SunnudagsMogginn - 07.11.2010, Síða 37

félagsskap í morgunskímunni en
komst að raun um að eini mað-
urinn á djamminu var ég sjálfur.
Ég drakk og drakk, fékk mér í
nös og bruddi pillur en taldi
sjálfum mér trú um að ég væri
ekki fíkill af því ég var ekki með
sprautunál hangandi utan á
handleggnum. Þetta kallar mað-
ur að gera ekki greinarmun á
draumi og veruleika. Meðalið
mitt var alkóhól. Þegar mest var
drakk ég tvær til þrjár flöskur af
vodka á dag. Ég dó hér um bil,
verra getur það víst ekki orðið.“
Mæltu manna spakastur, lagsi.
Illu heilli. Og Sheen dó sann-
arlega hér um bil. Í maí 1998 var
hann fluttur með hraði á sjúkra-
hús vegna ofneyslu lyfja. Lækn-
um tókst að halda leikaranum
hérna megin móðu og aftur var
hann skikkaður í meðferð, þar
sem hann hafði rofið skilorð. Á
þeim tímapunkti sá faðir hans,
Martin Sheen, ástæðu til að stíga
fram og hvetja aðdáendur til að
biðja fyrir syni sínum.
Á fjögur lítil börn
Aftur náði Sheen tímabundnum
bata. Hann kynntist leikkonunni
Denise Richards við tökur á
myndinni Good Advice 2001 og
gæfan virtist loks hafa gengið í
lið með honum. Þau giftu sig og
árið 2004 ól Richards honum
dóttur, Sam. Var loksins að brá af
gamla glaumgosanum?
Nei, er svarið. Afdráttarlaust
nei. Í mars 2005 sótti Richards
um skilnað á grundvelli þess að
Sheen hefði misst stjórn á
drykkju sinni og hótað henni
limlestingum. Hún var þá komin
sex mánuði á leið með aðra dótt-
ur þeirra hjóna, Lolu Rose. Í
kjölfarið kom hatrömm forræð-
isdeila sem lauk með því að
Sheen og Richards komust að
samkomulagi. „Við urðum að
gera það sem er stelpunum fyrir
bestu,“ sagði hann.
Vorið 2008 gekk Sheen að eiga
Brooke Mueller, sem hefur lifi-
brauð sitt af fasteigna-
viðskiptum. Rekkjubrögð þeirra
báru ávöxt í mars 2009 þegar
tvíburarnir Bob og Max komu í
heiminn. Börn Sheens eru þá
orðin fimm að tölu, hann eign-
aðist dótturina Cassöndru Jade
Estevez árið 1984 með þáverandi
unnustu sinni, Paulu Profit.
En vont getur verið að bjóða
hundi heila köku. Á jóladag í
fyrra var Sheen tekinn höndum á
heimili þeirra hjóna fyrir að
ganga í skrokk á Mueller. Vændi
hún hann einnig um að hafa hót-
að sér með hnífi. Þegar Sheen
kom fyrir dómara í ágúst gekkst
hann við „misgjörðum“ og var
að launum dæmdur í áfeng-
ismeðferð og skikkaður til að
sækja 36 klukkustunda nám-
skeið í reiðistjórnun. Þá var
Sheen bannað að eiga skotvopn
eins lengi og hann lifir. Hörð
refsing fyrir vopnelskan mann.
Sheen og Mueller hafa ekki
sést saman frá því um síðustu jól
og á dögunum greindi tímaritið
People frá því að hann hygðist
sækja um skilnað frá henni núna
eftir helgina. Já, þið lásuð rétt!
Hann frá henni.
Eftir að dómur gekk kvaðst
Sheen vera þakklátur og hlakka
til að hlýða fyrirmælum dóms-
ins, „halda áfram með líf mitt og
komast yfir þetta“.
Það gekk ágætlega. Þannig
lagað séð. Þangað til hann pant-
aði sér herbergi á Plaza ...
7. nóvember 2010 37
Charlie Sheen (skírður Carlos Irw-
in Estevez) er 45 ára gamall, son-
ur hins mikilsvirta leikara Martins
Sheens og konu hans, Janet
Templeton. Systkini hans þrjú eru
öll leikarar, Emilio, Ramon og Re-
née Estevez.
Sheen gekk Thalíu ungur á
hönd og kom fyrst fram í sjón-
varpsmynd aðeins níu ára, The Ex-
ecution of Private Slovik. Hann
sló rækilega í gegn í Platoon
(1986) og Wall Street (1987) en
Oliver Stone leikstýrði báðum
myndum. Til stóð að Sheen léki
einnig í mynd Stones Born on the
Fourth of July (1989) en á end-
anum fékk Tom Cruise hlutverkið.
Við það móðgaðist Sheen heift-
arlega við Stone og unnu þeir ekki
saman á ný fyrr en nýlega en
Sheen fer með lítið hlutverk í nýju
Wall Street-myndinni.
Sterk endurkoma í sjónvarpi
Sheen var í hópi eftirsóttustu leik-
ara af ungu kynslóðinni á of-
anverðum níunda áratugnum og
myndir á borð við Young Guns, Ca-
dence og Hot Shots! gengu vel.
Á tíunda áratugnum hallaði
hratt undan fæti hjá Sheen enda
hafði kappinn öðrum hnöppum að
hneppa. Mestmegnis kom hann
fram í misheppnuðum gam-
anmyndum.
Aldamótaárið hljóp heldur bet-
ur á snærið hjá Sheen þegar hann
var fenginn til að leysa Michael J.
Fox af hólmi í gamanþáttunum
Spin City. Fékk hann einróma lof
fyrir frammistöðu sína og vann
Gullhnöttinn.
Framleiðslu Spin City var hætt
tveimur árum síðar en þar sem
Sheen var aftur kominn rækilega
á kortið gat hann valið úr verk-
efnum. Árið 2003 tók hann að sér
hlutverk Charlies Harpers í gam-
anþáttunum Two and a Half Men
en sá karakter er lauslega byggð-
ur á Sheen sjálfum og myndinni
sem fólk hefur af honum.
Two and a Half Men hefur notið
fádæma vinsælda vestra og fyrr á
þessu ári skrifaði Sheen undir nýj-
an samning sem gerir hann að
einum hæst launaða leikara í
sjónvarpi. Hermt er að hann fái
tæpar fjörutíu milljónir króna fyrir
hvern þátt.
Hann ætti því að eiga fyrir
skemmdunum á Plaza-hótelinu.
Eins og margar stjörnur hefur
Sheen lagt sitt af mörkum til góð-
gerðarmála, einkum hefur hann
lagst á árarnar með alnæm-
issjúkum og safnað verulegum
fjármunum gegnum tíðina.
Sheen hefur ekki legið á skoð-
unum sínum varðandi hryðju-
verkaárásirnar 11. september
2001 og hvatti í fyrra Barack
Obama Bandaríkjaforseta til að
láta rannsaka málið betur. Ekki
væru öll kurl komin til grafar.
Sheen ásamt Michael Douglas í Wall Street á því herrans ári 1986.
Stríðsmynd Olivers Stones, Platoon, gerði Sheen að stórstjörnu.
Skrykkjóttur ferill
Bræðurnir Emilio Estevez og Charlie Sheen hafa báðir helgað sig leiklist.
M
anneskjan er alveg svakalega sérstakt fyrirbæri.
Maður er að sjá það alltaf betur og betur. Ekki
síst vegna þess að ég held að engin lifandi vera á
þessu jarðríki sé þeim hæfileikum gædd að
flækja hlutina eins mikið og við gerum. Manneskjan er meist-
ari í að flækja líf sitt. Og annarra. Við Íslendingar erum til
dæmis búnir að flækja líf okkar allhressilega undanfarin ár.
Við þurftum ekkert að gera það. En gerðum það samt.
Í grunninn held ég að stór partur af flækjunni sé sá að við
Íslendingar erum ekkert rosalega færir í mannlegum sam-
skiptum. Til dæmis í endurgjöf (nota þetta orð til að hljóma
eins og ég viti alveg
rosalega um hvað ég er
að tala). Flestir Íslend-
ingar, að undirrituðum
meðtöldum, stunda oft
mjög einsleita endurgjöf.
Og kallast hún neikvæð
endurgjöf. Við erum
mörg hver alveg rosalega
dugleg í því að benda á
allt hið neikvæða. Það
sem megi nú gera betur
varðandi hitt og þetta. „Menn eru bara hreinlega ekki að
vinna vinnuna sína“ er setning sem hljómar ansi oft á Íslandi.
Ég veit að það er atvinnuleysi og allt það, en mikið rosalega
eru margir eitthvað ekki að vinna vinnuna sína þessa dagana.
Jákvæð endurgjöf er bara orðasamband sem flestir Íslend-
ingar þekkja ekki. Það er einhvern veginn eins og við Íslend-
ingar þurfum að fara alveg í sérstakar stellingar ef við ætlum
að vera jákvæð. Enda vitum við ekkert hvernig við eigum að
vera þegar við erum í útlöndum og umgöngumst fólk sem
stundar jákvæða endurgjöf. Roðnum og byrjum að tafsa bara.
Enda erum við því ekki vön. Kanar eru alveg svakalega dug-
legir í að hrósa. Enda eru þeir sí hrósandi allan daginn. Það er
allt voða mikið „Great“ og „Awesome“ og „Good for you“ í
Ameríku.
Ég held að stór partur af flækju okkar Íslendinga sé sú að
við reyndum að breyta þessu. Við gerðum okkur grein fyrir
þessari botnlausu neikvæðu endurgjöf og byrjuðum bara allt í
einu að hrósa öllum. Snérumst bara í hring. Allt sem allir
gerðu og sögðu varð bara æðislegt. Allir urðu bara allt í einu
flottir, frægir og fjáðir. Enda gerum við Íslendingar ekkert
með hangandi hendi. Við förum alla leið.
Við gengum svo langt að kolruglaðar hugmyndir manna
fengu jákvæða endurgjöf. Til dæmis datt einhverju fólki það í
hug að stofna dagblað í Danmörku á einhverjum tímapunkti.
Sem var svolítið spes. Sérstaklega í ljósi þess að það eru alla-
vega til svona sirka tuttugu og fimm dagblöð í Danmörku. Ég
meina vöntun á lesefni er ekki það fyrsta sem manni dettur í
hug þegar maður kemur til Danmerkur. En við Íslendingar
vissum auðvitað betur. Þetta fólk sem sá um útgáfu dagblaða í
Danmörku var auðvitað allt að gera þetta meira eða minna
rangt. Enda dagblöð á Íslandi hafin yfir flest dagblöð heims-
ins. Sko í gæðum alltso. Og svo fékk þetta fólk auðvitað lánað
fyrir þessu dagblaði líka. Eðlilega. Þetta var bara svo jákvætt
mál allt saman.
Mannleg samskipti hafa líka oft á tíðum verið okkur Íslend-
ingum þrándur í götu. Einu sinni var ég á fundi í Danmörku.
Þetta hefur verið árið 2006 að ég held. Fundinum lauk og ég
bað um að hringt yrði á leigubíl. Nú tíminn leið en leigubíllinn
bara kom ekki. Þegar ég var búinn að bíða í allavega í svona
fimm mínútur og alveg að missa þolinmæðina, bað ég Danann
um að hringja á leigubílastöðina og koma því til skila að það
væri Íslendingur sem væri að bíða og ef leigubíllinn færi ekki
að koma myndi hann sennilega bara kaupa leigubílastöðina.
Og loka henni.
Þetta er náttúrulega lygi. En góð saga samt. Hefði alveg get-
að gerst.
Mín von er bara sú að við Íslendingar hættum að flækja
hlutina. Lesum bara blöðin okkar í rólegheitum. Og bíðum
eftir leigubílum í rólegheitum. Og byrjum svo áreynslulaust
að hrósa fólki. Sérstaklega þegar það á það skilið. Líka Dön-
um.
Mannleg
samskipti
’
Til dæmis datt
einhverju fólki
það í hug að
stofna dagblað í Dan-
mörku á einhverjum
tímapunkti. Sem var
svolítið spes.
Pistill
Bjarni Haukur Þórsson