Skólablaðið - 01.12.1960, Blaðsíða 10

- 74 -
unnt. Mer finnst þeim vera þaS vorkunn-
arlaust að vera í ofurlítið meira félags-
sambandi við okkur en þær eru nú. Og
um fram allt ættu þær að losa sig við
þennan touch-me-not-svip, sem fer þeim
svo frámunalega illa. . . . . n
í næsta blaðí svarar Trausti og er
ekki myrkur í máli :
“'Það eru til þeir menn, sem alltaf
eru á öndverðum meiði við sannleikann.
Einn þessara manna er Sverrir Kristj-
ánsson. Hann hefur fitjað upp á því að
haía endaskipti á einu af lögmálum nátt-
úrunnar. Hann vill gera konuna að karl-
manni. Mig furðar stórkostlega á þv'í, að
nokkrum manni skuli hafa dottið slíkt í
híi.g, hvað þá heldur látið það uppskátt.. .
í>ví engum heílvita manni blandast hugur
um, að konan sé ekki karlmaður að eðl-
isfari og að gjörbreyta eðli hennar gæti
orðið torvelt og æði ábyrgðarmikið verk."
Sverrir svarar í sama blaði ;
"T.E. hefur mál sitt á að skyra frá
því, að nú sé sá maður uppi, sem Sverr-
ir heitir og að þessi maöur ætli sér
ekki minni hlut en þarin, að hafa enda-
skipti á lögmáli náttúrunnar. Hann ætli
að gera konuna að karlmanni ( sic! ). Ég
eíast ekki um að T. segi það satí, að
sig "furði stórkostlega" á sl'íkum býsn-
um. En sem betur fer hef ég aldrei haft
slíkt stórræði í huga, né heldur sagt
nokkrum frá því. Þetta er ekki annað en
hugarburður T. sjálfs. Hann byggir því
grein sína á vitlausum forsendum og því
er ekki að kynja, þótt "miðbikið sé máta-
laust og endirinn afskaplegur. ". . . "
í desember 1928 gerðust þau merku
tíðindi í sögu blaðsins, að skólafélagið
tók við rekstri þess. Fer blaðið nú að
breytast nokkuð, greinar verða lengri og
viðameiri. Fjörugar greinar birtast um
félagslífið, ein og ein smásaga er samin
og nokkuð ort af kvæðum.
Sigurbjörn Einarsson kveður svo 1931:
"Mér finnst það vera heldur lítið hnoss
í himnaríki að klæðast rykkilíni,
fái ég þar aldrei ástarkoss
og aldrei dropa af hreinu brennivíni."
Klausa frá 1934: "Jón Ófeigsapn
yfirkennari er fluttur á Baldursgötu. Hér
eftir hljota því allar kviksögur um "JÓn
á Klappar stígnum" niður að falla. "
Eftir 1930 fer mjög að bera á pólitík
í blaðinu og 1933 er svo komið, að slíkar
greinar eru næstum einraðar i blaðinu.
Fjalla þessar greinar um margt, svo
sem stjórnmál almennt, ástandið eystra
og vestra, viðhorf menntamanna til stjórn-
mála og gengur þetta svo langt, að farið
er að deila um verð á kjöti og mjólk í
blaðinu. Smásögur eru og margar í
próletarískum stíl. Höfundar greina
þessara eru yfirleitt öfgamenn til hægri
og vinstri, lítið ber á öðrum. Nokkuð
ber einnig á því á þessum árum, að
greinar birtast um mál, sem ofarlega eru
á baugi utan skólans, svo sem leik- og
ritdómar. Andleg starfsemi glæðist tals-
vert og skólaskaldum fjölgar.
Árið 1936 yrkir G. E>. G. :
"Fyrir löngju sól er setzt
í sævardjup.
Nottin breiðir yfir allt
sinn undrahjúp.
Alveg síðan dagur datt
í djúpan sjó,
er yfir öllu einhver friður
einhver ró.
Úti brosa stjörnur og allt
er undur hljótt.
Nu skaltu sofna og sofa lengi
sætt og rótt.
Hann sem ávalt vakir og allt
og alla sér
mun í nótt með ró og friði
rugga þér.
Legðu aftur litlu augun
ljúfan mín.
Ég skal biðja góðan guð
að gæta þín. "
Sama ár ber svo við, að eitt helzta
skólaskáldið, Áskell Löve, haslar sér
völl á hinum pólitíska ritvelli. Er hon-
um þegar svarað :
""Flestar hugsanir mannsins eru
bundnar maganum, " segir Áskell blessun-
in í síðasta skólablaði, og styðst þar
sennilega við andlega reynslu sjálfs sín.
Okkur hinum, sem ekki erum gæddir hinni
ljóörænu skáldskapargáfu í sama mæli og
skálmæringurinn sjálfur, kemur þessi
"byltingarsinnaða" sálfræðikenning Áskels
nokkuð kynlega fyrir sjónir. Við höfum
hingað til verið þeirrar skoðunar, að Ás-
kell væri ekki í mjög verulegum atriðum
frábrugðinn venjulegum mönnum og að
það sem kalla mætti hugsanir hans, fædd-