Skólablaðið - 01.12.1966, Blaðsíða 31

- 97 -
sem ekki veit.
Ef þessu heldur áfram, veröur að fara
að skipta nemendum 1 bekki eftir stjórn-
málaskoðunum og jafnvel mætti kenna
einum flokk x Þrúðvangi, öðrum 1 Casa
nova etc. Finnst virkilega engum nema
mer nóg komið ?
Þessi blessaður mórall hér í skóla
er á algjörum villigötum að minu áliti.
Folk er orðið svo fullkomið og' yfir aðra
hafið ( að eigin áliti ), að það er 1 raun
róttri hætt að sjá aðra en sig sjálft.
Skinhelgin og yfirborðsmennskan eru
hreint að gera útaf við ýmsa, blessaðir
einlægu smáborgararnir eru samir við
sig. Hvernig væri. að við reyndum að
taka rækilega 1 lurginn á okkur og athug-
um, hvort ekki má rétta eilítið við
þankaganginn. Líti nú hver í eigin barm,
og ætla eg að þá muni allmargur roðna
og skammast sxn; ef þeir eru þá ekki
orðnir svo forhertir, að þeir sjái ekki
bjálkann 1 eigin auga.
Mér detta í hug eftirfarandi ummæli
eins vinar mfns um t. d. almenningsálit-
ið, og er þvú ekki að neita, að margt er
til i þeim : "Byrgt er inni 1 siðum og
skikkum allt sem mannlegt er, svo að
mannshjartað fær aldrei útrás, og ef
þessum mikla þrýstingi inni í siðunum
og skikkunum tekst ekki að drepa allt
þa,ð, sem fæddist með manninum, nema
þá helzt liftóruna, þá er honum mikil
hætta búin; það verður sagt, að hann
hafi brotið af sér gagnvart þjóðfélaginu
og blessað þjóðfélagið, sem vill gera hið
bezta fyrir innihald sitt. Maðurinn er
vanþakklátur, sjá allt það, sem allir aðr-
ir voru fúsir til að fórna fyrir hann, og
svo eru þetta launin! ! "
Er hægt að fá öllu betri lýsingu á
klemmu þeirri, sem þjóðfélagið og um-
hverfi einstaklingsins hefur potað honum
1? Hversu margir eru ekki rígfastir
þarna og komast hvorki aftur á bak né
áfram? Það er ekki um annað að gera
en berast með straumnum, án þess að
láta heyra múkk í sér, þvú þá er voðinn
vis. Einstaklingurinn er ekki neitt neitt,
heldur koma hópbreytingar, sem breyta
heildarsvipnum, sbr. kveðskaparölduna,
karnabæjaryfirbragðið, bítlamenninguna,
knarfakotstizkuna og fleira mætti nefna.
Að visu má segja, að framangreint sýni,
að fólk sé búið að fá leið á að berast
með straumnum og vilji láta að sér
kveða. En þannig hefur það alltaf ver -
ið ; uppreisnarandinn kemur upp, en
deyr skömmu síðar hægum dauðdaga,
þar eð slikt mætir andstöðu hjá hinum
eldri og reyndari. Og þar með er sú
kynslóð orðin nákvæm eftirmynd þeirr-
ar, sem fyrir er, og berst áfram með
straumnum.
Einhvers staðar hér að framan minnt-
ist eg á móralinn hér í skóla, og er þá
ekki langt hliðarhopp yfir í drykkju-
menningu nemenda. HÚn hefur verið tið-
rædd og það ekki af góðu einu saman.
Finnst mér það sannast bezt að segja
til háborinnar skammar, að ekki se hægt
að halda svo skemmtun innan skólans
án þess að þar mæti hluti nemenda með
víni og keyrir um þverbak á hinum
meiri skemmtunum skólans, þegar menn
eru tíndir undan borðum að loknu balli
um leið og hreinsað er annað rusl.
Mér er minnisstætt, að úfyrra að lokinni
jólagleði sagði háttsettur maður innan
jólagleðinefndar : "Við' vorum svei mér
heppin að sýna "skrautliðinu" skreyting-
arnar í kjallaranum strax að loknum
skemmtiatriðum, annars hefðum við set-
ið laglega í þvi". Drykkjumenning
nemenda hefur vist aldrei verið með
afbrigðum góð, en það má þó nokkuð á
milli vera.
Reykjavík, 16. 11. '66
Sigrún Guðnadóttir.
KORNPERLUGULL
Magdalena Schram :
Lög og prinsíþ, hvað er nú það ?
Jóhannes Björnsson :
Hver ætli verði latínudúx, ha ?
Pétur Kjartansson :
Spilar einhver með forseta Fram-
tiðari'nnar ?
Vilmundur Gylfason :
Var vérið að segja að ég væri ruddi, ha?
Stefán Friðfinnsson :
Mikið er ég eitthvað feitur og sætur
og ánægður.