fram kaffi eða mat, enga vildir
þú aðstoðina, oft fannst mér eins og
tengdapabbi væri sendiherra heim-
ilisins en í höllinni réðir þú án þess
að hækka róminn. Matargerðin var
ekki flókin en allt sem þú eldaðir var
bara „best,“ hryggurinn, lambalær-
ið, steikti fiskurinn, kaffið, allt.
Börnin elskuðu ömmu sína og amma
elskaði öll börn sem áttu vísan stað á
hennar styrka armi.
Margar myndir birtast þegar ég
hugsa um þessa rúmlega 40 ára
samveru okkar. Auðvitað man ég
enn þegar þú bjóst í Stóragerði og
Kristján bróðir kom að vestan með
úldin svið sem þú eldaðir fyrir ykkur
systkinin, við hin flúðum úr hverf-
✝
Hjartans þakkir til allra þeirra sem sýndu okkur
hlýhug og samúð við andlát og útför elskulegrar
móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu,
JÓNU M. SIGURGÍSLADÓTTUR,
Melteig 8,
Keflavík.
Innilegar þakkir til starfsfólks D-deildar Sjúkrahúss
Keflavíkur og starfsfólks Garðvangs fyrir góða
umönnun.
Stefanía Jónsdóttir, Pétur Sigurðsson,
Guðbjörg Jónsdóttir, Árni Þór Árnason,
Jóhann Gunnar Jónsson, Ásta Elín Grétarsdóttir,
ömmubörn og langömmubörn.
✝
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og lang-
amma,
ELÍNBORG ÞURÍÐUR MAGNÚSDÓTTIR,
Gullsmára 7,
Kópavogi,
lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
þriðjudaginn 29. september.
Útförin fer fram frá Kópavogskirkju föstudaginn
9. október kl. 13.00.
Jóhannes Pétursson, Þuríður Ingólfsdóttir,
Sólborg Anna Pétursdóttir, Þórður Friðriksson,
Magnús Rúnar Pétursson,
ömmubörn og langömmubörn.