Morgunblaðið - 09.10.2009, Síða 38

38 Minningar
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 9. OKTÓBER 2009
✝ Elínborg ÞuríðurMagnúsdóttir
fæddist á Hellissandi
20. apríl 1930. Hún
lést á Líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi 29. sept-
ember sl. Foreldrar
hennar voru hjónin
Magnús Jónsson for-
maður, f. 17.9. 1889,
d. 15.9. 1962 og Sól-
borg Sæmundsdóttir
húsmóðir, f. 23.9.
1890, d. 20.5. 1969.
Systkini Elínborgar
eru Sæmundur Halldór, f. 13.8.
1916, d. 4.3. 2009, Jón, f. 13.8.
1916, d. 22.6. 1936, Guðmundur
Hilmar, f. 23.12. 1919, d. 24.6.
1924, Katrín, f. 4.1. 1923, og
Guðmundur, f. 22.10. 1926.
Hinn 10. júní 1950 giftist El-
ínborg Pétri Jóhannessyni húsa-
smíðameistara, f. 4.6. 1923, d.
2.10. 2005. Foreldrar hans voru
Jóhannes Teitsson, f. 2.6. 1893,
d. 1.11. 1976 og Guðrún Magn-
úsdóttir, f. 15.9. 1884, d. 2.7.
1963. Börn Elínborgar og Péturs
eru: A) Jóhannes, f. 1.4. 1948,
maki Þuríður Ingólfsdóttir, f.
23.12. 1950. Börn þeirra eru; a)
Pétur, f. 22.9. 1975, sambýlis-
kona Thelma Birna Róberts-
dóttir, f. 6.9. 1978, b) Ingólfur, f.
Guðmundsdóttur, f. 5.12. 1955,
er Loftur Karl, f. 12.12. 1990.
Barnabarnabörnin eru 10.
Elínborg fæddist í Gimli á
Hellissandi. Faðir hennar var á
þeim tíma að reisa fjölskyldunni
hús sem þau svo flutti í þegar
hún var nokkurra mánaða göm-
ul. Húsinu var gefið nafnið Ás-
garður og átti það alla tíð stóran
stað í hjarta Elínborgar. Leiðin
lá svo til Reykjavíkur þegar hún
er 16 ára gömul, eins og svo
margra annarra því þar voru at-
vinnutækifærin og margt spenn-
andi að gerast. Hún fékk fljótt
vinnu á Matstofu Náttúrulækn-
ingafélagsins. Pétur, sem á þess-
um tíma vann við ýmsar verkleg-
ar framkvæmdir í borginni,
lagði stundum leið sína í Mat-
stofuna, og ekki dró úr þeim eft-
ir að unga stúlkan frá Hellis-
sandi fór að bera fram
veitingarnar. Þarna hófust kynni
þeirra og fljótlega hófu þau bú-
skap, fyrst í leiguhúsnæði hér og
þar í bænum. Tvisvar sinnum
stóðu þau í húsbyggingu, fyrst í
Vogahverfinu í Reykjavík sem
þá var í uppbyggingu. Síðan
kemur að því árið 1960, að þau
kaupa lóð nr. 105 við Kárs-
nesbrautina í Kópavogi og
byggja þar sitt framtíðarheimili.
Elínborg var heimavinnandi hús-
móðir, eins og títt var með kon-
ur af hennar kynslóð og sinnti
því hlutverki af mikilli gestrisni
og myndugleika.
Útför Elínborgar fer fram frá
Kópavogskirkju í dag, 9. október
og hefst athöfnin kl. 13.
15.10. 1976, maki
Katrín Vala Arjona,
f. 28.6. 1976, c) El-
ínborg, f. 22.2.
1979, sambýlis-
maður Eyþór Skúli
Jóhannesson, f. 3.6.
1975, og d) Örn, f.
9.8. 1983, sambýlis-
kona María Védís
Ólafsdóttir, f. 20.2.
1987. B) Sólborg
Anna, f. 23.8. 1950,
maki Þórður Frið-
riksson, f. 22.12.
1937. Börn þeirra
eru a) Laufey Hlín, f. 6.7. 1982,
sambýlismaður Jake Madders, f.
6.3. 1974, og b) Íris Rún, f. 18.1.
1984, sambýlismaður Arnar
Freyr Sigmundsson, f. 25.3.
1985, fyrir átti Sólborg Pétur
Perpetuini Pétursson, f. 12.8.
1971, maki Jóhanna Haukdal
Styrmisdóttir, f. 15.9. 1977. C)
Magnús Rúnar, f. 6.8. 1955, var
kvæntur Steinunni Helgadóttur,
f. 22.1. 1957, þau skildu. Börn
þeirra eru; a) Aðalsteinn Helgi,
f. 28.11. 1974, sambýliskona
Stine Jörgensen, f. 7.7. 1980, b)
Hákon Ingi, f. 28.7. 1978, sam-
býliskona Sidsel Maria Westh
Hansen, f. 23.12. 1978, og c)
Guðrún Birna, f. 28.6. 1985. Son-
ur Magnúsar og Carlottu Rósu
Tengdarmóðir mín Elínborg
Magnúsdóttir lést hinn 29. sept-
ember eftir tveggja ára hetjulega
baráttu við illvígan sjúkdóm.
Elínborg og maður hennar Pét-
ur Jóhannesson tóku mér með
mikilli hlýju þegar leiðir okkar Sól-
borgar dóttur þeirra lágu saman.
Ómetanleg var sú aðstoð sem þau
veittu okkur þegar við vorum að
koma okkur upp húsinu í Brekku-
byggðinni. Dætrum okkar var hún
slík að engin hefði getað óskað sér
betri ömmu, svo mikil var ástúðin
og umhyggjan sem hún sýndi
þeim.
Elínborg var einstök húsmóðir
og gestrisin með afbrigðum. Heim-
ili þeirra hjóna á Kársnesbraut 105
einstaklega hlýlegt og fallegt.
Aldrei kom ég þangað án þess að
boðið væri upp á allt það besta
sem til var. Pönnukökurnar henn-
ar, þvílíkt hnossgæti! Aldrei brást
að ef við Sólborg skruppum út fyr-
ir landsteinana að það beið okkar
diskur með rjómapönnukökum
þegar við komum heim.
Margar skemmtilegar stundir
áttum við með þeim hjónum í veiði-
kofanum við Urriðaá og sumarhús-
inu í Öndverðarnesi sem við Sól-
borg eignuðumst síðar. Elínborg
mín þú varst frábær persónuleiki
og þér fylgdi alltaf hressandi and-
blær og vissulega sópaði að þér.
Nú ert þú farin til fundar við eig-
inmann þinn, heiðursmanninn Pét-
ur Jóhannesson, sem lést fyrir
sléttum fjórum árum. Ykkar er
sárt saknað. Hvíldu í eilífum friði.
Þinn tengdasonur,
Þórður Friðriksson.
Í dag kveð ég um óræðan tíma,
Elínborgu, tengdamóður mína með
hlýju og eftirsjá. Hún lést eftir
tæplega tveggja ára baráttu við ill-
vígan sjúkdóm sem dró úr henni
mátt og takmarkaði lífsgæðin
verulega. Pétur lést fyrir nákvæm-
lega fjórum árum, eftir langa bar-
áttu við svipaðan sjúkdóm. Hann
naut í ríkum mæli umhyggju, óeig-
ingirni og umburðarlyndis Elín-
borgar í gegnum löng veikindi sín.
Elínborg hefði ekki kosið að
hennar væri minnst í formi sjúkra-
sagna, enda var það ekki tilgang-
urinn, heldur, að skrifa örfá minn-
ingabrot sem koma upp í hugann,
með virðingu og þökk fyrir sam-
fylgdina.
Elínborg og Pétur voruð í blóma
lífsins þegar ég kynntist þeim.
Bæði tvö heillandi, glæsilegar og
skemmtilegar manneskjur. Þá
nýbúin að koma sér upp fallegu
heimili á Kársnesbrautinni og farin
að njóta lífsins gæða. Upp í hug-
ann koma ferðalög sem þau fóru.
Sigling með Balticu, heimssýning
til Montreal, ferðalög um Banda-
ríkin og sólarlandaferðir. Farang-
urinn sem tekin var upp úr töskum
eftir þessar ferðir líður seint úr
minni, stærsti hlutinn fallegar
gjafir til vina og vandamanna.
Enginn gleymdist.
Ferðalögin innanlands sem við
fórum í saman, laxveiðiferðir og
heimsóknir til okkar meðan við
bjuggum fyrir vestan. Eftirvænt-
ing barnanna að fá að vera með
þeim. Jólaboðin. Hún, fagurkerinn,
kunni að gera allt svo hátíðlegt, en
um leið skemmtilegt. Glampandi
kristall, nýfægt skínandi silfur,
dúkar og servéttur. Jólaskrautinu
komið fyrir akkúrat þar sem það
naut sín best. Fullkomin jóla-
stemning.
Vinir og vandamenn voru æv-
inlega velkomnir á Kársnesbraut-
ina, og tekið opnum örmum. Mikið
var þar skrafað og skeggrætt yfir
kaffibolla og veitingum. Mörgum
reyndist hún vel og ógleymanlegt
verður hversu mikla stoð og styrk
hún veitti þar sem hennar var
þörf. Ættrækni Elínborgar var
mikil og ófáar sögurnar sem rifj-
aðar voru upp frá uppvextinum á
Sandi, allt, og allir sem tengdust
Sandi vöktu áhuga hennar, og allt-
af spurði hún frétta af bernsku-
heimilinu, Ásgarði, ef menn lögðu
leið sína vestur.
Fyrir nokkrum vikum hlustaði
ég á þær systur Elínborgu og Kötu
velta því fyrir sér af hverju hug-
urinn leitaði svona löngu liðins
tíma sem var bara lítið brot af
langri ævi. Þær komust að sömu
niðurstöðu: „Við vorum svo frjáls-
ar og áhyggjulausar, og svo var
náttúrulega dekrað svo mikið við
mann“. Guð geymi þig elsku El-
ínborg mín.
Þuríður.
Elsku amma mín.
Ég kveð þig í dag með söknuð í
hjarta. Það hafa eflaust verið mikl-
ir fagnaðarfundir þegar þú hittir
afa og alla hina sem þér þótti vænt
um og fóru á undan þér.
Þegar ég hugsa til baka koma
upp ótal góðar minningar, margar
tengdar við Kársnesbrautina, en
þangað var ævinlega svo gaman að
koma. Þú tókst alltaf svo höfð-
inglega á móti öllum sem til þín
komu.
Áður en maður vissi af varstu
búin að draga fram girnilegar
heimalagaðar kræsingar, og ekki
varstu lengi að dekka borð fyrir
gestina. Þú vildir hafa allt svo
„elegant“.
Sjálf varstu alltaf svo falleg, fín
og vel tilhöfð og vildir að við vær-
um það líka, þú varst ekki lengi að
þurrka af fingrunum okkar eftir
veisluhöldin, því ekki vildir þú hafa
puttaför í stofunni þinni. Þú varst
mikill fagurkeri, endalaust var
hægt að skoða alla fallegu hlutina
sem þið afi áttuð. Gjafirnar frá þér
voru alltaf alveg spes, oft eitthvað
sem enginn annar átti. Þú varst
ung í anda og alltaf gott að tala við
þig, það var hægt að tala við þig
um allt milli himins og jarðar.
Ég er þakklát fyrir allt það sem
þú gafst mér í þessu lífi, elsku
amma mín.
Hvíl í friði.
Þín,
Elínborg.
Elsku Borga amma.
Ég kveð þig með söknuð í
hjarta.
Við þessi tímamót rifjast upp
margar minningar sem þér tengj-
ast sem allar eiga þær sameig-
inlegt að vera hlýjar og fullar af
lífi. Heim til ykkar afa var alltaf
gaman að koma og man ég sterkt
eftir þeirri tilfinningu sem vaknaði
innra með mér þegar sú tilkynning
barst mér til eyrna að heimsókn á
Kársnesbrautina væri ákveðin.
Þú tókst alltaf vel á móti okkur
krökkunum og það leyndi sér aldr-
ei að hugur þinn væri hjá yngri
kynslóðinni. Því fékk ég að kynn-
ast enn frekar þegar ég heimsótti
þig með börnin mín. Ávallt var ein-
læg ósk þín að þeim liði vel. Af-
skaplega þótti mér vænt um flík-
urnar sem þú prjónaðir á dóttir
mína nýfæddu og að þú skulir hafa
kynnst henni þó samverustundir
ykkar hafi ekki verið margar.
Þú laumaðir einnig að okkur
þeirri hugsun að betra væri að
hafa snyrtilegt í kringum sig en
ekki.
Sterk er sú minning er ég hljóp
um húsið ykkar á Kársnesbraut-
inni að elta systkini mín og frænd-
fólk með þá hugsun fremsta að
passa að velta engum hlutum um
koll og forðast að setja mylsnu á
gólfið.
Ég vil þakka þér fyrir öll sam-
tölin sem við áttum okkar á milli
um uppeldisstöðvar þínar á Hellis-
sandi. Það er ómetanlegt að hafa
fengið að hlusta á frásagnir þínar
af stöðum og fólki sem ég síðan
kynnist í seinni tíð.
Maður skilur það alltaf betur og
betur að tengsl milli fólks eru
ómetanleg og eitt af því mikilvæg-
asta í þessu lífi og ég veit hversu
vel þú gerðir þér grein fyrir því.
Ég vil þakka þér fyrir allar sam-
verustundirnar sem við áttum
saman og mun ég geyma þær með
mér um aldur og æfi. Á þann hátt
munt þú alltaf vera lifandi fyrir
mér.
Ingólfur.
Kæra amma.
Það eru skrítnar tilfinningar
sem fylgja því að skrifa til þín
lokaorð. Ég syrgi það að nú hafa
leiðir skilið að sinni en um leið
léttir yfir því að barátta þín við
erfiðan sjúkdóm er á enda.
Börnum finnast jólin stærstu
stundir tilverunnar og elsta minn-
ing mín er einmitt frá jólum í
Ólafsvík 1981. Þú og afi eruð með
okkur fjölskyldunni á aðfangadags-
kvöld og ekkert í heiminum gat
verið hátíðlegra. Jólapakkavíman
stendur sem hæst þegar afi bregð-
ur sér fram á gang samtímis því
sem allir í stofunni verða sposkir á
svip.
Ég skynja að nú er eitthvað
mikið í vændum. Eftir stundarkorn
birtist afi svo aftur og ýtir inn eftir
gólfinu merkilegustu gjöf kvölds-
ins. Til Péturs frá ömmu og afa,
himinblá skólataska af flottustu
gerð beint úr höfuðborginni frá að-
al fólkinu. Gleðin var ómælanleg.
Fyrir mér voruð þið afi mið-
punktur alls þegar kom að
veislum. Þannig minnist ég ferm-
ingarveislunnar minnar. Kirkjuat-
höfnin er afstaðin og veislan að
hefjast. Gestirnir tínast inn einn af
öðrum og spennan er í hámarki.
Ég unglingurinn, æði um húsið,
milli þess sem ég gægjast út um
eldhúsgluggann skimandi eftir
ykkur, óþreyjan í algleymi. Og
loksins eru þið mætt, prúðbúin og
„elegant,“ glæsilegasta fólkið,
fannst mér.
Það var þó ekki síður frásagn-
arhæfileikinn ykkar sem setti ykk-
ur í öndvegi hjá mér og það hvað
þið áttuð auðvelt að halda uppi líf-
legum samræðum við hvern og
einn.
Þannig eru æskuminningar mín-
ar um þig fullar af ánægjulegum
viðburðum. Þegar ég fór að full-
orðnast kynntist ég öðrum eigin-
leika í þínu fari sem ég met mest
við þig. Hann birtist mér í veik-
indum afa, og ekki síst þínum veik-
indum. Í þeim erfiðleikum kom í
ljós sá kjarni sem í þér bjó, styrk-
ur þinn í erfiðleikum var aðdáun-
arverður.
Aldrei heyrði ég þig kvarta eða
berja lóminn. Þú hélst virðingu
þinni og reisn allt til dauðadags.
Þú lagðir áherslu á að við börnin
tileinkuðum okkur snyrtimennsku
og góða mannasiði, þar varst þú
góð fyrirmynd.
Ég vona sannarlega að mér tak-
ist á endanum að tileinka mér
þessa þætti. Þú getur treyst því að
ég mun með öllum ráðum halda
samkomulagið sem við gerðum
með okkur. Samkomulagið sem þú
minntir mig á með síðustu jólagjöf
til mín. Við ræðum það þegar við
hittumst næst.
Pétur Jóhannesson.
Elínborg, elskuleg móðursystir
mín, er látin, ég vil minnast henn-
ar fyrir hlýhug, umhyggju og góða
skapið.
Hugurinn leitar til baka þegar
ég var að alast upp vestur á Sandi.
Borga eins og hún var alltaf kölluð
var yngst barna heiðurshjónanna
Sólborgar og Magnúsar frá Ás-
garði á Hellissandi. Inn á heimili
þeirra afa míns og ömmu kom ég
ungabarn og þar var Borga fyrir
og tók mér opnum örmum og gerð-
ist fyrsta barnfóstra mín.
Oft sagði hún mér frá því hvað
hún var montin að keyra með mig í
„langflottasta“ barnavagninum á
Sandi.
Ung að árum hleypti hún heim-
draganum og fór til Reykjavíkur
til að vinna þar og m.a. starfaði
hún í matsölu Náttúrulækninga-
félagsins og þar lágu leiðir hennar
og Péturs Jóhannessonar saman
og þá var tengingunum kastað og
ekki aftur snúið og þau urðu par
og gengu í hjónaband.
Þau hófu búskap í Reykjavík, en
fluttu síðar í Kópavog þar sem þau
byggðu sér hús við Kársnesbraut-
ina.
Það var gott að koma í heimsókn
til þeirra hjóna hér áður fyrr í
Njörvasundið og seinna á Kárs-
nesbrautina, þar mætti manni
ávallt mikli góðvild og gestrisni.
Seinni árin var Borga mikil
hjálparhella Katrínar systur sinnar
og aðstoðaði hún hana á allan hátt
og er nú skarð fyrir skildi við frá-
fall hennar.
Borga missti hann Pétur sinn
fyrir réttum fjórum árum í október
2005, eftir erfið veikindi hans og
annaðist hún hann að mikilli alúð í
hans veikindstríði.
Elínborg hafði létta lund, góða
nærveru og hlýlegt viðmót. Hún
kunni vel að segja sögur, en gat
stundum verið stríðin á góðlátleg-
an hátt og góða skapið var aldrei
langt undan.
Síðustu mánuðir voru Borgu erf-
iðir vegna veikinda hennar, en að
lokum varð hún að lúta í lægra
haldi eftir hetjulega baráttu.
Að leiðarlokum vil ég þakka
Borgu frænku fyrir góðar sam-
verustundir og alla velvild og vin-
áttu mér og minni fjölskyldu til
handa, þín verður sárt saknað.
Jóhannesi, Sólborgu og Magnúsi
og fjölskyldum þeirra votta ég
samúð.
Jón M. Björgvinsson.
Elínborg Þuríður
Magnúsdóttir
AÐ SKRIFA MINNINGARGREIN
Sami skilafrestur er á greinum vegna útfara í kyrrþey.
Minningargreinar sem berast blaðinu innan tilskilins frests verða birtar
í blaðinu. Leitast verður við að birta þær á útfarardegi eða sem næst þeim
degi.Hvemargar greinar birtast í blaðinu á útfarardegi viðkomandi, ræðst
af stærð blaðsins hverju sinni.
Minningargreinar, sem berast eftir tilskilinn frest eða útfarardag,
verða eingöngu birtar á vefnum á www.mbl.is/minningar. Tilvísun á
vefslóðina verður í greinum eða æviágripi sem birtast í blaðinu.
Netgreinarnar eru öllum opnar.
Þeim, sem vilja fá birta minningargreinar í Morgunblaðinu,
er bent á að skilafrestur til birtingar í blaðinu er á hádegi
tveimur virkum dögum fyrir útfarardag, þ.e.:
Birtingardagur Skilatími
Mánudagsblað Hádegi föstudag
Þriðjudagsblað Hádegi föstudag
Miðvikudagsblað Hádegi mánudag
Fimmtudagsblað Hádegi þriðjudag
Föstudagsblað Hádegi miðvikudag
Laugardagsblað Hádegi fimmtudag