Skólablaðið - 01.12.1960, Side 8

- 72 -
íl AMLAÁRSDAGUR var runninn
upp yfir ferðamannaborgina
frægu, Palma de Mallorca,
sem er um það bil þrefalt
mannfleiri en Reykjavík.
Árið 1959 var að telja út.
Kuldanæðingur var á um morguninn og
himinn hálfskýjaður. En nokkru fyrir
hádegi létti til og lygndi og gerði hið
fegursta veður. Nýútsprunjpxar rosir
breiddu út kronur sínar moti geislum
hlýrrar hádegissólar, og hunangsflugur
suðuðu í garðinum framan við hús það,
er sá, er þetta ritar, átti heima 'í um
sinn.
Dagurinn var mikill annadagur, öll
útivinna í fullu fjöri, og sölubúðir voru
opnar jafnlengi og aðra daga, enda mikil
ös í þeim og miklu meiri innkaup gerð
en venjulega daga.
Um kveldið var veður yndislegt,
stillt og hlýtt. Um eða fyrir náttmál tok
borgin að breyta um svip, göturnar smá-
fylltust af fólki, og einni stundu fyrir
lágnætti voru allir skemmtistaðir orðnir
þettskipaðir, þótt margir séu og marg-
breytilegir. í öllum meira háttar kaffi-
sölum og danssölum var stiginn dans, -
að mestu leyti eftir fagurri, spænskri
danshljémlist, en ekki eftir þeim hása
glym, sem runninn kvað vera frá kyn-
bræðrum Lumumbu Kongohöfðingja og
jass nefnist. - Sá ófagri seiður heyrist
að vísu stundum 'í veitingasölum spænskta
gistihúsa, en helzt þeirra, er leita vilja
viðskipta við Ameríkumenn, Englendinga
og Norðurlandabúa. - Ekki voru hinir
smærri veitingastaðir síður þéttsetnir.
Þar gat að líta fólk á öllum aldri, allt
frá börnum til gamalmenna. Höfðu sum-
ir fengið sér matarbita, aðrir kaffibolla
eða vínglas. Yfir þessum veitingum
ræddu þeir fjörtega saman og vir-tust
njóta lífsins í fullum mæli, þótt dýrar
krásir eða íburð væri óvíða að sjá.
Úti fyrir var mannþröng mikil, og
marglitir flugeldar rákuðu dökkt himin-
hvolfið öðru hverju, sprungu síðan og
eyddust í margbreyttri litadýrð. En eitt
var það, sem öðru fremur hlaut að
vekja athygli ókunns ferðalangs, ekki
sízt íslendings : Það var hinn glaðværi,
hlýlegi, þokkafulli, en þó hlédrægi svipur,
sem var yfir allri framkomu manngrú-
ans. Fas og látbragð þessa mikla
mannfjölda bar í fáum orðum sagt vitni
um arfgenga, þrautræktaða menningu og
meðfædda háttvísi. Ölvun sást lítt eða
ekki, því síður áflog eða hrindingar,
öskur eða óhljóð. Bölv og fúkyrði virt-
ist óþekkt fyrirbæri með almenningi.
Fátt sást lögregluþjóna, enda virtist
þeirra lítil þörf.
Með þessum hætti leið kveldið, unz
klukkan nálgaðist 12. Þá var skotið úr
fallbyssum strandvirkja, eimpxpur skipa
þeyttar og sæg flugelda skotið, svo að
litadýrð þeirra lýsti hinn dimma Suður -
landahimin.
Inni í veitingastöðunum hraðaði af-
greiðslufólkið sér að bera champana y
uvas, þ. e. kampavíns og vínber, fyrir
gestina, - aðeins eitt glas og tólf vín-
ber fyrir hvern. NÚ byrjuðu klukkur
borgarinnar að slá. Við hvert högg létu
menn eitt vínber og lítinn sopa víns
hverfa inn fyrir varirnar, - eitt ber og
einn sopa við hvert högg. Þegar klukk-
an hafði slegið, voru berin tólf horfin
og glasið tæmt. Og orðin: Feliz nuevo
ano : gleðilegt nýár - fóru sem glaðvær
kliður meðal mannfjöldans.
Reykjavík, 1. desember 1960.
Magnús Finnbogason.
Viðbót við embættismannatal
Þau tíðindi hafa gerzt síðan embætt-
ismannatalið var skrifað, að Agla Marta
Marteinsdóttir 6. -Y og ólafur Gíslason
4. -X hafa verið skipuð auglýsingastjórar
Listafélagsins.