Morgunblaðið - 25.02.2010, Síða 27

Minningar 27
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 25. FEBRÚAR 2010
kærleik og natni. Og svo veikist afi
og auðvitað hjúkraðir þú honum svo
vel og lést honum líða eins vel og
hægt var, en þá var enga utanað-
komandi aðstoð að fá, heimahlynn-
ing Karítas ekki komin. Þegar kom
að því að þú þurftir með afa á spít-
alann spurðu læknarnir í undrun
hvort þú hefðir hjúkrað honum
svona lengi heima og sögðu henni að
enginn læknir hefði getað gert bet-
ur. En hann lést 1. ágúst 1986. Já,
sterk varst þú, enda vön að segja:
Mér er hjálpað. Og um það bil 11
árum síðar hjúkrar þú syni þínum
sem var mjög veikur og Guð veit að
enginn hefði getað gert það betur
en þú, elsku amma mín. En hann
lést 9. maí 1997.
Já, þú hugsaðir ávallt um öll
börnin þín, barnabörn og barna-
barnabörn, þú lifðir fyrir okkur og
við lifum fyrir þig. Svo að endingu
vil ég fara með bæina sem þú fórst
alltaf með yfir mér áður en ég fór að
sofa.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Þín,
Kristín Gunný.
Hún elskulega amma mín hefur
nú kvatt þessa jarðvist. Þegar
hringt var í mig um daginn og mér
var sagt að amma væri uppi á spít-
ala vegna beinbrots, óraði mig ekki
fyrir að þetta færi á þennan veginn.
Oft hugsar maður með sér: „Af
hverju hún?“ Ég er viss um að hún
amma mín var tilbúin í þessa ferð
og eins og hún hafði óskað sér, eng-
ar þjáningar heldur bara fá að fara í
friði. Enda var hún búin að skila
öllu sínu og gott betur en það.
Í dag er erfitt fyrir mig að skilja
að þetta sé raunveruleikinn, það er
eins og stór hluti af mér hafi verið
tekinn í burtu, enda ólst ég upp hjá
henni ásamt mömmu og Jóa
frænda.
Maður vissi ávallt að maður gat
leitað til ömmu sinnar þegar eitt-
hvað bjátaði á í lífinu, enda átti hún
svör við svo ótal spurningum um líf-
ið og tilveruna. Þegar unglingsárin
gengu í garð hjá mér var frekar erf-
iður tími í mínu lífi. Kannski að
maður byrgði margt innra með sér
og neitaði að vilja sjá allt það bjarta
í lífinu, en þegar til ömmu var kom-
ið birti ávallt til að nýju. Hún fékk
alltaf sólina til að rísa aftur á nýjan
leik innra með manni. Hún átti ein-
hvern veginn hug minn allan.
Ég er svo þakklátur fyrir þessa
tíma sem ég átti með ömmu. Maður
var alltaf velkominn til hennar,
skipti engu máli hvernig maður var
til fara eða hvernig manni leið, það
var alltaf opið hús og tók hún alltaf
jafn vel á móti manni.
Hún amma mín var mjög trúuð
og sagðist finna á sér ýmislegt sem
og hún gerði. Þegar eitthvað bjátaði
á hjá manni var hún yfirleitt ekki
lengi að taka upp símtólið og
hringja í mig og spyrja mann hvað
væri að angra mann.
Það var svo gott að geta komið til
ömmu og sagt henni frá öllu. Maður
þurfti ekkert að fela eða skammast
sín, hún amma dæmdi mann ekki
heldur gaf manni góð ráð, sýndi
manni ást og umhyggju.
Amma sagði mér frá því hvernig
henni leið þegar hún var á gjör-
gæslu 2008, hún hafi þá ekki verið
meðal okkar heldur verið í einhverj-
um fallegum garði ásamt mörgu
öðru fólki, en ekki því fólki sem hún
þekkti. Greinilega var þá ekki henn-
ar tími kominn. En nú er hún komin
í garðinn sinn ásamt sínu fólki og
ástvinum.
Ég þakka fyrir samveruna sem
ég og amma áttum saman því þær
stundir munu lifa áfram í hjarta
mínu til eilífðar. Hún gaf mér mikið
af ráðum til að feta mig áfram í líf-
inu, halda mér á réttu brautinni og
geta brosað framan í heiminn og til-
veruna.
Hún sagði ávallt við mig: „Gunnar
minn, ef þér líður illa þá mun mér
líða illa. En ef þér líður vel þá mun
mér líða vel.“
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín, svo blundi rótt.
(Matthías Jochumsson.)
Gunnar Magnús.
Það er erfitt að hugsa til þess að
fá ekki að sjá ömmu Stínu aftur í
þessu lífi. Okkur langar ekki til að
kveðja en í hjörtum okkar vitum við
að nú líður henni vel og erum æv-
inlega þakklát fyrir þær frábæru
stundir sem við fengum með henni.
Efnishyggju var ekki fyrir að fara
hjá ömmu Stínu. Hún hirti ekki um
veraldlegan auð en var þeim mun
ríkari af þeim auð sem skiptir hvað
mestu máli í lífinu, þeim andlega.
Við vitum öll leiðina í gegnum
Gullna hliðið en oft og tíðum bregst
mannfólkið rangt við erfiðleikum og
mótlæti á lífsleiðinni. Amma Stína
var heiðarleikinn uppmálaður, kær-
leikurinn skein úr augum hennar og
auðmýktin í garð samferðamanna
sinna var gegnumgangandi alla
hennar lífsleið. Slíkt hugarfar er til
eftirbreytni fyrir okkur öll. Þær
dyggðir ömmu gera okkur glöð og í
hjörtum okkar vitum við að hún hef-
ur þegar fengið höfðinglegar mót-
tökur á himnum. Þegar að leiðarlok-
um kemur viljum við öll hafa
tileinkað okkur slíka hegðun á því
ferðalagi sem lífið er.
Vera má að kærleiksverk og vin-
arþel breyti engu um rás sögunnar
en breyti það lífi fólks til hins betra
skiptir það miklu máli.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífs þíns nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði nú sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir.)
Með nærveru sinni gerði amma
okkur og alla í kringum sig að betri
manneskjum. Við geymum allar
góðu minningarnar um ömmu Stínu
í hjörtum okkar. Blessuð sé minning
hennar.
Aðeins eitt líf sem endar fljótt en
kærleiksverkin standa.
Gunnar Örn Jónsson,
Herdís Jónsdóttir,
Friðrik Ellert Jónsson.
Látin er elskuleg móðursystir
mín Kristín sem hefði orðið 89 ára
21. des. nk. Stína eins og hún var
alltaf kölluð var ein af 6 systkinum
og annað þeirra til að kveðja þenn-
an heim en móðir mín, Gunnleif, lést
árið 2002
Ég á þessari móðursystur minni
mikið að þakka og hennar fjölskyldu
sem tóku alltaf fagnandi á móti mér
þegar ég þurfti á gistingu að halda í
henni Reykjavík bæði í Melhúsum á
Seltjarnarnesi og í Tjarnargötu.
Þegar ég tveggja ára gömul lenti
í slæmum bruna og var á Landakoti
í talsverðan tíma kom Stína frænka
og heimsótti mig og það gerðu einn-
ig hin móðursystkini mín Valla,
Gunna, Nonni og Pétur og ég er
þeim ævinlega þakklát fyrir þá
elsku sem þau sýndu mér, því ekki
máttu foreldrarnir koma í heim-
sókn.
Jólin 1967 var ég á spítala í að-
gerð en fékk að fara heim til Stínu
um jólin en þá bjuggu þau í fallegu
húsi í Tjarnargötunni.
Þegar við vorum búin að taka upp
alla jólapakkana og ég búin að fá
pakka frá fjölskyldunni liggur einn
pakki undir trénu og var það pakki
frá Gunnari sem hann hafði keypt
sjálfur, þennan fína náttkjóll handa
mér, upp á sitt eindæmi. Gunnar,
eiginmaður Kristínar, var ekki allra
en var mér alltaf góður og hlýr.
Elsku fallega og góða Stína mín,
ég þakka þér fyrir alla ástúðina sem
þú sýndir mér og kveð þig með ljóð-
inu hennar Ingibjargar Sigurðar-
dóttur.
Hver minning dýrmæt perla að
liðnum lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug
þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir.)
Edda Tryggvadóttir.
Komið er að leiðarlokum en kallið
kom nokkuð óvænt. Stína, sem sá
um sig sjálf fram að síðustu viku lífs
síns, varð fyrir því óláni að detta á
gólfinu heima. Hún var flutt á
sjúkrahús og átti ekki afturkvæmt
heim. Er ég minnist Stínu, mágkonu
mömmu minnar, kemur upp í hug-
ann hve vel til höfð hún var í hæla-
háum skóm gangandi niður Mels-
húsatröðina að ná í strætó nr. 2 á
Nesinu. Sama hvernig viðraði alltaf
var hún uppábúin. Árin í Melshús-
um sem ég átti með henni urðu 18.
Samgangur var mikill á milli hæða,
við krakkarnir á svipuðum aldri.
Eins og gengur tvístrast hópurinn,
fólk fer í sitt hverja áttina um
stundarsakir þó að aldrei rofni
tengsl. Þá má nefna að æskustöðv-
arnar á Hellissandi voru henni of-
arlega í minni. Hún fór ung að
heiman, til Reykjavíkur í vist eins
og algengt var á þeim tíma. Gunnar
og Stína byrjuðu sinn búskap í
Melshúsum á Seltjarnarnesi en þar
bjuggu þau fram undir 1967 er þau
fluttu til Reykjavíkur. En eftir að
Gunnar lést árið 1986 flutti Stína í
næsta nágrenni við mig í Selja-
hverfið og urðu heimsóknir tíðari.
Stína var myndarleg húsmóðir og
hreinleg með afbrigðum. Aldrei
mátti sjá á neinu hjá henni. Hélt
hún þessu alla tíð en undir það síð-
asta með aðstoð við gólfþvottinn.
Þegar hún var komin langt yfir átt-
rætt mátti sjá hana storma í strætó
á leið í Kringluna með Gunnu systur
sinni eða á leið á Hrafnistu til að
hitta Valnýju systur sína. Þeim sem
sáu hana á götu gat ekki dottið í
hug að þarna færi öldruð kona, svo
vel bar hún sig. En komið er að leið-
arlokum og kveðjustund runnin upp
að sinni. Ég, Maggi bróðir og fjöl-
skyldur okkar ásamt Agli og syni
sendum samúðarkveðjur til eftirlif-
andi afkomenda. Megi guð og góðar
vættir vaka yfir þeim.
Trúarinnar traust og styrkur
tendrar von í döpru hjarta.
Eilífðin er ekki myrkur,
eilífðin er ljósið bjarta.
(Helgi Sæmundsson.)
Guðríður (Gauja).
HINSTA KVEÐJA
Elsku langamma mín. Ég
þakka þér fyrir allt, þú varst
alltaf svo góð við mig. Ég mun
aldrei gleyma þér. Minning þín
er ljós í lífi mínu. Megi Guð og
englarnir vaka yfir þér. Þín
Vaktu, minn Jesús, vaktu í mér,
vaka láttu mig eins í þér.
Sálin vaki þá sofnar líf,
sé hún ætíð í þinni hlíf.
(Hallgrímur Pétursson.)
Þín,
Eyrún Rós Cano.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
ÁRMANN SNÆVARR
prófessor, fyrrv. háskólarektor
og hæstaréttardómari,
verður jarðsunginn frá Neskirkju á morgun,
föstudaginn 26. febrúar kl. 15.00.
Valborg Sigurðardóttir,
Sigríður Ásdís Snævarr, Kjartan Gunnarsson,
Stefán Valdemar Snævarr,
Sigurður Ármann Snævarr, Eydís Kr. Sveinbjarnardóttir,
Valborg Þóra Snævarr, Eiríkur Thorsteinsson,
Árni Þorvaldur Snævarr
og barnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
GARÐAR EÐVALDSSON
skipstjóri
frá Eskifirði,
lést miðvikudaginn 17. febrúar.
Útförin fer fram frá Eskifjarðarkirkju laugardaginn
27. febrúar kl. 14.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á líknarstofnanir.
Dagmar J. Óskarsdóttir,
Hólmfríður Garðarsdóttir,
Olga Lísa Garðarsdóttir, Sigurkarl Stefánsson,
Arna Garðarsdóttir, Jónas Tryggvason,
Garðar Eðvald Garðarsson, Svava Sveinbjörnsdóttir,
Óskar Garðarsson, Benný Sif Ísleifsdóttir
og barnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður, faðir okkar, bróðir, afi og lang-
afi,
ERLINGUR GUÐMUNDUR AXELSSON,
Brekkustíg 14,
Reykjavík,
verður jarðsunginn frá Fossvogskirkju föstudaginn
26. febrúar kl. 15.00.
Ólöf Snorradóttir,
Lára Erlingsdóttir, Guðmundur Ólafsson,
Gunnar Rafn Erlingsson,
Guðbjörg Axelsdóttir, Skarphéðinn Guðmundsson,
Richard Axelsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
✝
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
ÞORSTEINN JÓNSSON,
sem lést á Landspítalanum Fossvogi föstudaginn
19. febrúar, verður jarðsunginn frá Grensáskirkju
mánudaginn 1. mars kl. 13.00.
Hulda Svansdóttir,
Ágústa Margrét Þorsteinsdóttir, Gauti Ástþórsson,
Jóhanna Sigurjónsdóttir, Karl G. Kristinsson,
Sigurbjörg Sigurjónsdóttir, Hjalti J. Guðmundsson
og barnabörn.
✝
Eiginkona mín, móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÁLFDÍS BJÖRK VALDIMARSDÓTTIR,
lést á hjúkrunarheimilinu Höfn miðvikudaginn
17. febrúar.
Útförin fer fram frá Hafnarkirkju föstudaginn
26. febrúar kl. 14.00.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á Gjafa-
og minningarsjóð Skjólgarðs.
Þorvarður Gústafsson,
Áslaug Þórhildur Ásgeirsdóttir,
Már Þorvarðarson, Rósa Sólveig Steingrímsdóttir,
Þórlaug Inga Þorvarðardóttir, Gústav Hjörtur Gústavsson,
barnabörn og barnabarnabörn.